anxious

ACE'S POV

"SIGE NA KASI KUYA!" Pagpupumilit ko sa kaniya. Ayaw ko namang maiwan dito sa bahay ng walang kasama.

"You'll get bored in the track. Wala ka namang mapagkaka-abalahan sa doon, Ace. 'Di ka nga marunong magmaneho ng sasakyan." Sa sinabi niya ay nagka-ideya ako.

"THEN TEACH ME, KUYA!" I am a licensed pilot kaya. I took a flying test and I passed, I can maneuver a plane or a helicopter, so why not a car, I'm sure it would easy.

Madali lang naman siguro 'yan, diba?

"Doon ka na lang sa fiancée mong abno, princess." He started his car and pina-ugong ito kaya dali-dali kung itinaas ang pintuan ng passenger sit at sumakay.

"AYAW KO SA KANIYA, PANGIT 'YUN KASAMA EH." Tumawa lang siya and after a long debate at ng ma realize niya na hindi talaga ako bababa ay pinasuot ng seatbelt.

"Sabihin mo 'yan kay Zapanta bilang bayad mo sa akin sa pangungulit mo."

We entered the race track earlier, I've seen some paparazzi pero 'di ko na lang ininda, bahala sila mag assume, malapit naman din ang announcement ng engagement ko, I will let them assume na isang Villamayor ang fiancé ko. A taste of their own medicine, they're irritating kasi, they won't make lubay me away.

"Kuya, ang hirap naman, eh! Bakit ba kasi ganito ang gear? Wala man lang joystick?" Tumitili akong pinapahinto ang sasakyan dahil hindi ito humihinto sa dapat na hintuan!

"OH EMM GEEE, KUYA! ISUSUMBONG TALAG KITA KAY DAD, HELP MEEE!!" Sumalpok ang sasakyan sa hilera ng mga gulong at tumigil!

"ACE, FUCKING FUCK!" I pushed the car's driver door open at lumabas sa umuusok na sasakyan.

I coughed so hard dahil sa usok, dahil sa pagka-bwesit ay pinakyuhan ko ang mga paparazzi na kumukuha sa akin ng larawan. Nabangga na nga ako wala pa ring ginawa kundi ang kunan ako ng photos?

"Kuya, nabangga ko ang sasakyan mo." I said at kita ko ang pag-aalala sa mukha niya pero kinaltukan pa rin niya ako. I pouted, "At tsaka bakit ba ang init dito, wala bang air conditioning? Are we poor naba?"

"Hoi, anong inaakala mo sa Race Track? Naka aircon?" – Si Archie.

"Boplaks ka Ace HAHAHA!!" – Si Paul.

"Pusta ko ang sasakyan ko, trending 'to mamaya HAHAHA! Nakikita ko na ang headline ng mga blog sites." – Si Richard.

"Ewan ko sa inyo at bakit ba kasi nandito kayo, ha?" Inirapan ko lang ang mga kaibigan ko at naglakad palayo from kuya's complaints. Rinig ko naman ang tawanan nila, pero mas rinig ko ang kay Richard ang pinakamalakas.

Ayoko na dito! Bully na nga si Lance eh. Sapat na ang isa!

Umupo ako sa tabi ni Kuya Red, one of kuya's friend. Actually sa tinagal-tagal ko ng nakakasama ang mga kaibigan ni Kuya ay mas napalapit na rin ang mga kalooban ko sa kanila. Lalo pa't ang iba ay mga kapatid lang ng mga kaibigan ko, pero ang pinaka-kaibigan ni Kuya ay ang mga Bachelors on his league. I don't really know, but sila kasi ang masiyadong nakakasama niya, I mean ito sila ngayon.

Grey Noah Farro, Skye Vince Arcker, Dark Jacob Lovem, Red Mago Marcov, Brent Ash Evane, and Rylle Silver - my brother. Sila yung nandidito and let me tell you this, sila ang mga kaibigan ng kuya na hindi ko masiyado ka-close. Masiyado kasi silang out of league ko. May piloto, doktor, attorney at iba pa. Mga professional at may pinagkaka-abalahan na. But one thing is sure, and that is all of them are bachelors. In short, mga walang asawa.

Buti na lang sana kung ang mga nandidito ay yung mga kapatid ng mga kaibigan ko kasi wala lang nila ang ugali ko. Hindi ko naman sinasabi na pangit ang ugali nila pero iba pa rin yung nakasanayan ko eh. Ang mga kapatid kasi ng mga kaibigan ko ang dahilan kung bakit nakilala ko si Lance. So siguro bias ako sa part na 'yan.

"Oh, ba't parang kilig na kilig ka yata?" Binilatan ko lang si Rylle ng bigla siyang magsalita sa giliran ko.

"None of your business,"

"None of your business daw pero kapag broken harted ay umiiyak sa akin?"

"Shut up, hindi pa 'yan nangyari since ever. And that won't happen!"

"Pustahan pa tayo," I got irritated kay kinurot ko na lang siya at hindi na pinansin.

Nag-uusap lang sila kaya nakikinig lang ako and puro naman kasi usapang babae ang paksa kaya na-out of place ako.

