Chapter 20

~*~
ENCE
~*~

"Aikee, Wala pa rin ba? Nalalaos ka na yata tol, para personal account lang ng matanda, hindi mo pa ma-trace!"

"Tangina mo, Cyber! Bakit ikaw, may access ka na ba sa Academy?"

"Watch and learn tol! @56023-o275%63209(0)7RW5JWS678O and enter!"

"Ano 'yan, Cyber? Namnamin mo ngayon 'yang tumataginting na failed sa screen mo. Pakyu ka!"

"Shit! This is unbelievable! Anong nangyayari sa CyberSkills101 ko? Damn!"

Napasuntok na lang ako sa pader dala ng kabwesitan ko. Kagabi pa namin sinusubukang ma-trace ang account ng matandang hukluban na 'yon to check all her backgrounds and connections but still we cant find it.

That bullshit Academy, masyadong mailap ang security access nila. Wala akong duda sa kakayahan ni Cyber and Aikee, they are infamous hackers for pete's sake then why the hell they can't trace even that lame account of that old woman.

Napatingin ako kay Kiro na nakaupo sa tabi ko. Nakahawak siya sa ilalaim ng baba niya habang nakapikit. Alam kong maging siya ay nahihirapan ring kalkulahin ang pangyayari.

If only Drey will cooperate to us, mas madali sanang mareresolba 'to. That fucking freak is best in investigating the only problem is he always jumped into a wrong conclusion that's why Kiro is always his back up to balance his thoughts.

That fucking shit! Even his shadow is nowhere to be seen here in pub.

Where the hell are you, Drey? I'm really damn curious what you're doing right now.

"Tanginang access denied 'to!" Napabalikwas ako mula sa malalim na pag-iisip dahil sa sigaw ni Cyber at malakas na pagbalibag sa laptop niya. This is the first time I saw him so frustrated and hopeless.

"Hindi naman nakamamatay manahimik habang nagtatrabaho, Cyb." Saway ni Kiro sa kanya na hindi man lang pinasadahan ng tingin ang durog na laptop sa bandang paanan niya at nanatili pa rin sa pwesto niya kanina.

"Pinagalitan, kawawa ang bata," tukso pa ni Aikee. Gagantihan pa sana siya nang pabirong suntok ni Cyber ngunit natigil ito dahil sa biglang pagtunog ng cellphone ko.

Calling Drey Supot...

I immediately press the answer button as I saw Drey's name on the screen.

"You bastard—" Hindi ko na naituloy ang pagmumura ko nang may marinig akong malakas na hampas kasabay ng pagdaing ni Drey mula sa kabilang linya.

"Augh! D-damn you cowards!"

"Damn! What's happening? Where the hell are you?" Napatayo ako habang nanginginig ang mga kamay ko sa galit. Napatigil ang tatlo sa ginagawa nila at nagtatakang nakatitig sa'kin.

"Anong nangyari, Kee?" Nag-aalalang tanong ni Kiro. Itinaas ko lang ang kaliwang kamay ko, senyales para manahimik muna siya.

Mabibigat na buntong hininga lang ang naririnig ko sa kabilang linya at mga kalansing ng bakal na parang hinihila. Papalapit nang papalapit ang tunog hanggang sa—

"Aaaaugh!" muling daing niya. This is shit! You need to tell where the hell are you, Drey!

"Drey! Speak up!"

"H-h-help m-e." He uttered helplessly as he ended the phone call. He called for help but doesn't give any fucking clue where he is!

Great Drey, you're so smart.

"Drey is in trouble" I stated after I put back my phone on my pocket.

"Ano? Nasaan siya? Ano pang tinatanga natin dito, puntahan na natin siya!" Natatarantang tugon ni Cyber na hindi malaman kung itatapon ba niya ulit ang bagong laptop na ginagamit o itatabi ito sa kinauupuan niya.

"Hindi tayo pwedeng sumugod na tayong apat lang. Aikee, call the other member of N.O." Utos ni Kiro na hanggang ngayon ay kalmado pa rin. Agad namang kinalikot ni Aikee ang katabing telepono para humingi ng tulong sa mga kasama.

"Saan natin siya pupuntahan?" tanong ulit ni Cyber.

"I don't know."

"What?" sabay-sabay nilang sabi, bakas ang gulat at pag-aalala sa mukha.

"That idiot didn't say anything except asking for help. Maghiwa-hiwalay tayong apat, puntahan niyo lahat ng posibleng lugar na nasa isip niyo. Divide the members to be your back up."

