Czerwonowłosa stała przed wrotami do rezydencji , którą obserwowała wcześniej z polany na wzgórzu. Denerwowała się jak nigdy.. Nie wiedziała czym miałaby , ale tak się czuła. Przygryzła wargę i delikatnie zastukała kostkami palców w drzwi. Odsunęła się trochę od drzwi i czekała.. 

Po 2 minutach usłyszała ruch zza drzwi , ledwo wyczuwalny , ale do jej wrażliwych uszu dotarł ten minimalny dźwięk. Zacisnęła mocniej pięści , gdy wrota się otworzyły. Zza nich wychyliła się mała główka o białych z delikatnymi pasemkami blondu włosach. Dziewczynka spojrzała na kobietę swoimi dwu-kolorowymi oczami tak podobnych do niej samej.. Pisnęła cicho i otworzyła szerzej drzwi. Dziewczyna skrzywiła się na ten dotkliwy dźwięki i odsunęła się. 

- Mama !!!! - Krzyknęła mała i rzuciła się w ramiona Yuki.

- Mama ?? - Zdziwiła się i ledwo zdążyła złapał młodą w szczelny uścisk zanim ta mogła spaść.. 

- Nie jesteś nią ? - Spytała się Cassie z łzami w oczach.. 

- Nie wiem kim jest twoja mama , ale na pewno ja nią nie jestem.. - Zaprzeczyła , ale poczuła jak coś boli ją w klatce piersiowej na te słowa. Poczuła smutek tak dziwny dla niej. Dlaczego czuła , że ta mała jest jej dziwnie bliska ? 

- Oh.. - Wyszeptała dziewczynka i zsunęła się z ramion dziewczyny. 

- Cassie.. - Obie usłyszały krzyk ze środka.. 

- Tato.. - Mruknęła i podeszła do drzwi.. 

- Co ja Ci mówiłem na temat otwieraniu drzwi nieznajomym ? - Spytał mężczyzna i wziął ją na ręce. 

- Że nie wolno mi im otwierać , puki nie przekonam się kto stoi za drzwiami.. - Wyrecytowała z pamięci... 

- Właśnie.. - Spojrzał na dziewczynę stojącą w progu. - A Pani kim jest ?? - Spojrzał na jej dwu-kolorowe tęczówki , takie jakie miała jego córka i ukochana jego serca.. Zesztywniał i naprężył wszystkie mięśnie ciała i zaczął ją skanować swoimi błękitnym wzrokiem.. Dziewczyna zarumieniła się , a jej serce zrobiło fikołka w klatce piersiowej. Ten kolor był jej tak bliski , tak obezwładniający... Miała przeczucie , że skądś je zna.... 

- Nazywam się Yuki Learven i mój ojciec powiedział , że będę od dzisiaj tutaj mieszkać.. - Poruszyła się delikatnie i dotknęła dłońmi rączki od walizek.. 

- Mieszkała , hmm ?? Reiji powinien coś wiedzieć na ten temat.. Dalej zajmuje się tym jeszcze bardziej , od kiedy mam dziecko.. - Mruknął i ruszył do salonu.. 

- Ma Pan bardzo piękną dziewczynkę.. - Powiedziała lekkim tonem i wzięła walizki w ręce i weszła do środka.. 

- Dziękuję.. 

- Pewnie urodę odziedziczyła po pańskiej żonie.. - Dodała delikatnie. Zauważyła , że niebieskooki zatrzymał się gwałtownie i spojrzał na nią zimnym wzrokiem.. 

- Nie jestem żonaty , a dokładniej nigdy nie będę żonaty.. - Powtórzył dosadnie.. - Jedyna kobieta , którą kochałem i matka Cassie nie żyję. Umarła tuż po porodzie.. - Powiedział zimno i ruszył w dalszą drogę.. 

- Oh , przepraszam. Nie wiedziałam , nie chciałam Pana zranić.. - Odparła smutno.. Nie wiedziała dlaczego nagle zebrało jej się na płacz , gdy usłyszała , że matka dziewczynki nie żyje... Czuła dziwną pustkę... Z jej oczu uciekły łzy.. 

- Dlaczego płaczesz Yuki ? - Spytała mała patrząc na nią.. Mężczyzna zatrzymał się i spojrzał na nią przez ramię. Poczuł współczucie i coś jeszcze... Nie chciał tego znowu czuć.. 

- Nie wiem.. - Otarła łzy dłonią , ale te uparcie dalej płynęły.. - Po p-prostu... - Wyszlochała ledwo.. Dziewczynka widząc jej stan wygramoliła się z uścisku ojca i podeszła do niej. 

