hate

ACE'S POV

I thought so. Akala ko kasi na kung magmamahal ka ay 'yun palang sapat na. I thought that growing up is easy. I was spooned with golden privilege and 'yun lang okay na. Na pwedeng wala ka ng paki sa iba dahil sa basta okay ako ay okay na ang lahat. But a single human being taught me wrong, that I was wrong all along. Akala ko madali lang lahat dahil nasa sakin na ang lahat. Kompletong pamilya. Mapera kami. Ma-impluwensiya sa larangan ng trabaho. At higit sa lahat ay nasa sakin ang mundo. But no, mali ako.

This person was the reason of my happiness and grief at the same time. Dahil sa kaniya ay natutunan ko ang magmahal, natutunan ko ang tumingin sa mga pagkakamali ko. Nang dahil rin sa kaniya ay naramdaman ko ang unang pag-guho ng pagmamahalan na minsan ko ng inasam at pinangarap. Ang mahalin ng buo at tangap.

Pero hindi.

The man I thought who's my knight in shining armor turns out as the antagonist of my fairy tale life.

I groan as I felt the bed elevates and shakes for a moment na parang nasa duyan ako. Pakiramndam ko ay ang bigat ng mga talukap ko at parang nahihilo ang katawan ko sa paulit-ulit na pagduyan ng kama.

Who the f*ck is doing that?! Ughh!

With a heavy feeling I opened my lids to be met with an unfamiliar ceiling! Wait. Sa pagkakatanda ko ay white and pink ang ceiling sa kwarto ko! Bakit naging black AT gold? Tumayo ako sa pagkakahiga dahil sa parang hindi ko na makayanan ang mahiga sa kama na'to na may... gray na comforter? Fuck!

Mas lalong sumakit ang ulo ko dahil sa mga nakikita. What now? Am I color blind already? Ugh! I'm sure it's not my sight ang problema kasi iba ang mga furniture na nandidito sa loob ng malawak na kwartong 'to?

Ano ba kasi ang nangyari sa akin kagabi?

Ang mga memorya ko ay parang bombilya na pasira na. Pabalik-balik and there are only some fragments on those memories. The last memory I can recall was I was on a party, talking to some asshole and my supposedly husband. And that's it! Kung pipilitin kung balikan sa isip-isipan ang nangyari ay mas lalong sumasakit ang ulo ko kakaisip sa kung saan ako nagkamali!

Pinilit ko ang sarili na tumayo sa estrangherong kama na kinahihigaan ko. Nakita ko ang isang papel na may sulat at Advil na gamot sa bedside frame kaya sapol ang ulong nilakad ko ito at ininom. Binasa ko ang sulat at parang nawindang sa kongklusyon na naisip.

It can't be! Hindi maaring si Lance ang nagdala sa akin dito! But... But the handwriting is very prominent and very him. Iniling ko ang ulo ko na siyang magdulot ng kirot sa sentido ko at napagdesisyonang magbanyo para makapanghilamos.

I chose to ignore the growing fear in me and kaagad na nanghilamos. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig ng mapagtantong wala na ako sa kung anong dating suot ko sa gabing 'yun. Kinapa ko ito and hindi talaga ako nagkakamali! Iba na ang suot ko! Don't tell me na ang kung sinuman ang nagdala sa akin dito ay nakita ang buo kung hubad na pagkatao?!

I'm wearing an oversized white long sleeve upper shirt and only in my undergarment down there! Pero hindi doon napako ang atensiyon ko kung hindi sa mga marka na nasa leegan ko pababa sa dibdidan ko. Kung hindi mo sisipatin ay hindi mo talaga mahahalata ang mga marka lalo pa't natatabunan ito ng manggas ng damit.

Then and there it all went back to me. I was drugged! Kidnapped, and... molested by my own husband.

I'LL GUT THAT PIECE OF SH*T!

"Lance! Fuck you to hell!!"

With all the anger I bottled up, I marched outside the room and stop. Yes, I stopped. Hindi ko alam kung dapat bang atupagin ko muna ang galit ko sa kay Lance or mas uunahin ko ang problemang 'to. Napalunok ako at tumakbo palabas at napahawak sa mukha and natutop dahil sa kahit anong lingon ko ay tubig! Dagat! Ocean! Putangina!

I'm on a yacht! I'm on a motherfucking yacht!

Kaya pala kanina pa dumuduyan ang kinatatayuan ko! Ughhh!! That bastard! Sinasagad niya talaga ang hangganan ng galit ko! He wants to reconcile with me but look at what he did! He kidnapped and even touched me without my consent! Napakawalang hiya! This is pure bullshit!

