flavor

ACE'S POV

"Mom, a fair warning would do! Bakit 'di niyo man lang ba ako binalaan na nandidito na pala siya?" Pagkatapos kagabi ay bwesit na bwesit ako. Nagmukha akong tanga! That jerk has the audacity to show his face on me! I'm so bwesit na!

Grabeh! Makapal pa rin ang mukha niya! Ang kapal-kapal ng facee niya! I can't believe na muntikan akong nakipagtalik sa isang gago na hindi man lang ako natandaan kinaumagahan! I admit I was stupid with that part, pero at least walang next level na nangyari diba? Yeah, right.

"Ace, calm down, kararating lang niya kahapon at gusto ka na raw niya makita so ayun na-excite ako. Sorry." Paliwanag ni Mom. Nagpapa-cute na naman. Psh ang mommy talaga!

"Haist bahala na nga!" Tumayo na ako sa pagkakahiga ko sa lap ni Mom.

Kahit na anong gawin ko ay hindi ko naman kasi mapipigilan 'to. Alam ko naman na dadating at dadating din 'tong panahon na'to. Pero deep inside, I know I'm hoping na hindi na lang 'to mangyari. I don't want anyone thinking na nag-iinarte na naman ako, it's better to keep this betrayal feeling, hidden.

I closed my eyes and reminisce that time when I was both shattered and betrayed.

"Ace, princess, come here." Tawag sa akin ni Dad after kung makapasok sa office table niya.

"'Nak, alam mo naman na we all want what's best for you, right?" Saad ni Mommy na nakatayo sa giliran ng daddy. I got confused. It's my birthday pero why are they acting like this? Parang may tinatago sila sa akin, and I'm worried.

"Of course, mom, you guys are the best." In my seventeen years of living, my parent showed me the affection they could give in many ways they can.

"How about I'll tell you a little bit of the family's history," Mom said and naupo sa kaharap na chair.

Tumingin ako kay dad. Ngumiti lang si dad kaya ngumiti rin ako. I don't know why there actng weird but come what may.

"Back then, ang nakakatandang pamilya ng mga Villamayor ay may tinulungan. Sa kaniyang pagtulong ay nakabuo sila ng pagkakaibigan, that family is the family of Zapantas. Because of the bond that both the families are sharing, sila ay nagkasundo na dapat balang araw ay isa sa kanilang kapamilya ay magmamahalan at bubuo ng pamilya para mapatibay ang kanilang pagkakaibigan." Sabi ni Mommy na may kinuha ng isang crest sa glass container.

I know that crest, it is important in the family's history and lineage. Meron na silang lahat at ako na lang ang wala.

"This right here is the Villamayors heirloom crest. All the Villamayor hold such crest as a symbol of being family." Dad explained but he really don't need to since I have dreamed all my entire life to hold and possess that diamond stone.

It's not the luxury I am opting for, I am rooting for its symbol, that crest holds more value than any money.

"Nagkasundo ang Villamayor at Zapanta na ang pinakabatang tagapagmana ng Zapanta at Villamayor ay magpapakasal." Mom opened my right hand as she carefully placed the diamond crest in my palm.

It felt heavy and unfit. Parang alam ko na kung saan papatungo ang usapinb na ito. But what is this feeling in my heart? Why am I disheartened? Bakit parang hindi ako happy for the achievement? I should be happy since this is what I've meaning to hold ever since.

I closed my hand at ngumite kay mom and dad. I feign happiness.

"Ang sabi sa kasunduan ay dapat masunod ito kung hindi ay lahat ng ari-arian ng dalawang pamilya ay mawawala at ibibigay sa mga charity at iba pa." Lumaki ang mata ko sa sinabi ni Dad.

That can't happen! Mom and Dad together with Kuya worked very hard for the company and mawawala lang?!

"Anak, ikaw ang nakasaad d'un."

"B-but mom! I'm gay! Alam niyo naman 'yan diba?" Naiiyak na ako. I can't stand the idea na ipakasal sa isang babae!

Ew I don't do peanuts.

My family accepted my sexuality since ever. Kasalanan din naman kasi ni Mom 'to. Wala kasi siyang anak na babae kaya ako 'ata ang ginawang babae.

Nakita 'ata ni Dad ang pagkadisgusto sa mukha ko kaya natawa ito.