Ewan ko ba kung bakit mas marami sa populasyon ng kalalakihan ang babaero. Gaya nalang ng mga kasama ko ngayon. Puro tuksuan kung sino ang mas marami ang nadali sa linggong 'to and kung sino ang may magandang naikama. Ang babaero, makakita sana kayo ng taong kakarmahin kayo!

Naputol lang ang usapan nila ng may isa sa kanila ang tumayo para sagutin ang tawag, si Kuya Dark. Dahil wala naman akong naiintindihan sa business talk nila ay sumunod ako sa direksiyon na tinahak ni Kuya Dark. Hindi dahil makiki-chismis or makiki-fc ako, kung hindi ay ang pumunta sa sasakyan na ginagamit ko for practice, baka pwede pang sirain ng mas bongga. Bored ako eh.

Malayo pa man ay hindi ko mapigilan ang marinig ang mga salita na lumalabas sa usapan nila. In my defense, hindi ko kasalanan na binigyan ako ni Father God ng magagandang tenga!

"... what the fucking fuck? Bakit mo hinayaang makatakas?!"

"I'm coming. You better find his location or I'll gut you!"

"..." And the call was ended, pero rinig na rinig ko pa rin ang mga malulutong na mura ni Kuya Dark.

"I'll fucking punish you. You better have your damn reasons for running away with my child!" Mukhang may nagseseryoso na sa mga gagong kaibigan ng Kuya Silver, ah.

Mas pinili ko na lang ang magbingi-bingihan ng madaanan niya ako. Mukhang bad trip na siya eh. Masapak pa ang maganda kung face!

Tumuwid na lang ako sa dapat ko talagang pupuntahan at baka masabihan pa akong chismosa dahil napako ako sa puwesto kanina. Shit, hindi ako ganun, si mommy lang ang chismosa sa amin.

Ano kaya ang nangyari kay Lance at wala man lang update? This is not him eh. Oras-oras 'yung tumatawag at nagte-text sa akin pero ngayon bakit wala man lang. It's past noon and wala man lang talaga kahit anong message.

Matawagan nga.

Unang tawag. Pangalawang tawag. Pangatlo. Pang-apat. Walang sagot at lahat pumupunta sa voicemail niya.

'How the fuck did you get my number?' - Voicemail na yata niya ang pinakawalang modo at pinakabastos na narinig ko!

Kaya nababansagan na walang puso at walang awa eh. Voicemail pa lang ang bastos na.

Ah-huh! Si Marken, baka magkasama sila.

"Hello? Ace? Napatawag naman yata ang mundo ng boss ko?" Kahit na sa tawag ay hindi pa rin mawawala ang tono ng panunukso basta si Ken ang kausap.

"Nandiyan ba si Rei?"

"Bakit hinahanap? Mag sho-shopping na naman ba kayo? For my bank account's sake maawa ka, Ace. Ubos na ubos na ang pera ko HUHU!"

Rei Del Grande is Ken's boyfriend. Surprising? I met Rei when I visited Lance in his house and nakita ko siya dahil sa magpinsan pala ang dalawa.

"Kasalanan ko bang nag-jowa ka ng isang spoiled brat? And answer my question na kasi,"

"He's not here. May tinutulungan."

Huh? Tinutulungan? That sounded so un-Rei. Regardless with all the hypothesis ay tinanong ko na rin siya kung bakit hindi ko matawagan ang magaling niyang boss.

"Hindi nasabi pero ngayong araw ay pinalinis niya ang schedule at magbu-buong araw na wala siya sa opisina."

Wala sa opisina? Saan naman 'yun tutungo maliban sa bahay namin, opisina at condominium niya. Pero seryoso, bahay at kompanya niya lang ang alam ko kung saan siya pumupunta. Hindi na rin naman raw bumabalik 'yun sa club sabi ng kuya. At tsaka bakit siya magka-club kung may araw pa?

"A-ah, sige, please inform me kung tumawag siya sa'yo. And please ask Rei kung sino ang bet niya, si Deib o si Randall. Bye!"

"Who the fuck is Deib and Ran-!"

Hindi ko na pinatapos at tumatawang pinatay ang tawag. For sure mangungulit 'yun.

I have been acting a goody-two-shoes bitch this past few weeks. Minsan ay pumupunta ako sa kompanya ni Lance at dinadalhan siya ng pagkain. Nabasa ko kasi na the way to a man's heart is through his zipper. Through his stomach!

Dahil sa kaniya, natuto akong magluto ng mga pagkain na paborito niya. For a man in his size and frame ay napakamahilig niya sa cupcake. I find it cute.

Lance in the publin on the other hand, mas tumaas pa ang mga assumptions at intriga about sa amin. Kung sa ako lang ay pwede naman na aminin ko sa publiko na I'm dating him, but I don't know about Lance. Gusto ko sana na maging open na kami sa publiko para hindi by week/day akong iba-ibang babae na nali-link sa kaniya. I hate it.

I don't want to be kept but I'm also a big fat hypocrite since ayaw kung malaman ng mga tao ang tunay kung katauhan. Advance lang talaga siguro ako mag-isip or praning. Kasi alam kung lalabas ang totoo kung pagkatao kapag na konekta ako kay Lance, I mean he's one of the most sought bachelor in the country.

"Oh, ano ang iniisip mo at nakatulala ka diyan." Tumingin ako kay Junjie ng bigla siyang sumulpot sa tabi ko. Tumingin naman ako sa table and wala na ang mga kasamahan namin dun.

"Ha? Pinagsasabi mo?"

Nakita yata niya kung saan-saan dumadako ang paningin ko at parang may hinahanap kaya sinagot na niya ang katanungan ko.

"They're at the race track, already. Nagsusugal na naman." Tinuro niya ang mga sasakyan na naghahanda.

"How about the others? Nasaan sila?" I'm sure na mga kaibigan lang ni Kuya Silver ang kasali sa karera kasi hindi naman kami authorized.

"May mga date, eh." Tumaas naman ang kilay ko sa narinig. Not because it's unusual that they have their own scheduled happenings in their life, such as dating but the unusual is, naiwan itong si Junjie.

Kung lapitin sa babae itong mga kuya nila, magpapahuli ba naman itong mga bunso? With their faces and money, pinagkakaguluhan sila. Maski nga ako ay paminsan-minsan may mga babaeng nag-o-offer. But I don't swing that way.

"At ikaw wala? Wow, nagmulat na ba si Cupido at hindi na natatamaan ng pana niya ang kahit na sinong babae?" Tukso ko sa kaniya kaya tinawanan niya lang ako.

Gwapo lahat ng mga kaibigan ko, it's still a palaisipan to me kung bakit hindi ako nagkagusto sa isa sa kanila, I only sees them as my brother and I won't push my luck at these assholes. Maybe I'm reserved already to Lance kahit noon pa man. Like, busy ako kakahabol kay Lance noon to notice other men.

But a fair warning from someone like me, hindi natin dapat pangunahan ang tadhana at panahon. My experiences from the past should serve as a lesson for all.

I'm seated at the bleachers at si Junjie naman ay kababalik lang with two canned soda in his other hand. He opened the other one for me kaya I thanked him.

"How about you, Ace? Why are you here and not with your fiancée?" Sinundot niya ang tagiliran ko kaya pinalo ko ang kamay niya.

"Probably busy with something."

"Baka nambabae na 'yun," Napatawa na rin ako sa sinabi niya. I guess I don't need to fear things that way dahil sa bawat araw, Lance showered me nothing but assurance.

"Edi, ipapakita ko sa kaniya na kawalan rin ako. I'm a catch for your information, mister."

Ngumite siya sa akin at nagthumbs-up. "Sa akin ka na lang kapag niloko ka," he joked kaya natawa kaming dalawa.

"Mahal mo na ba?" Napatingin ako sa kaniya and dahan-dahang tumango. "That's good then. Dapat ka nga niyang hindi pakawalan. You're a gem among thousands of gravel stones out there. Kapag sinayang ka niya, edi ako ang mimina sa puso mo." I cringed at his statement, bakit parang hindi biro ang lumalabas nito?

"You're joking diba?" I asked,

"Of course," He gave me a smile kaya I also smiled at him. But what is this sadness in his eyes.

Going back with the topic, I was touched and surely was comforted pero hindi ko mapigilan ang ma-guilty. Lance deserved to know about this, to know how much I love him, but I'm scared of rejection. Hindi pa rin naman kasi niya sinasabi na mahal niya ako. Yes, there's the action but actions are meaningless without words. There are words, pero kulang.

"I can't help but to feel guilty, Jie." Napakagat labi ako ng tinaasan niya ako ng kilay.

"Sa tinagal-tagal kitang nakilala, Ace kahit personality mo ay alam ko na. Your gestures and actions... let me guess, hindi mo pa inamin ang nararamdaman mo?"

Ibinalik ko ang tingin sa kaniya mula sa Race Track and iyon lang ang kailangan niya to confirmed his assumptions.

We were silent for a while.

Ito ako eh, I may be hardheaded and a brat, pero nawawala talaga ang pagkabungangera ko pagdating kay Lance. To be honest, siya rin ang rason on why I am anxious when it comes to trusting people. I don't want things to fold the other way just because I fell for him. Baka kasi magbago ang pagtingin niya sa akin. Somehow, I feel bad for keeping this in me.

"I'm scared, Jie. I'm scared for things to change between us, kasi alam kung kalakip ng mga salitang 'yan ang mga sikreto ko. I'm scared on what will his reactions be." I am glad that I'm wearing a sunglasses and natatabunan nito ang pamumuo ng mga luha ko. "Does that make me a coward, Jie?"

"You're not a coward, Ace. Ang layo mo sa salitang 'yan. I admire you for your will and personality kasi sa edad nating 'to, for sure I can't handle the stress that both family is giving you. I can't imagine how heavy the weight on your shoulders right now."

"T-that lifted me a little bit. Thank you, Jie." He copied the action with the canned soda kanina while the both of us said in unison, cheers!

A moment of silenced passed by. It was only broken when he muttered those suggestions and I gladly agreed to it.

"It's time for him to know."