Wala akong magawa at napahawak ang dalawang kamay sa batok and naupo sa katabing upuan. I don't know what to do! Hindi ko na alam kung ano ang gagawin! Kahit anong lingon ko ay walang natatanaw kundi dagat! Kahit isang isla man lang ay wala akong makita! I'm scared. Natatakot ako with all the possibility na gawin ni Lance. He really knows how to use his card. And now I'm defenseless and my mind won't cooperate with me to find any solution! My baby! My Joxiah. Ano na lang ang gagawin ko?! I need to see my family, baka nag-alala na ang mommy at daddy sa akin.

Hindi ko man lang namalayan na umiiyak na pala akong nakahawak sa railing ng yati. I let myself calmed down a little and kaagad na tumayo. Mukhang wala ang bastardo kong asawa o hindi man lang namalayan na nagsisistakbo na ako, I don't fucking care! I just want to escape this hellhole!

I hurriedly check for any on-board men or personnel to ask for help pero wala! I checked the upper deck pati na rin ang lower deck pero wala akong nakita ni isa mang tao na kasama ko sa yati. Except for the part na kung saan inuukupa ng navigator at captain. I know na nandodoon lang si Lance basing from the locked door. I ran downstairs and tried to check for any equipment on-board na pwede kong gamitin para maka-alis pero wala! I'm getting frustrated knowing that the jerk was just watching me and probably enjoying the show of his life!

I can feel it. Nararamdaman ko na minamanmanan ako ng gago basing from the CCTV's view of angle na sumusunod sa akin.

I want to escape but how? Nandidito ako ngayon sa upper deck na may mga nakahilerang upuan. My mind is saying that I should give up and let Lance befriend me and let him prove his worth to me but my mind is reminding me of all the possibility na mangyari sa akin kapag hindi ako maka-alis dito.

Think of your son, Ace. Ano na lang ang mangyayari sa kaniya kapag may mangyari sa iyo dito? Get yourself together dahil parte lang to sa plano niya para makuha ang anak mo!

Right. In this moment, giving up should be my last straw. Napatingin ako sa hangganan ng karagatan at pilit na inaaninag ang layo nito at baka may kahit isang isla. I know na hindi niya ito ilalayo masiyado kasi he still needs a connection in the land and iyon ang hinahanap ko. A possible ground na malapit dito. Okay, malayo dito. But sa ngayon, it would be the last thing na iisipin ko. I want to escape and I'm willing to do anything para lang makalayo sa pisteng hayop na 'yun.

Then God showed me mercy.

Far from this damn yacht, I can see a dot of island. A dot of relief! A dot of chance! A dot of possibility, and a dot of hope!

"I know what you're thinking. And I'm telling you that don't be a fool, brat." Humakbang ako palayo sa lalaking biglang nagsalita. Ang lalaking pinaka-ayaw kung makita! It looks like the small chance of hope na baka sakali ay hindi si Lance ang may kagagawan nitong lahat was crushed the moment I saw those cold eyes.

My stance were alerted on what could he do next, "Don't come near me! You're impossible, Zapanta! I never thought of how low you can play your dirty tricks till this moment!"

He's upper body was naked and bare from the heat and he's only wearing a cardigan pants downwards. He's the epitome of a Greek God but I'm telling you, don't be deceived by those body and face. He's a monster on an Angel's body!

"Let's go inside, the sun's heat is too hot for yur skin." Balewalang sabi niya. He said it na parang hindi siya tinamaan sa mga salita ko. Ang gago lang!

"Hinding-hindi ako sasama sa'yo kahit nasa isa pa tayong yati you prick!" He smirked like he was so amused on what he heard and saw from me.

Umiling lang siya na natatawa sa mga inasal ko kaya kinuha ko 'yung pagkakataon na yun at umakyat as railing at walang pakunsabing tumalon sa dagat.

"AHHHHH!!"

"Fuck! Fuck! Fuck! Shit!"

Rinig na rinig ko ang mga malulutong niyang mura and natigil lang ito ng nahulog na ako sa tubig. Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at kaagad na umahon sa ibabaw and lumangoy.

Habang lumalangoy ay ang alat ng tubig at alat ng luha ko ay naghahalo na. What did I do to deserve this kind of treatment? Ginawa ko naman lahat ah. Oo, may pagkamaldita ako at pagkabratinela pero hindi naman siguro yun sapat para kamuhian ako ng mundo at ganito ang problemang ibabato sa akin!

I helped people, poor and those who lack the privilege of the lifetime, halos wala ng matira sa akin dahil sa mga charities ko! They say I'm a good person but I don't think so. Kasi kung totoo man yun ay hindi ako nandidito, nangangalay dahil sa pagod sa bawat langoy at hampas ng alon. Dahil kung totoo man na nabibiyaan ng doble pa ang mga mabubuting tao ay hindi na sana ako naghihirap ngayon!

"W-wait... fo-or me... ba-bab-y." Bawat tubig na naiinom ko ay katumbas ng mga luhang tinatangis ko. I want to go home. I wanna see my son! I wanna hear his voice rather than his cold blooded father!

I don't want to give up in life. I don't want them to see me crumble like the way I was broken in the past. No, I want to show them-- him that I'm capable of handling myself again! Pero parang nawawalan na ako ng gana. Dahil kahit isang beses ay hindi kumampi ang panginoon sa akin, palagi na lang akong nagkapiste-piste!

I swam and swam and hindi pinansin ang ngalay at pagod sa kalalangoy. Good thing I studied swimming. Mukhang nagamit rin! Thewater was cold regardless the sun's heat. Ang mga luha sa mata ko ay walang tigil sa pag-agos. I intaked a deep breath and nagpatuloy dahil ang layo pa. Ang dami ko pang dapat pagdaanan and isa lang to sa mga pagsubok sa buhay. I don't want to give up. Never!

But I guessed God is planning something for me when two strong and calloused hands entangled in my waist stopping me from going further. Alam ko kung sino ito, and by that in mind ay mas nagpumiglas ako sa hawak niya. Ayoko na ng ganito. I don't want this kind of set up anymore!

"Let go of me!! Let go! Ahhhh!! Help! Please someone help me!!" I shouted as loud and hanggat sa kaya ko ay nagpumiglas ako.

"Stop! Ace, calm the fuck down!" No. I did the opposite that seems to anger him more. Akala ko kasi na kung mapupuno na siya sa akin ay bibitawan niya ako. But I guessed wrong.

Nagpumiglas ako at hinarap siya habang sumisikad sa ilalim ng tubig and sinampal sampal sa abot ng lakas ko ang katawan niya. I pushed him away but his entangled hands won't budge while his face remains stoic but I can sense anger in them. Dapat lang! But I never expected his next actions. Lance kissed me full in the lips hungrily. My world stopped and parang nanglanta ako sa reyalisasyon na meron pa rin talaga.

I stared at him na parang nawalan ako ng milyon-milyon. And then angered hit me hard! Nagpumiglas ulit ako sa kaniya but this time ay may pinaghuhugutan na. Hindi ko na gusto ang mga nangyayari! I was so close in kissing him back at natatakot akong may mangyayari talaga na pagsisisihan ko na naman sa huli!

Nang hindi niya talaga ako binitawan ay sinampal ko na siya. That made him loosens his grip kaya dali-dali akong lumangoy palayo sa kaniya!

"No! Stop lance! Don't go ne-near me! P-please!"

In every swam he did ay umaatras ako sa kaniya.

"I said no!!" Umiiyak kong pigil sa kaniya.

For heaven's sake! Pagod na pagod na ang katawan ko! Pagod ng masaktan ang puso ko! My body is numb with all the bruises! My mind is in dazed as memories after memories of the time he broke me started replaying.

"I'm begging you! Huwag mo akong lapitan!" I paused and pinagpapalo ang mga kamay niya na pilit inaabot ako. What's wrong with this man? Can't he understand?!

I looked at him straight in the eyes and for a moment I thought I saw pain and grief in those cold eyes.

"Please Lance. Don't do this to me. I'm begging you! I'm begging you please! I'm so tired with all the pain! Alam mo? Okay naman na ang lahat eh. I was moving on with my life and yet you're doing this again. Give me a break! My heart is still in pained with what you did! K-kasi kahit ngayon ay hindi ko maintindihan kung bakit! Na kung bakit mo nagawa ang lahat ng yun! Kulang ba? May mali ba? Sa katawan ko? Or baka sa personalidad ko? O dahil pabebe ako in bed? T-those questions haunts me in my dreams! For heaven's sake I can't even remember a night na nakatulog ako ng mahimbing with all the nightmares you caused me! You and that bitch was my nightmare! I hate you for that! I hate her for steling you from me! Or baka ako ang nang-agaw? Ano ba?! But one things sure, hindi mo ako minahal! Kaya parang-awa mo na, ibalik mo na ako sa anak ko."

"Goddamn it! Hindi 'yan totoo!"

"It is true! Dahil kung mahal mo ako ay hindi mo ako gagamitin. Hindi mo ako paglalaruan. Hindi mo ako sasaktan. That you would be there to cast my fears away pero ano ang ginawa mo? You made me believe in fairytale but you made me saw a new perspective of a once upon a time but this one is cruel! Full of secrets! Nightmares! Lies! Hate!"

I thanked the sea water for making my tears dissipate with them.

"I'm tired. So... tired!" And I let myself to get drowned with all the emotions and pain.

"Fuck! Brat, don't do this!" Were the last words I heard when I was engulfed fully with the waters.

I didn't let myself to close my eyes as I stared lifelessly at the burning water. But instead of the waters beauty, I saw the masterpiece God had given me. My son.

I'm sorry b-baby.