"Of course son, kaya ginawa namin ang lahat ng Mommy mo ang makakaya namin. Nakakuha kami ng information ng mga Zapanta ngayon at--"

"KUYA ACE!" Napahinto ako sa pagpasok sa kusina nang marinig ko ang sigaw ng mga bata.

"Diyos ko po! Sorry ho, señorito. Hindi ko po sila napigilan. Hindi na mauulit."

"It's okay, Manang."

"Kuya Ace, ang laki ng bahay niyo!"

"Thanks, Jino!" Pinantayan ko ang tangkad nila at ginusot ang kanilang hair. They look much better now than the other time. "Yaya hayaan niyo lang 'tong mga bulilit na maglaro dito, I have already informed mom and dad about it."

"Oho, señorito." They hold my hand as they guide me to the garahe.

"How are you guys? Komusta naman kayo?" Sabi ko at ikinarga si Jino.

"Okay na po. Ang gaganda ng mga damit eh."

"Good! Now, let's go to your papa!"

"Señorito Ace." Bati sa akin ni Robert ng marating ko ang garahe. Nagmadali naman ang mga bata na tumakbo sa swimming pool na malapit lang sa akin.

"Hi, Manong Robert welcome to my house. Nasabihan ka na ba ni Rogelio ng mga gagawin mo?" Tinanong ko lang siya ng mga katanungan.

Humingi rin siya ng paumanhin sa pagiging pabaya sa mga bata, I assured him that it was okay. Matagal-tagal na rin na ganito ka-lively ang mansion. I walked him around sa mga nakaparadang sasakyan habang nag-uusap.

"Marami po talagang salamat señorito at nabigyan mo ako ng trabaho. Makakatulong ito sa mga kailangan ng mga anak ko. Sa hirap ng buhay ay talagang sagot kayo ng mga panalangin namin."

"You're welcome, Manong. Pero medyo malayo ang bahay niyo diba?" Huminto ako ng batiin ako ng mga hardenera namin para bumati na rin sa kanila. They gave me a boquet of roses which are so lovelies.

"Ay, okay lang po 'yun, sir Ace. Malaki rin naman kasi ang sahod kaya kayang-kaya na po ang pamasahe pauwi." Napatango ako. That's true. Kaya nga nag-offer ako ng work kasi mas malaki ang opportunity.

"You can live with us here. May mga maid quarters kami na nakakonekta lang sa mansiyon. You and your kids can crash in at ng mas madali na lang sa part mo at sa trabaho mo. As for your son's education, our family owned a school and hindi na 'yan problema. They can start there, given all the privilages. Uhm, pwede na silang mag-aral dahil kasali na 'yun sa privilege kapag nagtrabaho ka sa amin."

I don't know why pero I can see future for this family and I felt obligated somehow to help this family. There's nothing bad in helping people kung may kaya naman, right?

"H-Ho? Huwag na po! Naku po, napakarami na ng tulong na naibigay niyo. Sobra-sobra na po 'yun." Madaling paliwanag ni Robert. Parang maiiyak na si Manong kaya I tapped his shoulder.

"I don't take no for an answer, Manonh. I want to help and you will be helped. I'll inform Rogelio to ready the room para sa inyo, siya na rin ang magpapaliwanag sa'yo sa iba pang information." I tapped his shoulder for the second time around, "I'll be going na manong at may work pa rin kasi ako!"

"S-sige po! Salamat po talaga ng marami!" I smiled at his direction at nagsimula ng maglakad papunta sa swimming pool.

"Cadets, may pupuntahan pa si Kuya Ace."

"Talaga po? Kailan po tayo maglalaro?" Rudy asked brightly. This is what I loved at the idea na dito mamalagi ang Fernando family kasi may mga bata. They can give life to this boring mansion.

"When I have free time, okay? For now ay maligo na muna kayo sa pool." Natuwa naman kaagad sila, I hope hindi to ma-bored sila dahil sa wala silang kalaro. Pinayohan ko sila na sa may shallow lang na part sila maligo at pumunta na ako sa kusina, tinapos ang kung anong dapat tapusin. God, I am still in my nighties pa pala. I go to school to study, pero dahil sa trabaho ko, uncle Emerito adjusted my schedules kaya minsan ay pinapadalhan na lang ako ng modules to study and answer for.

