crumble

ACE'S POV

"I see that you're quite enjoying the stay in my fiancée' home? At mukhang hindi lang dun ang nangyari sa porma mo pa lang. Mukhang nag-enjoy ka rin sa sarap na pinamalas sa'yo ng fiancée ko." Walang tanong sa sinabi ko kung hindi ay mga katotohanan lang. Like I said, I'm not totally dumb.

At ang malandi ay talaga namang makati, "Yes, of course. Sino ba naman ang hindi mapapatirik ang mata sa sarap kung ang isang Lance Zapanta na ang aararo sa'yo diba?"

Parang kutsilyo na pilit sinusugatan ang puso kung mahapdi na sa sakit dahil sa mga salitang sinabi niya. Hindi ko na mapigilan ang luha ko na umagos sa mga mata ko dahil dun kaya mas pinili kung tumalikod at ibinalik ang hawak-hawak.

"And for your information, walang sa'yo, Ace. Walang fiancée dahil akin lang siya sa simula pa. Walang kayo dahil ang lahat ng natamasa mo ay akin sa simula pa lang. I am the first lover and no matter how great are you in bed, no matter how compatible you two in the public eyes ay walang-wala yun dahil sa ako ang mahal. Don't you get it, Ace? Napilitan lang ang tao dahil sa kontratang yun? Walang kayo dahil akin lang siya. Get that information in your thick skull, Heartily. Akin lang si Lance."

Wala akong masagot. Wala! Dahil alam niyo kung bakit? All of her statement was right. From the firmness of her voice ay alam kung totoo ang mga yun. Kaya pala.

"Oh, before I forgot. Palawan is much way better when your lover is beside you, no? Ang ganda ng mga sceneries kaya lang we didn't give much care about it since all days we spent in there were making love, and nagpapakasarap sa katawan ng bawat isa. I wonder what Lance had feed in your mind kung bakit hindi ka man lang nanghinala."

"T-tama na..."

Hindi ko malaman na sa kung anong dahilan ay nawalan ako ng lakas at napa-iyak na lamang sa sahig. I looked pathetic right now pero wala na akong pakialam dahil sa una pa lang ay napakabobo ko na. Ng dahil sa mga sinabi niya ay unti-unti na akong namamanhid sa sampal ng katotohanan.

"Oh, ano ka ngayon, Ace Heartily? Masakit ba? Well for you information ay ganiyan rin ang nararamdaman ko every time na magkasama kayo sa taong dapat nasa sakin. Ng dahil sayo ay kailangang humiwalay at mahati ang oras namin ni Lance. Aren't you disgusted in your own self? Kasi kung ako ay oo, ikaw ba naman ang confident na confident na nasa kaniya na ang korona pero ang hindi niya alam ay hulog na hulog ka na sa bitag ni Lance."

I want to stand up and defend myself from the humiliation and all the fallacies that this bitch is throwing at me, pero hindi ko kaya. Lifting my head and wiping all the tears lang ang kaya ng aking lakas. It's quite terrible and idiotic but it's all true. Wala akong magawa dahil ang sa akin ay ang huwad na korona at nasa sakaniya ang tunay at kumikinang ito sa bawat salita niya.

"Lance doesn't love you and he never will! Ginamit ka lang niya kasi iyon ang dapat. Ginamit ka lang niya dahil kailangan niya makuha ang dapat nasa sa kaniya at yun ay ang pinaghirapan niyang kompaniya. Alam mo kung bakit sumugal ako? It's because he promised me na ang lahat ng gagawin niya ay para sa magiging anak namin."

Dahil sa magiging anak namin!

Dahil sa magiging anak namin!

Dahil sa magiging anak namin!

"Yes, you heard it right. Magkaka-anak na kami and iyon ang isang bagay na inaasam ni Lance, and guess what? Hindi mo yun maibibigay kailanman."

Napakapit ako sa aking sairiling sinapupunan at napatingala sa kaniyang tiyan. And it's confirmed. Basing from the bump in her stomach as she repeatedly rub it, alam ko na naman na totoo ang sinasabi niya.

"What is going on here? Stephanie?!"

Mula sa taong kinamumuhian ko ay tumingin ako sa taong mahal ko.

Pathetic. Mukhang kakatapos lang niyang maligo basing from the towel wrapped around his body. At ano ang mas nakakatawa at masakit? Dahil sa boses pa lang niya ay alam ko na ang ipinapahiwatig nito. That he's concerned with the bitch' condition.

Although that makes me wonder, ano kaya ang magiging reaksiyon niya kung ako ay buntis din? Will there be the Lance and Ace's union?

The concern?

The love?

The affection?

Ano ba itong iniisip ko? Alam ko naman na hindi na yun mangyayari!

"Sinasabihan ko lang ang tangang 'to sa katotohanan."

Fact.

At doon niya ako napansin. Shock? Anger? Pain? Pity? Hindi ko mabasa ang nasa isipan at mukha niya ng makita ang estado ko ngayon. I helped myself. He walked hastily and tried to help me pero kaagad akong lumayo sa kaniya.

Oh? What is this I'm seeing? Was he pained kasi tinaboy ko siya?

"B-Brat. Let me help you." Nagpantig ang pandinig ko sa narinig.

I looked at him, straight in the eyes. Heart to heart, para malaman niya kung gaano niya ako nasaktan!

"Brat? Help!?" Tumayo ako without his aid and I'm proud of myself for it.

I faced him and gave him sa buong lakas na nakaya ko sa sampal na nagpatabingi sa kaniya. I can hear the bitch' gasp and tiningnan ko siya at ang tiyan niya. That made her hugged herself and umatras palayo sakin.

"Let me explain, Ace. It's not what you're thinking!" Nandidiri akong lumayo sa kamay niya.

Wala na akong pakialam sa itsura ko. For fuck sake, second time around na itong nasaktan ako dahil sa kaniya. Dahil sa mapanlinlang na gagong 'to!

"Anong sinasabi mo Lance? Ano itatangi mo kami ng anak mo? God! Lance, dalawang buwan na akong buntis at ide-deny mo pa rin ako?! You promised! How dare you?!"

"SHUT THE FUCK UP, STEPHANIE!" Kung sa ibang sitwasyon ay baka natuwa pa ako sa nasasaksihan ko, pero this time? Malabo. Mukhang na-realize ata niya ang ginawa dahil sa takot at pagyakap ni Stephanie sa sarili ay binawi niya ang mga sinabi.

"Just, just, stay out of this, Stepahanie."

Hindi ko na kayang pakinggan pa ang mga nangyayari kaya dali-dali akong tumakbo palabas sa putanginang penthouse na yun! I was crying when I reached the elevator and how I hate this elevator for not cooperating with me! Ugh! Can't God hate me more!?

"Ace! Ace, pakinggan mo muna ako, oh. please, baby. Hear ---" Sinampal ko na ang gago para mahismasan dahil mukhang hindi pa rin niya masip na bisto ko na siya!

Alam ko na ang lahat!

"Putangina Mo, Lance! Napakagago Mo! Sinungaling! Bisto na nga Kayo ay magsisinungaling ka ka rin?! Ano na naman ba ang mga kasinungalingan na ipapakain mo sa akin?! Na hindi iyon totoo? Na aksidente lang yun? Na wala lang 'yun lahat? Na joke lang yun?! Fuck you! Fuck you! Fuck you! Manloloko ka! You're a jerk! Hindi bagay sayo ang pangalan mo dahil mas bagay sa'yo ang demonyo. No, mas masahol ka pa sa demonyo! Wala kang patawad! Pati ako nilaro mo! Manloloko ka! Man.lo.lo.ko ka!"

Hinabol pa niya ang kamay ko at doon ko namalayan ang isang bagay na malamig na nagsisilbing pangako niya sa akin.

"Don't touch me! You're a mud in my pristine name! Isa kang putik! Isang dumi! I hate you! Ito ang tatandaan mo, Lance. Nagpakagago na ako sa'yo noon at hindi ko na yun hahayaang maulit pa!"

"W-What do you mean?"

"Maang-maangan lang?! Well hindi naman kita masisisi dahil lasing ka nga noon at hindi alam ang nangayayari. Hindi naman kita masisisi dahil sa mga oras na 'yun ay katangahan ang nasa isipan ko. Once is enough, Lance at hindi ko na yun hahayaang maulit pa. Kaya kung ni katiting ay may respeto ka pang natitira para sakin, huwag ka ng lalapit kailanman sa akin. Gaya ng sabi ko, putik ka sa ginto kong sarili!"

Pumasok ako sa elevator and just in time na mag close ito ay tinapon ko sa kaniya ang wala ng silbing singsing. "Wala na 'yang silbi para sa akin. Ibigay mo na lang yan sa nabuntis mo at baka matuwa pa yun. Don't worry, I won't make a scene para lang mapahiya kayo. After all, I have more decency than that. At nga pala, thank you sa lahat, although peke ang mga pinakita mo ay hindi naman yun maiaalis na nasiyahan ako."

Pagod na ako sa lahat ng mga kasinungalingan at wala na akong lakas para lumaban pa.

And the elevator closed. My world crumbled and my heart numb.

Today, I closed the door that should have not been ambitiously opened in the first place.