Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

*26*

×××

Telefonun başında tırnaklarımı yiyordum. En nefret ettiğim olayı yapıyordum resmen. Peki neden? Birden hayatıma giren elin Gezegen'i yüzünden!

Yanımdaki telefonu alıp açtım. Saat gece on ikiyi geçiyordu ama hala mesajlarım görülmemişti. WhatsApp'a girdikten iki dakika sonra çevrimiçi olmuştu. Heyecanla ekrana baktım. Daha sonra mesajlarım görüldü oldu. 'Yazıyor...' yazısının çıkmasını bekledim.

"Hadii... yazıyor çıksın. Yazsana, yaz!"

Ekranda son görülme gözükünce sinirle telefonu kapattım. Fırlatmak için elimi kaldırdığımda kapım çalınarak açılmıştı. Annem, gülümseyerek içeri girdikten sonra kaşlarını kaldırarak havadaki elime ve elimdeki telefona baktı. "Hayırdır kızım, ne yapıyorsun öyle?"

Sakince telefonu yere indirdim. "Şey, hiçbir şey yapmıyordum. Bir şey mi oldu?"

Omuz silkti. "Yatıyordum ama yalnız yata-" Öksürdü. "Yani, canım sıkıldı. Ben de dedim ki kızımla beraber uyuyalım."

Telefonu komodine bırakıp yorganın içine girdim ve kenarı kaydım. "Olur, uyuyalım. Zaten ben de şimdi yatacaktım."

Yanıma geldi ve benim gibi yorganın altına girip bana döndü. Uzanıp saçlarımı öptü. "Güzel kızım benim. Hadi uyuyalım."

Beline sarıldım ve başımı göğsüne yasladım. O da bana sarılmıştı. Az önce yalnız yatmaya alışkın olmadığını söyleyeceğini anlamıştım. Hak veriyordum. Alışkanlıklar kolay terk edilmezdi.

"Anne?" dedim cevap vermesini bekleyerek. "Efendim kızım?"

Başımı göğsünden kaldırıp biraz geri çekildim. "Babamı özlüyorsun değil mi?" Gözlerinden bir acı dalgası yayıldığında keşke sormasaydım, dedim.

Dudaklarını büzdü. "Bilmem." Bana döndü. "Sen? Özlüyor musun?"

"Ben... Sanırım özlüyorum. Sadece bana kurduğu baskı neyse de sana yaptığı o hareket, onu hazmedemiyorum. Bunu nasıl yapabildi?"

"Ben... sana bunları yaşattığımız için özür dilerim. Sana iyi bir anne baba olamadık. Baban... aslında harika bir insandı. Üniversitede tanışmıştık ama o kadar iyi bir insandı ki sevgili olduğumuzda sürekli ağzımdan çıkacak söze bakardı. O kadar naif bir insandı ki, kırmaktan korkardı. Nasıl böyle bir insana dönüşebildi, bilmiyorum. Önceden etrafına sevinç ve huzur yayarken şimdi öfke ve mutsuzluk yayıyor."

Derin bir nefes aldım. "Değişemez mi? Eskisi gibi olamaz mı?"

Başını olumsuzca salladı. "Bilmiyorum. Bunun için insanları kırdığını fark etmesi gerek. Eder mi, onu da bilmiyorum. Ama bazı insanlar değişmez.  Tüm kalbimle, eski, aşık olduğum adam olmasını istiyorum."

"Peki, boşanacak mısınız?"

"Dava için avukat buldum. Baban muhtelemen boşanmamak için elinden gelen her şeyi yapacak ama yoruldum artık. O, şu an olduğu insan olmaya devam ettiği sürece onunla barışmayı düşünmüyorum. İkimizi de çok yaraladı."

Kafamı anladığımı belirtircesine salladım. Belki acele karar veriyor da olabilirdi ama haklıydı. Sürekli kızan ve bağıran bir insanla yaşamak olacak iş değildi. İnsan, yanındayken mutlu olabildiği insanlarla olmak isterdi.

"Senin hayatında biri mi var?"

Annemin pat diye sorduğu soruyla kaşlarım havalandı. "Ne? Alakası yok. Nerden çıktı bu şimdi?"

"Bilmem. Normalde telefonunu yanında taşımaya üşenirsin bile. Şimdi ise gece gece telefonları kapıya fırlatmayı falan düşünüyorsun. Bir garip geldi yani."

Yanaklarımın kızarmasını istemiyordum. Boğazımı temizledim. "Ne telefon fırlatması? Ben, öyle egzersiz yapıyordum. Elimde de şans eseri telefon varmış o an."

Gülüşünü duydum. "Yani, şimdi konuştuğun kimse yok mu?"

"Yok." dedim hızla. O sıra saatlerdir beklediğim mesajlar pat pat gelmeye başladı.