"Everyone! I need you to be in a good shape kasi personally tayong bibisitahin ng CEO. Hindi pa 'yan nangyari sa tanang buhay ko and I want to give a good impression." Rinig kong instruction ng editor as soon as nakapasok na ako sa studio.

"Good Morning, everyone." Bati ko sa kanila at nag-beso-beso kay Paning, ang editor. I also gretted some of my co-models na naging friend ko na rin throughout the times.

"Baklaaa, ang CEO ay pupunta mismo sa studio na'to! Na-e-stress ang pitik ng kilay ko!" Natawa naman ako sa sinabi niya.

True, mukha siyang stress. I've never heard of the CEO of this company, basically Dinah is my acting manager kaya kung ano ang ipasok niya sa working schedule ko then that's the only work I need to do. As for the CEO, I heard na he stays abroad so what's the fuss?

"It will be alright, Paning. Ikaw pa!" Sabi ko as he walked with me to the make-up section. Nagpaalam siya ng magsimula na ang team ko sa paglalagay ng touch-ups.

"Ace, I've heard na gwapo raw si CEO ah." Sabi ni Iza, my hair-dresser.

"Iza, will you stop! Wala ka ng pag-asa d'un. Balita ko ay engaged na 'yun." Sabi naman ni Boyet, my make-up artist.

"Oo nga, Ace. Pero na-aawa ako sa girl," birit naman ni Darla, the wardrobe stylist.

"Why naman?" Tanong ko habang nakatingin sa kanila sa vanity mirror.

"Pak na pak talaga ang ka conoyo-han nating sismars. Sa'yo lang talaga ako mag ha-hands-down basta pa-sosyalan na sa pagsasalita. 'Di ko afford, mama!"

Nagtawanan kami sa sinabi ni Darla.

"Ang sabi kasi ay lapitin sa babae at iba-iba lang ang flavor of the week." Napatango-tango naman kami sa sinabi ni Darla.

"Kayong tatlo. Huwag niyo ngang takutin 'yang si Ace at baka mag back-out sa photo shoot 'yan," hinampas ni Dinah silang tatlo ng dala-dala nitong papel kaya natawa naman ako, "pero ano ang pangalan?"

Bumuhakhak ako ng tawa kasi naghahampasan na sila sa kanilang mga bitbit. Miles was with me but she's sleeping. Pinatulog ko na at mukhang napuyat kaka-study sa mga modules niya.

"Nalimutan ko, eh. Parang Lorean... Lareot? Ah basta! Makikita rin naman natin 'yan mamaya."

"Sige at ng matignan natin kung gwapo ba talaga, ikaw kasi bakla eh, ang chismis mo!"

"Cheh! At least tayo sosyal ang usapang chismis, tingnan mo nga ang kasama natin makipag chismis oh, walang iba kundi isang Heartily. Pak! Talbog ang lolo Jessica Soho niyo!"

Napa-irap na lang ako sa mga kagagahan ng team. Nahahawa na nga ako sa pagka-wild minded nilang apat.

Nahinto ang kanilang mga ginagawa ng biglang pumasok si Paning na hinihingal.

"Bakla, anong trip mo? Nag-jogging ka ba sa whole building?" Natatawang sambit ni Dinah.

"Dios por Santo di Marimar. 'Andito na si Sir!" Hysterical na sabi ni Paning.

"Calm down, Paning. I'm sure walang mangyayari. You're the best kaya!" I cheered for him and sumunod naman ang apat. Sa tinagal-tagal naming ka-trabaho si Paning ay alam ko na ang kakayahan niya. He's a good leader and one of the most organized person I met.

I sighed heavily ng sinabi na ni Paning na mag-sisimula na kami sa photo shoot. The photo shoot is for the auction this coming eighteenth birthday. Marami akong charity na sinusuportahan and this birthday party of will serve as a platform for my charities.

Paning, and this company volunteered to do the shoot, kaya I'm thankful for their kindness kahit na at mukhang stress sila sa event ngayon. Sino ba kasi si Mr. CEO?

I inhaled and exhaled and nagsimula ng tumapak sa man-made props para sa shoot.

"Good morning, Ace. It's you and me again." Bati sa'kin ni Jacob, the photographer.

I smiled at everyone and enjoyed the background music playing, let the show begin!