Two Years Later

Macau

Wylene's POV

Isang linggo nalang uuwi na ako sa Pilipinas. I feel excited!

Naka-leave na kami ni Jeza, hinihintay nalang namin ang scheduled flight namin. We decided to go shopping para sa iuuwi naming mga pasalubong.

Nang mapagod kami, we decided to grab a bite in a tea house. We were busy munching nang may lumapit na babae. Halos di ko malunok ang cake nang makilala kung sino ito.

"Hi Wylene! How are you?" nakangiti nitong bati. Ngumiti ako ng tipid. I look at Jeza, naguguluhan din itong tiningnan ang babae.

"She's Dr. Grazie Montello." saad ko. Natigilan naman si Jeza.

"I'll just go the washroom." Paalam niya nang makabawi. Bago pa ako nakasagot, tumayo na siya at agad na naglakad papuntang washroom.

"May, I?" turo naman ng doktora sa upuan. Tumango nalang ako.

She looked at me. Naasiwa ako. Wala naman kaming dapat pag-usapan.

"I haven't seen Jayden in a while, kumusta na siya?" saad niya. I looked at her.

What is she saying?

"Wala akong balita sa kanya." Mahinang tugon ko.

"I thought you two are together..." saad niya.

Naguguluhan naman akong tumingin sa kanya. Nung huli kaming nag-usap pinakiusapan niya akong bitawan si Jayden now she's claiming na kasama ko siya?

"So hindi kayo nagkabalikan?" naguguluhang dagdag niya. Napailing ako.

She smiled bitterly. There was a long silence.

After a while, she broke the silence.

"When Chuck called me up and told me that he saw Jayden na may kasamang babae sa Pilipinas at mukhang kagagaling nilang maggrocery, I really felt bad..." kwento niya.

Bakit niya ba ito sinasabi? It's a thing of the past...

"Sa tagal naming nagsama dati, never niya pa akong sinamahang mag-grocery. He hates going to the supermarket. Pag may gusto siyang lutuin dati, ako ang laging inuutusan niyang mag-grocery."

I looked at her. She laughed bitterly.

"Ang sama ng loob ko nung nalaman ko yon but I just told myself na baka nasanay na lang siya doon sa Pilipinas kasi mag-isa siya."

I don't know kung ano ang gusto siyang sabihin but I just let her talk.

"When it dawned to me na may kinakasama siyang babae, I told myself na siguro na-miss nya lang na may kasamang babae sa kama niya."

Bigla akong nakaramdam ng awa. Mas malala pala ang isang to na magmahal kesa sa akin.

"Pero alam ko kahit ilang beses kong baliktarin ang mundo, at i-deny sa sarili ko. I know mahal ka niya. Mas mahal ka niya kesa sa akin."

I smiled bitterly. I didn't say any word.

"The moment he looked at my eyes and told me that it would be more painful if we'd continue our relationship, I knew in my heart. He no longer belongs to me. We broke up two years ago."

Napamaang ako. I thought they are together, nakita ko silang nagdinner date.

"Mahal ka niya..." saad niya.

"Di na siguro ngayon. Dalawang taon ko na siyang di nakita." Tugon ko.

"Di nakita? O di nagpapakita?" tanong niya.

What does she mean by that?

Nagkibit-balikat nalang ako. There was another long silence.

Nagpaalam nalang ako at sinundan si Jeza sa washroom. Wala na siya pagbalik namin ng table namin.