millions

ACE'S POV

"Justin?" Takang napatingin ako sa bulto ng taong hindi ko inaasahan dito. Why is he here? I thought patay na siya?

Charot! Buhay siya, ofcourse, I was just kidding. Hindi naman siguro masama ang maging bratinela ng ilang segundo. Lintek na Lance kasi 'yun eh! Tingnan niyo tuloy at hindi na ako ang dating Ace na brat.

Naka-pout kong tiningnan ang kaibigan kong ilang buwan, no, year na 'ata kaming hindi nagkita. I wasn't pouting kasi nagpapa-cute ako, I'm pretty, not cute. Iniisip ko kasi kung ano na ang pinagagawa ng damuhon si Lance sa mga oras na'to.

"Ace," Remembering the comfort of his voice, hindi ko mapigilan ang maiyak. I missed this shitface so much! He's one of the best people I have met in this lifetime! Spoiled din kasi ako sa kaniya, kaya fave ko na siya.

Mayaman eh, ano ba.

"Justin," Napahikbi ako at napausli ang mga labi na parang isang bata na inagawan ng candy.

"Ace," Inulit na naman niya! This shitface!

"Justin?"

"Ace," Unti-unti ring napapawi ang mga luha ko dahil sa pilyo at natatawa niyang mukha.

"BWAHAHAHA!" At hindi na nga niya napigilan ang tumawa ng pagkalakas-lakas! Dahil sa patawa-tawa niyang expression ay tumawa na rin ako. Loko-loko! My God, akala ko nag mature na'to? Hindi pa rin pala!

Good thing at mukhang wala masiyadong nagbago sa kaniya. He's still the same person who laughs and teases me, he's still the friend that I longed for after his departure.

"Pftt! Ha! Enough!" Sabi niya at bumuntong hininga, ginaya ko rin siya.

Justin is the closest friend in all of my friends. We share secrets, hobbies and likings. Kumbaga ay magkasangga na rin kami sa kalokohan.

Aside from kuya Silver, Justin also is my tagapagtanggol sa mga bully ko noon. I was bullied due to my feminine attributes noon. Dahil na rin siguro at mas pinapatingkad pa ito ni mommy dahil nga sa prinsesa raw ako ng pamilya. Justin was the first friend who defended me from the bullies. Sabi nila, we don't trust the person who's name starts with J, that's not true at all! Jacob is the best! Kung wala lang Lance, maybe he's the perfect man for me. Maybe ten out of ten, but Lance for me, he's eleven. He's above the standard.

I was pulled out from my thoughts when Justin hugged me. Na-miss ko siya! Ilang beses at nakaka-irita man pakinggan pero na-miss ko talaga siya. He hugged me so tight kaya ginaya ko rin siya. Isinayaw-sayaw niya ang aming mga katawan kaya napapahagikhik kaming dalawa sa mga kalokohan namin. Old habits don't die easily.

"I missed you so much, Ace." Humiwalay siya sa yakap ngunit nanatili akong nakayakap sa kaniya. The warmth of his clothes somewhat comforted me from the emotions inside.

"I missed you too, Just. So much! You didn't even visit me! At may plano ka pa talagang Indian-in ang birthday party ko! I hate you!"

I felt his hands on my head at mahina at may ingat niya itong hinihipo.

"I know, I was so busy. Pero hindi ko naman kinalimutan, diba? Hindi man enough, at least naka-alala. It seems like hindi ka pa rin talaga nagbabago ah? Still the same Ace, the brat of the Villamayor clan HAHAHA!"

Siguro kaya ko dinamdam ang pag-alis niya ay dahil siya na ang isa pa sa tinuring kung mahahalagang tao sa buhay ko. Pinalo ko ang isang libre niyang kamay. Kainis 'tong lalaking 'to, kung keylan nag-drama ako ay pinapa-iral na naman ang pagiging bully.

Napangiti ako ng pinaupo ako ni Justin sa isang stool at kumuha ng panyo para pamunas sa mukha ko. Kaagad naman akong pinamulahan ng mukha dahil sa ginawa niya. Nasabi ko bang siya ang kauna-unahang crush ko? Well, noon na 'yun.