Art arda gelen mesaj sesleriyle annem güldü ve komodin onun tarafında olduğu için uzandı. Telefonuma uzandığım sırada kendini geri çekti. Yatakta oturur vaziyete geçmiştik.

Telefonu açmasını beklerken telefonu inceledi. "Bu senin telefonun değil, kimin bu?"

"Benim telefonum."

Kaşlarını çattı. "Babanın kasasının şifresini kırmadıysan eğer senin telefonun değil."

Cevap vermedim. Gülümsedi. "Bakalım kim bu art arda mesaj atan kişi?"

"Sınıftan mesaj atmışlardır. Önemli değil." diye telefona uzandım. Beni kendinden uzaklaştırıp telefonu açtı. İş işten geçince elimle yüzümü kapattım. Annemin muzip sesini işittim. "Kimmiş bu Gezegen? Hem de sana "Beni merak ettin değil mi?" yazmış. Merak mı ettin kız?"

Elimi yüzümden çekip bana doğru tuttuğu telefonu çektim. "Anne ne yapıyorsun ya? Hiç özele saygın yok mu?"

Kaşlarını çattı. "Sen benim kızımsın kız. Anneyle kız arasında özel mi olurmuş?"

Telefonu kapatıp hırkamın cebine koydum. "Sevgili yaptın da benden mi gizliyorsun?"

Kaşlarımı çattım. "Yok öyle bir şey."

Yüzünü düşürüp yatağın başlığına yaslandı. "Ne yani, seninle anne kız bir oğlanı çekiştiremeyecek miyiz? Neden anlatmıyorsun? Mesajın bir erkekten geldiği belliydi. İsmiyle falan kaydetmediğine göre de sıradan birisi değil."

Ben cevap vermeyince yüzünü düşürdü. "İyi, sen benden gizli devam et. Ben seni bölmeyeyim." Yataktan inmek için hamle yapınca dayanamayarak kolunu tuttum. Bana döndü.

"Sevgilim değil." diye mırıldandım. Hevesle bana döndü. "Sevdiğin?"

Başımı hızlıca iki yana salladım. "Sevmiyorum." Beklentiyle bakınca ofladım. "Sadece konuşuyoruz işte, o kadar."

Güldü. "Sadece konuşuyorsunuz? Emin misin? Neden daha fazlası varmış gibi hissediyorum? Var mı? Söyle kız. Annenim ben senin."

Ofladım. Ellerimle yüzümü kapattım. "Zaten annemsin diye anlatamıyorum ya!"

"Bir şey olmaz. Anlat."

"Tamam." dedim olayı kabullenmişçesine, "Beni sevdiğini söyledi bir de."

"Sen? Sen seviyor musun? Fotoğrafını göster!"

"Şey..." dedim mırıldanarak. "Bana anonim olarak yazdı. Kendini tanıtmadı. Yani, aslında konuştuğum kişinin gerçek kimliğini bilmiyorum."

Annem gözlerini şaşkınlıkla açtı. "Her şeyi baştan anlat! Çabuk!"

Derince nefesimi verdim. Annem beni uyutmayacaktı, anlaşılmıştı. El mecbur anlatmak zorundaydım. Çünkü ben sustukça konu uzayacaktı. Hem... belki içimdeki şeyleri bir kişiye daha anlatmak beni rahatlatırdı ve bugün kiminle bowlinge gittiğini düşünmekten vaz geçerdim?

×××

@taylanekiz  Bowling savaşları başlasın. Handan Sultanla iddialıyız. Birinci belli ikinci kim?

@handanekiz= OY YAKIŞIKLI OĞLUM BENİM.

@cengiz_han= Kemal amca kusura bakmasın. Oyum Handan Sultana. Terliği nasıl isabet ettirdiğini gördüm, lobutları öldürür.

@ezgihelin= Benim de oyum Handan Sultana. Az nasiplenmedik terliklerinden.

@ilkay.ekiz= Geçen seferki yenilginizi hatırlatırım. Babam şov yapmıştı :)

@kemal_ekiz= Benim oyum da Sultanıma. Şu güzellik başka kimde var? :)

@taylanekiz= Baba, taktiği yemezler. Sen böyle yapınca annemin tüm hırsı gidiyor ve siz kazanıyorsunuz. @kemal_ekiz

@cengiz_han= Vazgeçtim, KEMAL AMCAAA OLEYY

×××

Kıskançlık damarın kabarmasın Yakutçuğum, Gezegenimiz masum takılıyor :)

Bowling maçını kim alır sizce? Mgpcmfğcöc

Klasik soru, bölüm nasıldı?

Ha bir de, geçerken yıldızı parlatın lütfen.💜💜

Seviliyorsunuz💜




Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro