Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Part # 20

HM: kiyà hua Karishma Singh Ankit bhaiya ko Anubhav ji k baray mei kuch pata chala?

KS: bhabhi maa or Ammi Kahan hain?

HM: un dono ko hum nay neend ki gooli day k sula diya hai, batein na Ankit bhaiya nay kiyà Kaha Anubhav theek toh hain na?

KS: bhabhi sabar Karen hum dono ko abhi Ammi or maa ko bhi sambhalna hai ( she nodded her head in negative) bhaiya humaray beech nahi rhy bhabhi.... Unhon nay Kaha hai k Jo bhi  log wahan thy sab shaheed ho gay hain kisi ka bhi zinda bachna kisi mojazay say kam nahi hoga bhabhi. Woh log death bodies identify kar rhy hain jaisay hi pata chala ga woh humain inform kar dyn gay. ( Crying and hugged haseena tightly)

HM: aaisa nahi ho sakta hai Karishma Anubhav nay hum say wada kiyà tha. Woh zinda salamat aaen gay hum say milnay. Unhon nay Kaha hai na koi mojaza ho sakta hai dekheay ga humaray pati or ap k bhaiya Sahi salamat hun gay. Unhain kuch nahi hua hoga. Humain vishwas hai.

KS: bhabhi jhooti umeed mat dyn khud ko bhaiya nahi rhy hain is duniya mei yahi sach hai, wo shaheed ho gay hain unhain nay desh k liay apni jan day di hai. Woh ab kabhi nahi aanay walay suna ap nay.

Maa and Ammi is listening all from behind.

Ammi: yeh tum kiyà keh rhi ho Karishma?

Maa: Kashi yeh sach hai?

KS: ha maa yeh sach hai maa.

Maa: toh tum roo kyun rhi ho beta tumhain toh khush hona chaheay k tumharay bhaiya nay apni jan apnay desh k liay day di hai. Humain fakhar hai hum ek shaheed ki beva k Sath ek shaheed ki maa bhi hain. Haseena beta sabar karo..

HM: maa (hug her)

Maa: dukhi mat ho jitna dard hai sab aansoon mei baha do aaj, kyun k Kal say sogh nahi manana beta, kyun k humara Anu shaheed hua hai or shaheedon ki maut par sogh nahi manaya Jata.

HM: ji maa.. Ammi Ammi .....

Maa: kiyà hua haseena?

They turned and found Ammi lying on the floor in unconscious condition.

KS: Ammi... Ammi..

After few months:

HM: maa kuch khana kha lyn. Kab tak zid pakar k baithi rahen gi ap.

Maa: nahi humain nahi khana hai keh diya , lay ja khana yahan say.

HM: maa agar ap khana nahi khaen gi toh bimar ho jaen gi.

Maa: Ek bar mei tujhe baat kyun samjh nahi aati. Kaha na humain nahi khana hai.

HM: maa hum mantay hain ap hum say naraz hain par khanay par humara gussa nikalna yeh toh Sahi nahi hai na?

Maa: mat kaho humain maa tum, hum ab sirf Kashi ki maa hain. Anu k Sath Sath humara or tumhara Jo rishta tha woh bhi khatam ho gaya hai.

HM: maa rishtay aaisay thori na tootay hain.

Maa: khoon k rishtay nahi tootay hain kabhi , or humara or tumhara rishta khoon ka nahi hai. Jao humara dimagh kharab mat karo humain aaram karnay do. Jab humain bhook lagay gi hum khud kha lyn gay humaray hath pair salamat hain abhi.

HM: maa ap aaisa kyun kar rhi hain humaray Sath , ap janti hain humaray pass ap k Siwa aur koi nahi hai, humari Ammi bhi Anubhav ki tarha humain chor k hamesha k liay Chali gaen hain. Ek ap hi hain jis k liey hum jee rhy hain maa.

Maa: toh tu kiyà chahti hain hum bhi mar Jaen Kal na Sahi aaj Sahi la zehar day hum bhi kha k apni jan day daytay hain phir tujhe hum say chutkara mil jaey ga hamesha k liay.

HM: maa yeh ap kaisi batein kar rhi hain theek hai hum hi apni jan day daytay hain sab kuch humari wajah say hi toh ho rha hai. Na rahen gay hum na hi apko pareshani hogi humari wajah say.

Karishma enters with some food.

KS: bus phir shru ho gay ap dono. Maa ap kyun bhabhi ko qasoorwar tehra rhi hai sab ka.  Chalen zid na Karen khana khaen ap.

Maa: humain nahi khana is say bolo yahan say Chali jaey yahan say, humain yeh is ghar mei bardasht nahi hai ab.

HM: maa hum yahan say kahen nahi jaen gay, yeh hunaray pati ka bhi ghar hai or humara haq hai is ghar par

Maa: tera koi adikar nahi hai is ghar par, Jo bhi adikar tha Anu k Sath Sath khatam ho gaya hai. Ab tere pati ka ghar Jo hoga wahi tera hoga.

HM: maa yahi ghar humara hai kyun k yeh ghar mere pati ka hai. Hum jantay hain ap yeh sab kyun or kis ki baton mei aa k keh rhi hain. Hum bhi dekhtay hain kaun humain is ghar say nikalta hai. Humain bhi qanoon k saray dao peech pata hain.

KS: Ms ap ko koi nahi nikal rha hai yahan say maa bus abhi thori naraz hain ap say hum mana lyn gay unhain. Ap apnay kamray mei ja k aaram Karen.

