LUNA P.O.V

Pauwi na si luna mula sa kanyang gift shop. Muli, naglakad lamang siya. Araw nbg sabado kaya ginabi siya ng uwi. Tinapos pa kasi niya ang imbentaryo ng buong linggo.

It had been a week since she last saw Grei. Naging busy kasi siya sa pag-aasikaso ng kanyang shop dahil umalis ang isang tauhan niyang nagbabantay rooN. Pero kahit gaano siya ka-busy pinadadalhan parin niya ito ng text messages at cute love quotes. Nadidismaya siya minsan dahil hindi ito nagrereply. Malamang ay naiinis parin ito sa kanya.

Paano kaya niya mapapa-amo ang lalaking iyon? Kung minsan ay mabait ito, pero kapag pinag-usapan na ang tungkol sa kanilang dalawa ay bigla na lang itong naiinis ay nagsusungit.

She heard the sound of rolling thunder above her and saw lightning line the sky. Parang lumakas din ang ihip ng hangin.

May bagyo ba? tanong niya sa sarili. Kanina ay maganda ang sikat ng araw at maganda ang panahon.

She felt tiny drops of rain on her shoulder. Itinirik niya ang kanyang mata. Blame it on global warming. 

'No,' kontra ng isang bahagi ng isip niya. 'Blame it on the human race'.

Sumang-ayon siya sa naisip. Hindi magkakaroon ng global warming kung hindi sa maling pamamaraan ng tao sa paggamit ng kalikasan. Masyadong makasarili ang mga tao para pahalagahan at ingatan ang kapaligiran.

Nagmadali na siya sa paglakad upang hindi abutan ng malakas na ulan. Dalawang kanto pa bago siya makarating sa kanila. Wala pa mang nagdaraang tricycle o kahit anong sasakyan doon. 

It was no use. Droplets turned to pouring rain and she became almost dripping wet. Parang galit na nagbuhos ng tubig ang langit. She ran even fast. Sa kamamadali niya ang bigla siyang nadapa. "Ouch!"

Mabuti na lamang at naitukod niya ang mga kamay bago pa siya masubsob. Napapikit siya nang makitang naputol ang takong ng high heels niya. She cursed under her breath.

Nagkasugat din ang mga palad niya dahil sa impact ng pagkakadapa niya. Basang-basa na siya at nangangaligkig sa lamig. Hindi siya makapaniwala sa kamalasang sinapit niya.

She wiped the water off her face and looked around for a place to stay. She saw a tree just cross the street. It was not that shady to shield her from the rain. It was better than nothing.

She started to walking to get there but again, she fell. Biglang sumakit ang bukong-bukong niyang natapilok kanina. 

Napakagat-labing tumayo siya. Namamaga na iyon. Paika-ikang naglakad siya para makarating sa kabilang kalasada habang yakap ang sarili at upang pigilan ang panginginig.

'God, why are you doing this?' she thought in frustration and helplessness.

She was already in the middle of the street when she saw the headlights of a car flashed in front of her. She began to feel hope.

'Lord, thanks. And I'm sorry for doubting you earlier'.

She spread her arms to stop the car that was rushing towards her.