"How about you?"

"I can do it with my self, Kiro."

"But—" He's about to protest but I cut him off.

"This is my field. This is where I'm good at." Then I smirk proudly and grab my motor keys on the table.

"Wait bro," pigil sa'kin ni Aikee saka inilagay ang dalawang kumikintab na bagay sa palad ko.

The N.O's piercing.

I immediately place it on my left ear and the other pair is on the right side beneath my lips. Damn. I miss wearing this stuff. Kiro, Aikee, and Cyber also put their piercings, the same place where did I put mine and wear their black leather jackets. I prefer to wear only my white V-neck shirt and didn't mind to wear mine.

"Find him as fast as you can. Maybe Drey is patheticly fighting for his life right now." I coldy stated as we got on our motorbikes. Agad naming pinaandar ito at pinaharurot sa iba't ibang direksiyon.

Based on what I heard on the phone he's incapacitated and I fucking don't know why the hell those idiots beat him up easily.

He's full of pride, calling for help is not his thing but he did. He's really in a big trouble that's why we need to hurry.

Drey is more than a friend to me. I treated him as my older brother. Even we argue always, he's one of my treasured friends. And I don't want to lose another friend— never again.

I wouldn't hesitate to kill whoever that fucking shit messing with my friend. Not with us, not with Negative One or I burry you alive.

I immediately fish my phone from my pocket as I heard it ringing.

"Anong balita? Did you find him? Agad na tanong ko.

"Pumunta ako sa dating hideout, wala sila roon. Tumawag na rin si Aikee, walang tao sa underground gym, maging sa underground field. Kate-text lang din ni Cyber, pinuntahan niya ang hide out ng Silent Squad, pero walang tao roon."

"There's only one place left, Kiro."

"Don't tell me pupunta kang mag-isa roon? Don't dare to do that, Kee."

"I need to go there."

"Calm your ass, KL! Just wait for us. Pupuntahan ka namin diyan! Don't dare to go there alone!"

"We are running out of time!"

"Makinig ka sa'kin, KL!" Hindi pa man siya tapos magsalita ay ibinaba ko na ang cellphone ko. Wala na akong oras para hintayin sila.

Mabilis kong ipinihit ang motor ko pakanan, direksiyon papunta sa kuta ng mga bahag ang buntot. Gagawa na nga lang sila ng malamyang comeback, si Drey pa ang buena mano.

Huwag na huwag lang silang magkakamaling ipakita ang pagmumukha mo sa'kin na may bahid ng dugo, mapapatay ko sila.

Halos nanlalabo na ang paligid ko sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ko, pakiramdam ko'y hindi na sumasayad ang gulong ko sa kalsadang binabagtas ko. Malayo pa ako pero natatanaw ko na ang malaking lumang building, nakaharang din sa daan ang isang malaking babala kung saan nakasulat ang mga letrang "Tresspassed and you'll be dead"

Hell yeah, try me.

I should be careful and don't make any sound while I'm entering to their lousy nest, the loud sound from my motorbike won't help me for entering peacefuly that's why I left it beside the signage with my phone and decided to run until I make it from the entrance of the building.

Hindi naman ako nahirapang makapuslit dahil abala silang lahat sa pagkukumpulan sa isang sulok.

"Ito lang ba ang kaya ng isang Jhaydrian Adamson?"

"Hahahaha!" Cowards laugh in unison when that blue-headed shit spit on Drey's face while playfully kicking the man's chest. Damn him.

Mas lalong lumaki ang pagnanasa kong patayin silang lahat ngayon nang makita kong puno ng dugo ang mukha niya. Maging ang damit na suot niya na kagabi ay puting-puti pa pero ngayon ay puno na ng kalawang, dugo at putik.

"Aughh! Y-you idiot. U-untie this r-rope a-and I-ll K-kill y-you!" Drey is helplessly lying on the cold ground but still he can give a threat.

He's damn idiot, if only he tell where he is, he will never be look shitty like this.

Masayang-masaya sila habang pinagmamasdan ang kaawa-awang kaibigan ko, habang ako naman ay isa-isa na silang pinapatay sa mga titig ko. Marami sila pero hindi hadlang 'to para mapatay ko silang lahat. Inilibot kong muli ang paningin ko, sa ikalawang pagkakataon ay nabigo akong makita ang taong hinahanap ko.