HM: theek hai samjha dijeay ga Sahi say maa ko ap.
She is going to her room.

Maa: oh mahrani Kahan ja rhi ho woh humara kamra hai.

HM: or shaid ap bhool rhi hain maa k hum bhi ap k sath usi kamray mei rehtay hain.

KS: ap jaen Ms apko jahan bhi Jana hai.

Haseena leaves to her room.

KS to maa: kahey ap roz roz bhabhi say larti hain acha lagta hai kiyà?

Maa: humain bhi Khushi nahi hoti hai  us say larai kar k.

KS: maa aaj nahi toh Kal woh maan jaen gi dosri shadi k liay. Abhi toh woh poori tarha say Ammi or bhaiya k gham say bahir bhi nahi aaen hain.

Maa: isi liey toh humain uski chinta hai, bhalay hi humaray samnay khush dikhti hai par humara dil janta hai woh toot chuki hai.  Ek hi roz mei humari bachi pay Jo qayamat tooti thi us nay humari bachi ko andar hi andar toor diya hai. Beta us nay apni zindagi k do mahatwapoon viyakti ko ek hi pal mei kho diya tha... Humain dar lagta hai woh agar isi tarha andar hi andar ghutti rhi toh hum Anu or samdhan ji ki tarha usay bhi kho dyn gay. Deekh na humari zindagi ka bhi koi bharosa nahi hai, ab hum aakhir kab tak zinda rahen gay hum hamesha us k sath toh nahi reh saktay hain na, humaray bad uska kiyà hoga.  Tum bhi apnay susaral mei apni saas pati or aanay walay bachay k Sath khush raho gi, par humari Haseena ki khushiyun ka kiya? Kiyà us k bhagiya mei pati , aulad ki khushiyan nahi likhi hain? Hum ab itna chahtay hain k humari haseena ki zindagi mei koi aaisa aaey Jo us k har zakham par marham laga sakay , Jo usay saray gham khishiyun mei badal day. Kiyà tu nahi chahti hai k aaisa ho, us k samnay ek pahar jaisi zindagi baqi hai, hum nay toh tere baba k janay k bad tum dono k Sath apni umar guzar di, par haseena k pass woh bhi nahi hai. Kiyà karay gi woh akelay. Bol na hum agar yeh chahtay hain toh is mei ghalat kiyà hai, pehlay usay pyar say samjhaya tha hum nay par woh nahi mani, ab shaid humari narazgi usay mananay mei kamiyab ho jaey.

Haseena from behind:

HM: koi faida nahi hai maa, hum nahi mannay walay hain, ap kuch bhi kar lyn. Anubhav k Siwa hum par Kisi ka haq na hai na aainda hoga.

Maa: beta tu samjh nahi rhi hai samajh buhat kharab hai tujhe akelay jeenay nahi day ga.

HM: hum jee saktay hain akelay, hum samajh ko mun toor jawab dayna jantay hain, humain zindagi guzarnay k liey kisi mard k saharay ki zaroorat nahi hai. Agar ap yeh sochti hain k ap nay Anubhav ji or Kashi k saharay apni zindagi guzar di dosri shadi nahi ki toh hum bhi kisi ko adopt kar laytay hain phir toh humain Kisi k naam ki zaroorat toh nahi hogi na? Hum us k liay jeeay gay. Kiyà kehti hain ap?

Maa: haseena bacha maan ja na apni maa ki baat.

HM: maa hum ap k liay Jan day saktay hain par yeh nahi maan saktay. Kabhi nahi... Or agar ap nay dobara Kaha toh sach mei Jan day dyn gay.

Wipes her tears and run to her room. She opens the cupboard and take out their marriage photo frame from almirah and hug it.

HM ( pov): Anubhav ji ap kyun chalay gay, dekhain na hum kitnay akelay ho gay hain, Ammi nay bhi humara Sath chor diya or maa bhi zid pakar k baithi hain k hum kisi aur say nikah kar lyn, ap jantay hain hum ap say kitna pyar kartay hain hum apki jagha kisi aur ko daynay k baray mei sooch bhi nahi saktay hain Anubhav ji. Hum akhiri sans tak bus ap say hi pyar Karna chahtay hain.. I love you.
And put it back and close the cupboard.

Haseena now in balcony rested her head on backrest of swing and stares at sky lost in her own thoughts. Tears rolling down from her eyes, she stands and Open her arms to feel the cold breeze.. her heart and mind both are not clam yet but the cool breeze soothe it.... Her eyes are closed..

Some voice.... Haseena ji...

HM: Anubhav ji...

Haseena looks here and there but no one is there...

HM: Anubhav ji .. yahan kaisay ho saktay hain... Hum kuch zayda hi sooch rhy hain, ab toh uska wapis aana na mumkin hai, army walon nay bhi jawab day diya hai , hum yun hi aas lagaey baithay thy... Kisi mojazay ki umeed kar rhy thy... Humari qismat itni aachi thori na hai k mojaza humaray Sath ho. Ya Allah ap nay Jo bhi faisala humaray liey Kiya hai humain ap say us say koi shikayat nahi hai, par ap nay humari Ammi or Anubhav ko ek sath apnay pass kyun bula liya?
She wipes her tears and go for sleep.

_-----------------------

❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️
To be continued.......

Sorry for mistakes and errors.
I will try my best to update soon.

I hope you also like this part too.
Stay with me for more...

Thank you all




Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro