( Zeynep kendi psikolojisini toplamak için daha çok içine kapanıyor . Hiç beklemediği bir yerden darbe alıyor : KENDİSİNDEN .. ) 

Elinde ekmek poşeti ile yolunu uzatarak evine doğru giderken Zeynep'in kulaklarında hala Yağız'ın '' Anne '' sözü çınlıyordu . Bunu tahmin bile edemezdi ama şimdi en sevmediği kadına daha da yakın olmak zorundaydı ..

Acaba öyle miydi gerçekten ?

İnsanlar neden bu kadar çok ikilem içerisinde kalırlar ve kendi kendilerini yerler  daha iyi anlıyordu . Bir yanda Babası diğer yanda sevdiği çocuk .. 

Bir yanda her şeyden habersiz saf bir anne , diğer yanda sevdiği çocuğun annesi ..

Keşke hiç bir şey bu kadar karmaşık olmasaydı ..

Gözyaşlarına hakim olmak çok zordu o an Zeynep için . Ne yapması gerektiği ile ilgili en ufak bir fikri yoktu . Sonunda eve vardığında odasına koşar adım giderek , ağlamaya başladı . Odasının kapısını kilitlemiş ve annesinin defalarca kapısında ona seslenmesine aldırmamıştı . Gözyaşları kuruyana kadar ağladıktan sonra gözlerini tavana dikerek düşünmeye başladı . Bu nasıl olabilirdi ki . Hayatları çok kısa bir süre de alt üst olmuştu . Tabi annesinin ve babasının bu konuda ona katılmadıklarını biliyordu . Babası , tarafsız bir gözle bakıldığında güzel ve zengin bir kadınla flört ediyor , annesi ise hiç bir şeyden habersiz normal yaşantısına devam ediyordu ..

Burada onu kollayan Büyük Babası da olmadığı için tüm sorumluluğu kendisi almak zorundaydı. Ancak bu sorunlar yalnızca kendisinin üstesinden gelebileceği sorunlar değildi . Önce Melis'i aradı . Melis her zamanki gibi ilk çalışta açtı telefonunu ..

Z : '' Melis .. ''

M : '' Zeyno'mm .. ''

Z : '' Ne olduğunu tahmin bile edemezsin .. ''

M : '' O zaman tahmin hakkımı başka sorulara saklıyım da , şaşırma hakkımı şimdi kullanayım ne dersin :) ''

Z : '' Neşenin yerinde olmasına çok sevindim ama benim gerçekten moralim çok bozuk .. '' 

M : '' Peki Özür Dilerim . Neyin var ? '' 

Z : '' Şu bize gelen kadını hatırlıyorsun değil mi ? '' 

M : '' Merve'yi mi ? Evet tabi ki .. '' 

Z : '' Yağız'ın annesi imiş .. '' 

Bu sözün ardından Melis aniden sessizleşti ve ardından hikayeyi uzun uzun anlatan Zeynep'e bir müddet cevap vermeyince , Zeynep onun telefonu kapattığını düşündü .. 

Z : '' Hala orada mısın ? '' 

M : '' Kusura bakma ama bu çok saçma . Yani bu kadar tesadüf .. Bilemiyorum .. '' 

Z : '' O konuda hemfikiriz . Sabahtan beri bu konuyu düşünüyorum . Belki inanmazsın ama Kayınvalidem olma ihtimali bile geçti aklımdan .. '' 

M : '' Yok artık .. '' 

Z : '' Bende öyle dedim kendi kendime .. YOK ARTIK .. '' 

M : '' Bence Babanla Merve arasındaki ilişkiyi çözmek zorundasın . Belki düşündüğün gibi bir ilişki olmayabilir ya da daha bu ilişkinin başında sonlandırılabilir .. '' 

Z : '' Evet hem annem hem de benim için en iyisi galiba bu olacak . Ama babama bunu hissettirmeden nasıl yapabilirim ? '' 

M : '' Nasıl yapabiliriz demek istedin herhalde . Bunu bensiz yapmayı aklından bile

 geçirme. ''

Z : '' En iyi arkadaşım olduğun için yardım etmek zorunda hissediyor olabilirsin kendini ama bu benim problemim . Seni de zor duruma düşürmek istemiyorum ..

Konuşmalarının daha uzun sürmesi içten bile değildi . Hele ki Melis tam o an itiraz edip , uzun bir nutuk atmak üzereydi . Ancak iki kızda boş muhabbet edecek havalarında değillerdi . İkisi de birbirlerine bir şey bulduklarında arama sözü vererek telefonu kapattılar ..

Zeynep uzun düşüncelere tekrar daldığında saatin epey ilerlemiş olduğunu fark etti . Yüzünü yıkamak için lavaboya girdiğinde burnundan üst dudağına doğru süzülen koyu Kanı fark etti ..