Chapter 10

~*~
YZEL
~*~

"Hey sissy, over here!" Sigaw ni Cassy nang makita niya akong papasok sa Cafeteria. Favorite spot talaga ng babaeng ito ang gitna ng cafeteria kung saan mapapansin siya ng lahat.

Well, hindi ko naman sinasabing papansin si Cassy kasi kahit hindi na siya magpapapansin, marami na talagang humahanga sa kanya.

Maganda siya, magaling sumayaw, SC President, sweet, mabait. Minsan nga iniisip ko sana katulad ko rin siya, pero syempre hindi kasama ang pagiging conyo niya.

"Gosh, sissy! You're a sadist talaga! Why did you do that to your future boyfie?" Bungad sa'kin ni Cassy nang makaupo na ako. "Mabuti na lang I make a paraan and give some alibis to pagtakpan you again in your fault." Hawak-hawak niya pa ang magkabilang gilid ng ulo niya na parang bang sumakit ng husto dahil sa ginawa ko.

"Your future boyfie is so kawawa talaga," dagdag niya pa.

"Kumain ka na nga lang Cassy, hindi 'yong kung ano-anong sinasabi mo! Masyado pang maaga para sirain mo ang araw ko." Sabi ko saka kumuha ng pizza na nakalatag sa table.

"I'm just kidding! He's so kawawa talaga yesterday but gosh! Ang yummy niya! You're so swerte and so perfect match if ever man na maging kayo. Kyaaaaaa!" Yummy? Ano naman ang yummy sa six packs abs niya?

Hindi naman yummy, konte lang— ay leche!

"Cassy," may pagbabanta sa boses ko na sinabi 'yon. Aba! Hindi porket nilibre niya ako ay may karapatan na siyang i-match make ako sa kumag na 'yon.

"Fine. Where's Sky?"

"With his band," tipid na sagot ko at pinagpatuloy ang pagkain. Sumasakit pa rin ang ulo ko sa tuwing naaalala ko ang napag-usapan namin ni Tita.

Kapag nagkita kami ulit, babawiin ko talaga ang sinabi ko sa kanya at hindi na ako ulit magpapauto sa mga mata niya.

"Ow! But there's a rumor na kumakalat here in Campus, you wanna know it?" Nagpatuloy lang ako sa pagkain at hindi pinansin ang sinabi niya. Pakialam ko naman sa mga chismis na 'yan, may sarili rin akong issue sa buhay na kailangan kong harapin.

"It's about KL." Napaangat ako ng ulo sa sinabi ni Cassy tapos bigla niya akong nginisihan ng nakakaloko.

"You ha! Kanina you're not interested, but when you heard the name KL, you became curious! Uyy!" tapos sinundot-sundot niya pa ang tagiliran ko.

"Hindi 'no! Sumakit lang leeg ko kakayuko!" sabi ko sabay masahe ng leeg ko. Nag-makeface lang siya sa sinabi ko.

Sus! Totoo naman, pakialam ko ba sa Kumag na 'yon.

"I know you're interested, so I will tell it pa rin." Panunukso niya bago uminom ng pineapple juice. "KL, transferred here because he's broken. The girl left him with no reason. Gosh, I want to slap that girl! He even go abroad without saying a word to KL! KL was so frustrated that time and maybe until now, kaya pala he's that cold—"

"Gosh! 'Yong nerd daw may nakapatong na cake sa ulo! Come on, guys! Can't wait to take a picture of her." Naudlot ang pagkukwento ni Cassy nang biglang may sumigaw.

Ay ano ba 'yan! Istorbo naman. Hindi sa interesado ako, curious lang talaga ako. Bitin kasi 'yong nai-chika sa'kin ni Tita Rency, that's why I want to know more.

Tumingin ulit ako kay Cassy na parang sinasabi na ituloy mo ulit ang kwento mo mamaya na tayo maki-chismis pero itinaas niya lang ang hintuturo niya na para bang sinasabing tumahimik muna ako. Patuloy lang siya sa pag-scroll ng cellphone niya hanggang sa mamilog ang mga mata niya.