- Nie płacz... - Odparła i wyciągnęła do niej rączki.. Dziewczyna wzięła ją w ramiona i schowała twarz w jej długie włoski. Zaniosła się cichym szlochem.. Cassie wtuliła się w nią i głaskała po głowie uspokajająco.. W jej ramionach czuła się znajomo. Tak matczynie... Sama zaczęła cicho płakać , gdy przypomniała sobie wczesne lata dzieciństwa. To jak jej matka ją trzymała w ramionach zanim umarła. Tak to dziwne , że maluch mógł to zapamiętać , ale w końcu ona nie była zwykłym dzieckiem. Yuki wzmocniła uścisk czując na sobie mokre łzy dziewczynki.. Razem płakały nad losem matki dziewczynki.. Jednak nie wiedziała , że przytula ją jak matka. Robiła to instynktownie.. 

Shu patrzył na ten obrazek z dziwnymi uczuciami....Czuł , że ta dziewczyna dużo zmieni w jego i Cassie życiu.. Odchrząknął delikatnie.. 

- Wypłakałyście się ? Jeśli tak , chodźmy już do salonu.. - Odwrócił się i ruszył do wcześniej wspomnianego miejsca.. Dziewczyny otarły łzy i ruszyły za nim. Nie miały zamiaru się puszczać w najbliższym czasie.. 

Zmiana perspektywy na Yuki

Weszliśmy do salonu. Był mi dziwnie znajomy , lecz postanowiłam się tym nie przejmować. Usiadłam z Cassie na kanapie i usadowiłam ją sobie na kolanach i otoczyłam jej talię rękoma. 

- Reiji , możesz mi powiedzieć , czy ta o to dziewczyna ma z nami zamieszkać ? - Zwrócił się w przestrzeń... Po 5 sekundach w salonie pojawił się wspomniany chłopak.. Cóż dziwiłam się , nie zawsze się widzi człowieka zjawiającego się nagle w salonie... Jedyną osobą którą znam i to potrafi jest mój ojciec. No i jeszcze ja , ale nad tym muszę jeszcze popracować.. 

- Tak , myślałem , że zapoznałeś się z dokumentami , które pozostawiłem na twoim łóżku. 

- Dokumentami ? - Spytał zdziwiony blondyn.. 

- Tak.. ? - Cała dwójka przeniosła wzrok na dziewczynkę.. 

- Cassie ? 

- Tak , tato ? 

- Czy widziałaś jakieś kartki na moim łóżku ? 

- Hmmm , widziałam , ale myślałam że to są zwykłe kartki , więc schowałam je do biurka... 

- Lucyferze... - Westchnął blondyn.. - Nie ruszaj więcej moich rzeczy.. Ile razy mam Ci jeszcze to powtarzać ? Po kim to masz ?? 

- Pewnie po mamie.. - Mruknęła smętnie dziewczynka w moich ramionach.. Wzmocniłam uścisk i schyliłam się , by pocałować ją w głowę.. Uśmiechnęła się do mnie z wdzięcznością.. 

- Dobrze , więc Yuki ma z nami mieszkać ? 

- Tak..- Odpowiedział Reiji.. 

- No to zwołaj tutaj wszystkich , by ją przedstawić.. - Westchnął blondyn.. 

- Chyba nie będzie to potrzebne... - Usłyszałam obok swojego ucha głęboki zachrypnięty głos.. Spięłam się cała i spojrzałam za siebie.. - O laleczka się nie przestraszyła.. - Mruknął rdzawy chłopak.. Przyjrzał mi się dokładnie i zmarszczył brwi.. - Czy ja Cię już gdzieś nie widziałem ?? - Spytał i przejechał dłonią po moim policzku.. Wzdrygnęłam się.. 

- Laito.. - Warknął niebieskooki.. Zdziwiona spojrzałam na niego. Chyba nie tylko ja się zdziwiłam bo i Laito jak i Reiji spojrzeli na niego rozszerzonymi oczami.. O co chodzi ? 

- No już spokojnie Shu widać , że upatrzyłeś już sobie laleczkę , więc nie będę przeszkadzał.. 

- Laito , jeśli nie chcesz stracić swojej kolekcji kapeluszy , to zamilcz.. - Wy warczał.. 

- No już już.. - Odsunął się na bezpieczną odległość.. Nagle poczułam liźnięcie na szyi.. Przeszły mnie dreszcze i odsunęłam się na koniec kanapy.. 

- Oh , jak ty znajomo smakujesz i pachniesz ... - Powiedział niski chłopak o fioletowych oczach i przypatrywał mi się z zaciekawieniem.. 

