Pamiętam,
jak jeździłam codziennie rano do piekła.

Dopiero po czasie widzę,
że moje lata młodzieńcze to nieustająca walka.

O dzwonku mówi się jak o wybawieniu,
a dla mnie był nadchodzącą falą cierpienia.

Codziennie rano
wsiadałam do autobusu 168.