"It's Chandy!" bulalas ni Cassy.

"Look!" biglang nanlaki ang mata ko sa nakita ko, inagaw ko ang cellphone niya at itinapat ito sa mukha ko.

Si Chandy na nakayuko habang may chocolate cake sa ulo niya at si Kumag na nasa harap niya na naka-pamulsa at naniningkit ang mga matang nakatitig sa kanya.

WTF!

Hindi ko alam pero biglang uminit ang ulo ko at gusto kong manapak. Ilang taon kong kaklase si Chandy at kahit mukha siyang nerd, ni minsan ay walang gumanito sa kanya. She never been bullied before, ngayon lang.

Sabay kami ni Cassy na tumakbo palabas ng Cafeteria at lumapit sa mga estudyanteng nagkukumpulan.

There I saw poor Chandy. Umiiyak habang pinupunasan ang sariling punong-puno ng chocolate icing. Nahagilap din ng mata ko si Kumag na papalayo at bakas ang inis sa mukha.

"Akala mo naman kasi kung sinong kabanal-banalan, malandi naman pala!"

"Siya tuloy napagbuntungan ng galit ni KL, kawawa naman."

"Ang sarap ng cake, lasang rejection!"

Iba't ibang comments ang naririnig ko. 'Yong iba naaawa, 'yong iba naman ay tuwang-tuwa. Dati sobrang nirerespeto pa siya ng kapwa niya estudyante pero pagkatapos ng araw na ito, ewan ko na lang.

Naikuyom ko ang kamao ko sa sobrang inis. Naawa ako kay Chandy, alam kong sobrang sakit ng nararamdaman niya ngayon, na-reject na, napahiya pa siya. Alam na alam ko ang pakiramdam na ganyan dahil naranasan ko na 'yan.

Tumakbo ako at saka sinundan si kumag, nakita ko siyang pumasok sa isang room kanina. Namumuro na talaga ang lalaking 'to, wala na siyang mabuting idinulot sa Academy kung di gulo.

Patawarin sana ako ni Tita Rency sa gagawin ko ulit sa anak niya at patawarin din sana niya ako dahil mukhang hindi ko na magagawa ang nagpag-usapan naming dalawa.

Hindi ko naman sinabing gagawin ko talaga, ang sinabi ko lang naman ay susubukan ko. Pero kahit ang subok na sinasabi ko ay imposible na yatang magawa ko pa.

Sumilip ako sa bakanteng room na pinasukan niya, hindi nga ako nagkamali dahil narito nga siya. Nakasandal siya sa pader, nakapikit, nakakuyom ang kamao at namumula. Sa madaling salita, nagpipigil ng galit. Siya pa ang may ganang gumanyan?

"Hoy!" tawag ko sa kanya. Bigla siyang napamulat ng mata at bago pa siya makapagsalita, tumapat na ang kamao ko sa mukha niya.

~*~
ENCE
~*~

"What the fuck!" Nakaramdam ako ng pagkirot sa pisngi ko dahil sa pagkakasuntok niya. This little bitch is having fun messing with me. Hindi pa magaling ang mga kagat ng hantik sa katawan ko dahil sa ginawa niya kahapon at ngayon lalagyan niya nanaman ng pasa ang mukha ko.

"Ouch dapat, hindi what the fuck." She still have the guts to be sarcastic. Aren't she afraid of me?

I'm losing my temper right now. I can't help myself but to grab her arms tighly. She emphatically shut her eyes while biting her lower lip as I push her hard on the wall. Base on her expression, she got hurt.

"What the hell is your problem?" I asked her with gritted teeth and grip her arms tighter. I glared to her as if I'm taking her last breath. This bitch is really getting into my nerves.

"Anong karapatan mong gawin 'yon ha? Kung ayaw mo doon sa cake, pwede mo namang sabihin, hindi 'yong ipapahiya mo siya ng gano'n! Sayang din 'yong cake!" son of a fucking cake!

"You're acting like that because of that damn cake?" kulang na lang durugin ko ang braso niya sa sobrang panggigigil ko sa kanya. Bakit ba palagi nalang nangingialam ang kutong-lupa na 'to?

"Hindi ganoon 'yon, Ence!" I flinched when she call my name. Ence. How she dares to call me by that.

Isang tao lang ang pinapayagan kong tawagin akong ganyan. Isang taong walang ibang nakikita kung di positibo lang sa'kin. Isang taong hinahayaan kong makita ang kahinaan ko. Isang tao lang at wala na akong balak pang dagdagan ito.

"Don't call me Ence." May halong pagbabanta sa boses ko.

"Palibhasa kasi hindi mo naranasang ma-reject kaya hindi mo alam kung gaano kasakit 'yon! Hindi mo alam ang pakiramdam na mabalewala ang effort mo." She shouted at the top of her lungs na akala mo isang kilometro ang layo ko mula sa kanya. Ni hindi niya man lang inalintana ang pagbabanta ko sa kanya tungkol sa pagtawag sa pangalan ko.

"Shut up!" I cut her off but she still continue her sentiments.

"Ang sama ng ugali mo! Sarili mo lang ang iniisip mo, wala ka talagang pakialam sa ibang tao! Para tanggapin lang 'yong cake hindi mo pa magawa. Ikamamatay mo ba kapag tinanggap mo 'yon? Hindi mo ba alam na sobrang sakit tanggihan ng taong gusto mo? 'Yung pakiramdam na nanlilit ka kasi pinapamukha sayo na ganoon ka lang!" She continued her sentiments until her tears flow down to her cheek.

I saw mixed emotion in her eyes. Pain, anger, emptiness, betrayal, name it. Unti-unting lumuwang ang pagkakahawak ko sa kanya hanggang sa bitawan ko na siya.

I should be angry because she has no right, she even doesn't know anything. But why the hell everytime I look at her eyes just like the first time I saw her, I feel all the pain in every word she throws at me. Every line she said feels like crashing me into pieces because I know she has a point.

Maybe because were standing on the same shoes. Part of me understands her where she's coming from. I let a deep sigh to take the emotions I feel. I shouldn't be concerned of her feelings. I shouldn't care for her drama.

"The punch you gave me, you must pay for it. But I will let it slip away—for the second time. There's no room for third, so be careful if you're planning to mess with me next time." Mahinahong pagbabanta ko saka ko siya tinalikuran.

Ilang beses ko na bang pinagpasensyahan ang babaeng 'to? I must congratulate myself for breaking my own record for having this kind of patience for her but not until she speaks again.

"See that? You're just a cold-hearted asshhole. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit iniiwan ka because you are just nothing! Worthless jerk!" then that hits me hard, bigtime.

I'm just nothing. I'm just a worthless jerk.

I turn to her and clenched my fist. We both stare each others burning eyes feels like we exchanging daggers.

Napasandal siya sa pader and I can feel na natatakot na siya. Dapat lang matakot siya because she push me to my limits and I know she's already aware that something terrible might happen to her.

Tinago niya sa likod niya ang nanginginig niyang kamay habang nakatitig pa rin sa'kin. Natigil na rin ang pag-iyak niya, kahit sa ganitong sitwasyon ay nagagawa niya pa ring makipagtitigan sa'kin. I am ready to punch her shitty mouth while kept on starring at her eyes but I end up saying,

"Wala kang alam Yzel, wala kang alam." Saka sinuntok ang pader sa likod niya. Damn that eyes.

~*~

"He's Khert Lawrynce, from St. Andrew right?"

"Yes and that flirt Lexie dumped him!"

"Oh Gosh! How could she do that? KL is a total package of every girl's dream, tapos sasayangin niya lang?"

"I'm really eager to know the story behind. I'll do my research about his past. Gosh! This is so interesting."

"Damn it!" I shout out of frustration. I left my life in St. Andrew because I don't want to hear anything about my bullshit past but why the hell it still haunts me wherever I go. How I badly want to cut those shitty tongues who started the rumors in that damn academy.

Beeeep! Beeeep!

Gigil na gigil akong bumusina at halos paliparin ko na ang motor ko dito sa highway. Dagdag pa sa kabwesitan 'yong pesteng nerd at Kutong-lupa na 'yon.

"I just want to give you this. Sana tanggapin mo, ako ang nagbake nito." Sabi ng nerd na nakaharang sa daan ko, sabay bigay ng choco mousse cake sa'kin.

"Move," saglit kong ipinikit ang mga mata ko at umaasang sa pagdilat ko ay wala na siya sa harap ko.

"Gustung-gusto kita, KL, noon pa. Hindi mo ba ako natatandaan?" I just give her a cold stare which means I don't fucking care.

"Pinsan ako ni Lexie. Alam mo, mabuti nga nagbreak na kayo ng malanding 'yon. Wala namang kwenta ang babaeng 'yon, saka hindi kayo bagay. Ngayong wala na kayo, sana mapansin mo na ako." How pathetic? Naikuyom ko ang kamao ko nang bigla niyang isinali si Lexie sa usapan. Rinding-rindi na ang tainga ko karirinig ng pangalan niya mula pa kaninang umaga.

"Lumayas ka sa harap ko habang may natitira pa akong pasensya." I take a deep breathe to calm my self. Kapag hindi pa siya umalis, I might lose my temper. Imbis na umalis sa dinaraanan ko ay mas lalo pa siyang lumapit.

"Do you really want me to break your bones?" Kalmadong tanong ko. Yumuko lang siya at pilit inaabot sa'kin ang cake na hawak niya.

This bitch. What made her think that I'll accept that fucking cake.

"Move or else—" I wasn't able to finish my statement when she crashed the cake on her head. This shitty bitch is making herself damn popular.

"Oy bro!"

"Get the hell out of my way, Kiro." Dire-diretso lang akong pumasok sa private pub ng Negative One, dinaanan ko lang si Kiro na naka-ready nang makipag fist bump.

The assholes stop from what they are doing nang mapansin nilang dumating ako, si Cyber na naglalaro ng PSP, si Aikee na nanunuod ng TV at Drey na naglalaro ng billiards.

"Pare, naiisip mo ba ang naiisip ko?" saad ni Aikee habang sinisiko si Cyber sa tagiliran.

"Pakiramdam ko kailangan na nating lumikas dahil may bagyong KL na paparating."

I glare at them sabay naman silang umiwas ng tingin.

"What's with the bad aura? How's SV Academy bro?" tanong ni Drey habang naglalakad palapit sa'min. Pumunta muna ako sa bar counter at kumuha ng beer bago ko siya sinagot.

"Nothing good. Damn that school, lalo na ang kutong-lupa na 'yan! Simula nang dumating siya sa buhay ko wala ng magandang nangyari. Kung ano-ano pang sinumbat niya sa'kin. Bakit, kilala niya ba ako? Alam niya ba ang nakaraan ko? Hindi naman! Pasalamat siya at hindi ako pumapatol sa babae." Pasalamat siya na-uto niya na naman ako sa mga mata niya kanina, pasalamat siya 'yon lang inabot niya sakin kanina, pasalamat siya— puta talaga!

Napahawak na lang ako sa pisngi kong kumikirot pa rin.

"Wow! Pare record breaking." Bulong ni Aikee na hindi nakalusot sa pandinig ko.

"Forty-nine words pare! First time in history." Hindi makapaniwalang tugon ni Cyber habang nakatingin sa daliri niya na para bang binilang niya talaga ang bawat salitang lumabas sa bibig ko.

"Are you making fun with me?" Nayupi na rin 'yong can ng beer na hawak ko, napansin naman 'yon nina Cyber at Aikee na agad bumalik sa kung anumang ginagawa nila kanina.

"Chill bro, hindi ka na nasanay sa mga ugok na 'yan!" Sabi ni Drey saka tinapik ako sa balikat.

"Now I understand why Tita Rency doing this." Kiro whispers while holding his chin. What does he mean?

I don't fucking care anyway.

"Drop what you're thinking, Kiro. Don't disturb me upstairs or I burry you alive." Pagbabanta ko. Nakakailang hakbang pa lang ako sa hagdan ng magsalita ulit si Drey.

"Lexie is going home here in the Philippines next month. Sinasabi ko 'to para maging handa ka, Kee. Sana sa mga panahong 'yan, hindi ka na affected. And that bastard Blake is still preparing for his lame revenge." Nagkibit-balikat lang ako saka tuluyang umakyat sa kwarto ko.

Its still a mess. Nakakalat pa rin ang mga basag na frames at punit na picture namin ni Lexie sa kwarto ko. I pick one crumpled picture on the floor.

This is the last photograph I have with Lex. Me kissing her forehead while she's hugging me, the last happy moment of us before it ended. I throw it again on the floor and lay to my bed.

I don't fucking care about Lexie anymore. My priority now is how to get rid of that stupid idiot who loves messing up with me.

Palibhasa kasi hindi mo naranasang mareject kaya hindi mo alam kung gaano kasakit 'yon! Hindi mo alam ang pakiramdam na mabalewala ang effort mo.

Rejection? Effort? I know all of that shits. I know how it feels that's why it turns me like this. Kaya wala siyang karapatang sumbatan ako.

Hindi mo ba alam na sobrang sakit tanggihan ng taong gusto mo? 'Yung pakiramdam na nanlilit ka kasi pinapamukha sayo na ganoon ka lang!

Maybe the same reason why she cried hard the first time we met is the same reason why she's acting like this but this is not enough reason for her to say those words in front of my face because she doesn't know anything, even a bit of my story.

Hindi na ako magtataka kung bakit iniiwan ka because you are just nothing! Worthless jerk!

A worthless jerk. Am I that worthless? I clenched my fist and take a deep breathe. Why I am affected by her words? Why I can't stand with her stares? Ever since she came, everything became weird especially on my self. I shut my eyes and let my self to sleep. I think I badly need this.

~*~

Naalimpungatan ako nang makarinig ako ng ingay mula sa labas ng kwarto ko. Bumangon ako at masamang tinitigan ang pinto. Those punks! I already warned them not to disturb me.

"Pagbilang ko ng tatlo, sabay-sabay tayong kumatok."

"Ano ba Drey, matalino lang ako pero mabagal reflexes ko."

"Loyal lang ako pare, wala akong panlaban diyan."

"Sa chix lang ako laging handa mga tol, hindi ko kayang salubungin kamao ni Kee."

"Cowards. I'll start counting now, so be ready. One, two—"

"What?" Naputol ang pagbibilang nila nang buksan ko ang pinto. Bumungad sa'kin ang mukha ni Cyber na namumula habang nauutal na tinatawag ang pangalan ko.

"K-kee."

"What is it this time?" tanong ko sa kanya na kasalukuyang sinisiko si Aikee.

"A-ano," namumutlang saad ni Aikee habang nakahawak sa batok niya.

"Kiro?" baling ko sa kanya nang wala akong makuhang matinong sagot mula kay Aikee.

"Kasi bro, si ano."

"You disturb me for this nonsense? Are you going to speak up or what?" Asar na tugon ko habang nakakuyom ang kamao.

"Si Shade." Kalmadong sagot ni Drey habang malayang umiikot sa kwarto ko. Kung paano siya nakapasok ng hindi ko namamalayan, wala na akong pakialam.

Lumingon siya sa'kin pagkatapos niyang pulutin ang litratong tinapon ko kanina.

"Anong nangyari?" Tanong ko habang kinakabahan sa magiging sagot niya.

"Sinugod sa hospital." And that made my heart skip a beat. I immediately grab my motor keys and run as fast as I can, downstairs.

"Wala na ba talagang magandang mangyayari sa araw na 'to? Oh, God!" Hindi ako pala simba pero lahat na yata ng pangalan ng mga santo natawag ko na.

Not now, please. Shade, hold on. Please fight for me, Shade. Please.

~*~

A/N:

Excited to meet, Shade? Keep scrolling, Taggers! :)