- O czym mówisz Kanato ? - Spytał Reiji.. Schowałam twarz we włosy Cassie.. 

- Ona pachnie i smakuje jak Yui.. - Mruknął zamyślonym głosem Kanato.. 

- Nie pleć bzdur , jak mogłaby tak samo pachnieć i smakować jak moja ukochana ? - Spytał już lekko zirytowany Shu.. Spojrzałam na niego zdziwiona unosząc głowę znad głowy dziewczynki.. Pachnę i smakuję jak ukochana Shu ?? Jak to możliwe ? Nagle przed oczami zobaczyłam jakąś dziewczynę podobną do mnie z Shu całujących się... Zbladłam mocno i odchyliłam się do tyłu puszczając Cassie.. 

- Yuki ?? - Dziewczynka spojrzała na mnie zmartwionym wzrokiem.. Słyszałam ją jak za mgły.. - Yuki ?? Yuki?? - Przed oczami widziałam tylko czerń , ale czułam i słyszałam jak zza tafli wody.. 

- Co jej jest ? - Usłyszałam nagle przy sobie głos Shu...

- Nie wiem , niby jej tęczówki reagują na światło , ale to tak jakby robiły to automatycznie.. Sądzę , że ona tego nie widzi.. - Mruknął Reiji...

- Jak to ? Co to znaczy ?? - Spytał znowu ten sam głos.. 

- Myślę , że coś widzi w swoim umyśle i nie może wrócić.. 

- Jak nie może wrócić.. Reiji , jeśli coś jej się stanie , nie wybaczę sobie tego... 

- Shu , ledwo ją poznałeś... Co się z tobą dzieję.. 

- Nie wiem... Po prostu... Zwal to na moją ciekawość.. 

- Cicho , chyba wraca do siebie.. - Zamrugałam powiekami i nagle wszystko wróciło do normy.. Widziałam przed sobą zmartwione twarzy Cassie , Reijiego i Shu.. Zamrugałam jeszcze raz i przez chwilę zobaczyłam znów jego i tą dziewczynę.. Czułam jakbym to przeżyła.. 

- Co się stało ?? - Spytałam słabym głosem.. 

- Nagle osunęłam się na oparcie i nie mogliśmy nic zrobić.. - Odpowiedziała dziewczynka z łzami w oczach.. Ten widok mnie rozczulił , więc przytuliłam ją do siebie.. 

- Wybacz kochanie.. Nie chciałam Cię przestraszyć.. - Wyszeptałam do jej ucha czułym głosem i wtuliłam się w nią bardziej... 

- Nic się nie stało Yuki.. - Mruknęła. Usłyszałyśmy chrząknięcie.. 

- Cassie , zejdź z niej.. - Powiedział Shu.. 

- Ale mi z nią lepiej.. Czuję się.... - Urwała młoda.. 

- Czujesz się ?? - Dopytywał się Reiji... 

- Czuję się jakbym tuliła się do mamy... - Mruknęła w moje włosy.. Zesztywniałam.. Nagle znów widziałam czerń , a potem scenę jak ta sama dziewczyna , tylko bardziej blada i spocona trzyma w ramionach zawiniątko z dzieckiem.. A obok nich klęczy Shu.. Z oczu poleciały mi łzy.. Po chwili wróciłam do swojego ciała.. 

- Yuki ?? Znów odpłynęłaś.. - Powiedziała Cassie.. 

- Wybacz.. 

- Co widzisz , gdy nagle odpływasz ??

- Nie wiem jak to wyjaśnić.. Ale... Widzę jakąś dziewczynę z Shu całujących się , a teraz jak ta sama dziewczyna trzyma dziecko , a Shu klęczy obok nich.. - Gdy to powiedziałam w salonie zaległa cisza... Cała 4 miała ponure miny... 

- Co się stało ? To źle ?? 

- Nie wiem dlaczego to widzisz , ale to moja ukochana Yui i Cassie , gdy była dzieckiem.. - Odpowiedział Shu.. Czułam jego smutek , a w oczach dziewczynki widziałam łzy.. 

- Przepraszam.. Ja... 

********************

Pierwszy rozdział i pierwsze przebłyski pamięci.. Tak dobrze myślicie .. Yuki do Yui ^^.. Ale trudno się domyślić , czyż nie ?? Hahaha ^^... Piszcie co o tym sądzicie ?? Boje się pisać tego drugiego sezonu , mimo że mam do niego pomysły... Piszcie swoje opinie... A teraz.. 

Au revoir!