( Zeynep hiç tanıyamadığı birisine dönüşmeye başlıyor . Melis ise bu durumu düzeltmeye çalışıyor .. ) 

       Gözyaşları bir sel gibi akmaya başlamıştı Zeynep'in . Uzun zamandan beri hiç bu kadar içten ve bu kadar çok ağlamamıştı . Bir yandan kendine de hayret ediyor bir yandan da Yağız'a bu kısa sürede nasıl bu denli bağlandığını düşünüyordu ..

Öfkesi kimseye değildi aslında . Melis'i çoktan affetmişti kendi yüreğinde . Ama bir türlü kendisini affedemiyordu . Evet .. Ona göre tek suçlu kendisi idi . Asla hoppa ve girişken bir kız olamamış , istediği her şey için her yolun mubah olduğunu düşünmek istememişti . Belki değişmeliydi . Belki de farkında olmadan değişiyordu bile .. 

Aniden ağlamaya başladığı gibi aniden de toparladı kendini .

'' Şimdi ne yapacağım ? '' dedi kendine . Belki de en doğrusu eve geri dönmekti . Ama biraz düşünmesi yetmişti bu fikrinden vazgeçmesi için . Çünkü içini birisine dökmeliydi . Bunun kim olduğunu düşünürken de hiç zorlanmadı ..

Yine o büyük tabelanın önünde durduğunda hala kararının doğruluğunu düşünüyordu . Yine de kapıdan içeri girdi ..

'' Emre Bey şu anda burada değiller . '' dedi . Abartılı makyajı ile genç sekreter  .

'' Olsun ben yine de bekleyeceğim ''  diye fısıldadı kendi kendine Zeynep . Sekreterin karşısında duran ( daha önce geldiğinde de oturduğu ) deri koltuğa oturdu . Halinden ve tavrından anlaşılacağı üzere Sekreterin de  haberi yoktu doktorun gelip gelmeyeceğinden . Yine de nezaket ( ve işi ) gereği sordu ; 

Sekreter : '' Bir şeyler içmek ister misiniz ? '' 

Z : '' Teşekkür ederim . Bir şey almayayım .. '' 

Sekreter kız , her ne kadar işine odaklanmış gibi gözükse de bu kızın hikayesini merak etmişti . Gözlerinin altı şişmiş ve gözleri dalgın bakan bu genç kızın bu yaşta ne gibi bir sıkıntısı olabilirdi. Üstelik sekreter kız , yanında çalıştığı psikoloğun , hastalarına karşı özel hayatın mahremiyeti ilkesini ne kadar sert savunduğunu da biliyordu . İşe ilk başladığı zamanlarda bir kaç kez hastalarla konuşma ve tanışma girişimlerinde bulunmuş ve doktorun sert ikazlarına maruz kalmıştı. Ancak ilk defa kendi yaşıtı bir genç kızı , bu durumda karşısında görmesi onu içgüdüsel olarak Empati yapmaya zorluyordu ..

Sekreter : '' Şeyy .. İsminiz neydi acaba ? . Deftere kaydetmemişim de .. '' 

Zeynep dalgınlığından, önce bu soruyu duymamıştı. Ama ardından randevusuz bir anda çıkıp geldiğini ve girmeden önce yaşadığı tereddüdü hatırladı . Bir an ne yapacağını bilemedi . Saniyeler içerisinde buradan çıkıp gitmek veya tüm başından geçenleri bu sıska kızla paylaşıp rahatlamak geçti aklından . En sonunda ikinci seçeneği tercih etti .. 

Z : '' Kusura bakmayın . Ben randevusuz geldim . Bir anda nereye gideceğimi bilemedim .. '' 

Sekreter : '' Önemli Değil . Doktor Bey geldiğinde sizi kırmayacaktır . Gerçekten samimi ve alçakgönüllü bir insandır .. '' 

Z : '' Evet . Bende ilk randevumda onun samimiyetine ve içtenliğine hayran kalmıştım . Belki de o yüzden ayaklarım beni buraya getirdi .. '' 

Sekreter : '' Bunu sormuştum ama belli ki uzun süre bekleyeceğiz . Dilerseniz neskafe yapabilirim .. '' 

Z : '' Peki . Bir tane alayım madem .. '' 

Sekreter kızın beklediği ortam artık hazırdı . Aslında niyeti kötü değildi . Sadece konuşmak ve önünde birikmiş olan dosyalardan en azından bir müddet kurtulmak istiyordu . Zeynep' de bu sevimli ve cana yakın kız için düşünceleri farklı değildi .Sonuçta doktor onu kabul etmeyebilirdi.  Ama bu kıza içini dökebilirdi . Hem kadının halinden kadın anlar diye de düşündü Zeynep ..

Kapısı yarı açık  mutfaktan kaynamakta olan ketılın fokurtusu işitiliyordu . Sekreter Kız iki karton bardağın birisini karşısındakine ikram ettikten sonra , geri dönüp kendi koltuğuna oturdu ..

Sekreter : ''  Bu arada isminizi hala öğrenemedim ? '' 

Z : '' Kusura bakmayın . Çok dalgınım . Ben Zeynep .. '' 

Sekreter Kız tam konuşmaya başlayacaktı ki , doktor kapıdan içeri girdi . Aslında daha uzun süre gelmemesi gerekiyordu . En azından öyle düşünmüştü sekreter kız . Bu durum onun canını sıksa da hemen toparlanıp azar işitmek istemedi ..

Psikolog : '' Hoş geldiniz . Zeynep hanım .. ''  

Tüm yorgunluğuna rağmen , doktorun yüzünde tatlı bir tebessüm belirmişti . Otuzlu yaşlardaki bu adamın yüz hatlarında ufacık bir çizgi bile yoktu . Çok yakışıklı sayılmazdı ama düşünce yapısı , nezaketi ve anlayışı Zeynep dahil herkesi etkiliyordu .. 

Z : ''  Hoş bulduk .. '' 

Psikolog : '' Buyurun odama geçelim .. '' 

Zeynep kahvesinden bir yudum bile alamadan doktor beyi takip ederek odasına girdi .  Doktor ceketini çıkarıp sandalyesinin arkasına astığında içeriye hoş bir koku yayıldı . Zeynep bu kokunun parfümden ziyade , doktorun doğal kokusu olduğunu anladı ..

Psikolog : '' Buyurun . Sizi dinliyorum .. '' 

Z : '' Nasıl söyleyebilirim bilmiyorum . Aslında buraya neden geldiğimi de bilmiyorum .. ''

Psikolog : '' İç güdüleriniz sizi buraya getirmiş belli ki . Yalnızlığınızı hafifletmek , sıkıntılarınızı birisiyle paylaşmak istemişsiniz .. '' 

Z : '' Evet galiba .. ( Derin bir iç çekiş ) Şeyy .. '' 

Psikolog : '' Söyleyin çekinmeyin . Hem ben sizin doktorunuz değil , arkadaşınızım .. ''

Z : '' En yakın arkadaşım , hoşlandığım çocuktan hoşlanıyormuş . Yani .. mesajlaşmışlar . Bana üzgün olduğunu ,  buraya bu durumu düzeltmek için geldiğinden falan bahsetti ama .. bilmiyorum .. '' 

Psikolog : '' Bakın durumunuzu anlıyorum . Ama isterseniz .. ''