"J-justin! Para naman akong bata niyan eh! Akin na nga at ako na ang gagawa. Pupunitin mo yata ang mukha ko dahil sa lakas mong maka punas!" Ang naiinis kong sabi sa kaniya. I was glaring at his hands dahil wala man lang kalambutan ang mga ito!

I tried catching and stopping the notion of his hands pero ibinaba niya lang ako at pinitik ang noo.

"You're still the same Ace I've known. Iyakin at maarte! You're state makes those memories came flooding back. I can still remember your pleas and cries noong umalis na ako ng bansa. Buti na lang at nakumbinsi ka na bumitaw HAHA!" Napa-pout ako sa mga sinasabi niya. Ikaw ba naman ang i-remind sa memoryang 'yun. True, I cried when he announced na aalis siya to study abroad. I even convinced mom and dad na doon na rin ako mag-aral pero hindi nila ako pinayagan. I begged for him to cancel his flights pero he never did kasi nga importante sa kanya ang naghihintay sa kaniya sa ibang bansa.

That made me question as to how much worth I am to him. I feel unto depression that time, kaya umuwi siya para lang aliwin ako. That's when mom and dad announced my engagement. He was there when I questioned the world's fairness but he also left.

He left and I was so set on making my goals to happen. Doon ako nagsimulang mag research about Lance, my fiancé. The fact that my supposedly fiancé was a philandering jerk fueled my anticipations kaya nangyari ang gabing 'yun sa amin ni Lance.

I regret it though. Pinagsisihan ko ng labis na nagpadala ako sa galit at sa pride ko. I realized na hindi ako ang dapat maghabol! I realized that I was worth the chase.

"Aw!" Daing ko dahil sa sakit. Pinitik ba naman ulit ang noo ko.

Dito ko namalayan na hawak-hawak ko pa rin pala ang kamay niyang may hawak ng panyo na pinupunas niya sa mukha ko, madungis na mukha.

"Ako na. I'll be gentle and tsaka ako ang masusunod dito, Ace. Ako ang kuya dito, remember?" Nalukot ang mukha ko dahil sa sinabi niya. This shitface won't quit with his sentiments na kuya ko raw siya.

Patawa-tawa siya sa mukha kong parang batang inaway ng kuya niya.

Well kung titingnan mo naman talaga kami ay parang mag-kuya kami. He's very tall for my height kasi! Isa yan sa mga attributes niya na nagpapa-gwapo talaga sa kaniya, plus the foreign genes ay artistahin talaga ang pagmumukha ng bestfriend ko.

"Kung makapagsabi naman ng Kuya ay parang ang laki ng agwat ng edad ah?" Pilosopo kung inikotan siya ng mata, "as far as I can remember ay ten days lang ang agwat natin, Justin."

Umupo siya sa kabilaang stool na paharap sa akin.

"Change topic, Ace. Why were you crying earlier?" The concern was evident in his eyes.

Ito talaga ang isa sa nagustuhan ko sa kaniya noon eh, he's always at your side when you needs him. Kaya naman hindi mo mapipigilan na ma-fall sa kaniya dahil sa angking bait nito.

"Can we talk somewhere else, Just? Nilalamig na kasi ako dito eh."

-

LANCE'S POV

That insolent brat! Ito na yata ang kabayaran ko sa lahat ng mga kagaguhan ko noon. He'll kill me! He's like a walking stress steward.

Nonetheless, I love that brat. Pero walang love-love sa akin kapag napikon na ako.

I dialed Tito Kingston's number,

"What can I fucking do to my son in law, huh? Namatay ka na ba sa gastosin ng anak ko? HAHAHAHA!"

"Hindi pa naman, tito. At tsaka handa naman akong tustusan lahat ng loho ng asawa ko."

Hindi pa rin humuhupa ang tawa niya ng sabihin ko sa kaniya the reason why I called him. I'm glad when he agreed to let me access Ace's accounts, both personal money and inheritance. The call was ended with Tito Kingston' threats about what will happen to me kung hindi ko aalagaan ang anak niya. Damn, malamang aalagaan ko yun. He's my cute little bunny with a cunning attitude. I can't live without him. My brat, my lifeline!