Nasaan ka? Hanggang ngayon ay nagtatago ka pa rin ba? Duwag.

"Sino ka, anong ginagawa mo rito?" Tanong ng unang mapapatay ko habang nakatutok ang isang malamig na metal sa leeg ko.

Nasa likod kami ng pinagpatung-patong na malalaking bakal na tubo kaya hindi pa kami napapansin ng mga kasama niya. Humarap ako sa kanya na may malapad na ngiti sa mga labi.

"K-KL," nauutal na tawag niya sa pangalan ko na mas lalong ikinatuwa ko. Kinuha ko ang pagkakataong 'yon para maagaw ang kutsilyo. Ipinihit ko ang kamay niya patalikod saka tinarak ang kutsilyo sa leeg niya. Lame.

Dinampot ko ang kwelyo niya sa likurang bahagi at hinila siya papalapit sa grupo niya na hanggang ngayon ay wala pa ring kaalam-alam sa nangyari.

"Yow, cowards! Want to shed a tear for this little mice?" Sigaw ko na nagpatigil sa kanilang lahat. Bakas sa mga mukha nila ang magkahalong gulat at takot.

Saglit na pinukulan nila ng tingin ang kasamahan nilang hawak ko pa rin saka ibinalik muli ang masasamang titig sakin.

"Hayop ka, KL!" Nagpupuyos na sigaw ng isang lalaki na tumatakbo papalapit sa'kin habang hawak ang isang malaking tubo. May plano ba siyang ihampas sa'kin yan? Bilisan niya, mainipin akong tao.

"Papatayin kita!" sigaw niyang muli.

"Ang bagal mo." Inaantok na sagot ko saka hinigit ang kutsilyo sa leeg ng lalaking hawak ko. Kasabay ng pagbulwak ng dugo ay ang pagtapon ko ng kutsilyo sa lalaking susugurin ako.

"Tanner!" sigaw ng kung sinuman. Muli akong napangiti nang makita ko ang pagbagsak ng katawan ng lalaki na siguro ay Tanner ang pangalan habang nakahawak sa dibdib niyang may nakatarak na kutsilyo.

"Ang lakas ng loob mong patayin ang mga kasamahan ko! Baka nakakalimutan mo, KL, nandirito ka sa teritoryo ko!"

"Should I be scared now?" I mocked the blue-headed coward. I saw how he clinched his fist and gritted his teeth in anger.

"Ano pang hinihintay niyo? Mga tanga, palibutan niyo!" Utos niya sa kasamahan niya na ngayon ay nakapalibot na nga sa'kin habang may hawak na malalaking tubo. Inikot ko ang paningin ko sa kanila saka binalik ang tingin sa lalaking may asul na buhok. Mukha siyang asong ulol dahil sa buhok niya.

"Y-you b-better r-run n-now a-assholes!" Nakangising sambit ni Drey kahit hirap na hirap na.

"Shut up!"

"Aughhh!" Daing niya nang inapakan ng gago ang sikmura niya. Hindi niya magawang lumaban dahil sa mga taling nakapalibot sa katawan niya.

"Do it again and I'll tell you the purpose of my name." Seryosong sambit ko habang binibigyan ng nakamamatay na titig ang ugok na 'to. Saglit rin akong napahawak sa kanang tainga ko nang makaramdam ako ng pang-iinit mula sa piercing na suot ko.

"As you wish." Sambit niya at muling tinadyakan si Drey.

"Aughhh! D-damn y-you!"

Mas lalong nagtagis ang bagang ko nang makita kung paano mamilipit sa sakit si Drey.

"The purpose of your name is to be the trending news headline tomorrow. KL begs for his life to Zed Villamor." Nakangiting saad niya habang hindi pa rin inaalis ang paa sa sikmura ni Drey.

"Hahahahaha! You're making me laugh, dumbass!" Patuloy pa rin ako sa pagtawa pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagsenyas niya sa kasamahan niya para sugurin ako.

"Move and you'll be dead." Isang simpleng salita ko na nagpatigil sa kanila.

"Puta! Hindi kayo mamatay sa salita lang. Mga duwag!"

"Do you know why they called me KL?" Inihilig ko ang ulo ko at tinitigan siya ng diretso sa mata.

"I don't fucking care, idiot!"

"Nah, you should know it." I smirk at him while directly looking to his scared eyes.

"They call me KL because its sounds like To. KILL. You," I coldly stated while emphasizing those last three words.

~*~