But... I'm as cunning as he is. Way cunning than him! He can turn off his location but he can't go on in his way without his money. He's a brat after all. How I wish to see his frustrated face when he found out what I did. But first things first, I need to find him.

*knock* *knock* *knock*

"What do you want, Ken? Better be good. I'm still fucking furious with your dumb body guards." He made a peace signed with his fingers and in exchanged I raised a middle finger at him. Fucker!

"I already found Ace's location. It seems na may kasama siya na lalaki, boss." Nagpintig ang pandinig ko sa sinabi niya and the fucker didn't mind covering his snickers toward my reaction, he resumed, "according to one of the body guard ay nakita niya rin itong nagkainitan sila ng babae mo."

This dumb fucker, but with the mention of babae ay kinabahan ako. Wala akong babae! Hindi ko babae si Stephanie for fuck sake! Kilala ni Ken ang babaeng 'yun, but this mothefucker won't quit pestering me. Not because I'm guilty of anything because I'm not, but I'm scared if may nangyari bang masama taong mahal ko. God knows what I can fucking do!

We are heading to the location of my insolent bunny with my fucker friend.

"Hey, boss. May sasabihin ang bossing ko, mahal ko 'yan kaya pagpasinsyahan mo ah!" Sinalo ko ang hinagis na cellphone.

"Watch your tongue fucker. Pinsan ko pa rin yang tinatawag mong mahal." Agad naman na nag peace sign ang gago at mas nilayo pa ang sarili sa pagkakaupo sa loob ng sasakyan.

"I'm driving, boss. Don't distract me."

I didn't pay attention at him and humarap sa camera ng cellphone para makausap ang pinsan ko.

"MGA GAGO KAYO! ANG DAMI KO PANG KAILANGANG GAWIN SA STUDIO KO AT NANDIYAN KAYO NAGBABANGAYAN PA! YOU SH*TS ARE WASTING MY GOLDEN TIME! UGHHH!!"

Good thing we finally reached the mall and hinayaan ko na lang ang dalawang magbangayan.

"Sige boss at ako na ang bahalang magtanong sa update na ibibigay ng baby ko. Your body guards are in the next car. Susunod na lang ako kapag nakalma na ang uma-alburutong bulkan Mahal."

I didn't answer his rants, rather ay sinundan ang green dot na nagsasabi sa lokasyon ng taong mahal ko.

I have a tracking device for my brat. I know, it's weird but you can't question me when things happened this way and I was right, tinakasan na naman ako ni Ace just because of his shopping.

The diamond necklace with my name in it ang tracking device na sinasabi ko. Hindi lubos makaya ng seloso kong sarili na nasiyahan siya sa ibang regalo na natanggap niya. So l decided on buying the a rare pink diamond necklace for him at pinalagyan ko ng tracking device. Sisiguraduhin kong magtatanda ang lalaking yun. Enjoy now, spank later.

-

ACE'S POV

"Really?! Wow that's awesome, Just! I'm so proud of you. Alam ko naman na mangyayari talaga 'to, you're a badass in your field!" I said congratulating him with the success of his art gallery and photography. He was nominated as one of the best photographers in the world.

Of course at dakilang pang skyscraper ang pride ko, I also told him one of my best achievements.

"Weh? Di nga! Ikaw?! I thought wala kang hilig sa mga sports cars? And now, hearing this from you, I'm proud with your achievement, Ace." Sabi niya while scooping some of my ice creams.

Sinabi ko kasi sa kaniya na at last, I can drive on my own. Pero hindi naman talaga ako ang nag-da-drive since the reason na may driver ako, at kung may pagkakataon man ay si Lance ang nagda-drive sa akin.

Anyway, talking about Lance I'm contemplating on telling Justin or maghihintay na lang ba ako na sa araw na malaman 'yun. Pero mas maganda naman ang personal na sabihin talaga diba?

"By the way, nakaligtaan ko ang tanong ko kanina, what are you doing here in Korea? Akala ko ba ay naka-destino ka sa NY?" I asked him.

Kumunot ang mga kilay ko when I noticed na hindi pala nakikinig ang loko sa mga sinasabi ko. He was looking in one of the tables outside in this ice cream parlor. I traced his gaze and huminto ito sa isang lalaki -- or binabae na gaya ko. One thing I noticed about the said person ay masama ang tingin nito sakin?

Bakit galit siya at sa akin pa talaga? Gaga tong baklang 'to ah? Hindi porket nalamangan niya ako sa make-up at haba ng buhok ay kaya niya na akong ikot-ikutan ng mata? How dare he?! And isa pa, bakit hindi sa akin nakatingin ang loko-lokong si Justin?!

I snapped my fingers in his face.

"So sino ang mas maganda sa aming dalawa?" Tinaasan ko siya ng kilay at kita ko naman ang pagkalito sa mga mata niya.

"W-what? I mean, pardon?"

"Wala! I was asking your reasons na kung bakit nandidito ka sa Korea?" Pag-iiba ko sa tanong pero base pa lang sa matatalim na tingin niya sa lalaking kasama ng baklitang ka federasyon ko, ay alam ko na ang rason ng pagpunta niya dito.

"O-oh. Ahm... may hinahanap lang." He's lying.

I know Justin like the back of my hand and I know he's lying. Psh, para saan pa ang pagsasama namin noon as bestfriends kung hindi ko naman nakilala ang bestfriend ko diba? From what he said, he's lying. But there's something hidden meaning on his words. I noticed na sa pag-sagot niya ay nagkatitigan si Justin at ang sinasabi ko sa inyong bakla-baklita na ka-federasyon ko. I'm wondering kung nahanap na kaya niya ito. Napatingin ako sa taong kanina pa may galit ang mga matang nakatingin sa lamesa namin, sa akin.

"Mukhang nakita mo na ang hinahanap mo." Sabi ko while eating a spoonful of my ice-cream and napangiti dahil sa tamis ng strawberries!

"H-ha?" Ulirong tanong niya ng mapansin na nakatitig din ako sa kung ano -- sino mang tinitigan niya.

"Ha? HATDOG?! What I mean is mukhang nakita mo na ang hinahanap mo dahil sa mga shopping bags na dala mo."

Iniba ko na lang ang topic at baka mas mailang pa siya. And by the way! Let me say this, hindi kailanman nailang sa akin si justin! Kung meron mang naiilang sa aming dalawa ay ako 'yun.

"Oh ahm... HAHA! Y-yeah, nakita ko na nga ang hinahanap ko. May hindi lang talaga ako nagugustuhan dito ngayon." He was whispering something pero hindi ko na masiyado pang narinig.

"Hmm. I see." Tumango ako. It seems like may nagbago pa rin talaga sa kaniya. Dahil ngayon ay sigurado akong may kahati na ako sa atensiyon ng best friend ko. Don't get me wrong, I'm happy for him!

"What do you want? Gusto mo ilibre kita? I'll pay you and I'll make sure na hindi mo na makikita ang sinasabi mong Stephanie, kahit hindi ko alam sa kung bakit nag-aaway kayo." Ah, wala naman Just, nag-aaway lang kami dahil sa pinipilit niyang ipasok ang hindi naman dapat sa kanya, like seriously?! Akin lang ang hatdog ni Lance no! Charot!

"Talaga? Ililibre mo'ko? May nakita akong designers eh. Nagkaproblema kasi ang mga accounts ko." Syempre binulong ko na lang sa aking sarili ang mga huling sinabi ko. Chismoso pa naman 'tong kasama ko.

"Sure! Ikaw pa! Malakas ka kaya sakin." Kuminang ang puki ko sa sinabi niya pero joke lang yun dahil wala naman akon puki!

"And who said that I'll let you do that?! Million ang kinikita ko at para lang yun sa mga luho mo brat!"

Tila nawala ang kinang ng puki ko! Pero joke lang yun dahil nga wala akong puki! Nanindig ang balahibo ko kasabay ng isang mahigpit na malalaking braso ang limingkis sa tagiliran ko.

I looked up at him and he was glaring hard at the person I am with! Lagot na!