( Yağız'ın eve gelmesinin ardından Melis'in eli ayağına dolaşıyor ve Zeynep'e gerçekleri anlatıyor .. ) 

Zeynep , kapının önünde Yağız'ı gördüğü anda kafasını geri çekip odanın içine kaçtı . Aklından

 '' Bu çocuğun burada ne işi var ? '' diye geçirirken , Melis'te kapıya hızlı adımlarla gitti . Yağız'ın elinde Melis'in en sevdiği çiçek olan papatyalar vardı . Ama Melis'in o an gözü hiçbir şey görmüyordu . 

M : '' Sana buraya gelmemeni söylemiştim .. ''

Y : '' Hoş bulduk . Sende hoş geldin .. ''

M : '' Şuan gitmen gerekiyor üzgünüm . Zaten buraya hiç gelmemeliydin .. ''

Y : Evde otururken aklımdan bir türlü çıkmadın . Seni görmek istedim . Hem ne yanlış var ki bunda ? '' 

M : '' Çok yanlış var . Ben burada misafirim ve bizim oraların adetlerine göre bir kızın evine bu şekilde gelemezsin .. '' 

Y : '' Peki .. Özür dilerim . Ben gideyim o zaman . Sonra haberleşiriz .. '' 

Anne : '' Nereye gidiyorsun oğlum . Buraya kadar zahmet etmişsin . Geçip otursanıza . Hem yeni çay demledim . Fırında da mis gibi kek pişiriyorum .. '' 

Bu sözlerin üzerine Yağız içeriye bir adım attı ve Melis'in bakışlarındaki karmaşık duygulardan çekinse de salona doğru yöneldi . Karşılıklı kanepelerde oturup kaçamak bakışlarla birbirlerine baktılar . Aslında Melis daha çok tedirgin ve korkan bakışlarla bakıyordu . Bir gözü de devamlı içerideydi . Ah keşke diyordu . Başka bir zamanda başka bir yerde karşılaşsaydık ..

Zeynep bu sırada ne yapacağını bilemez halde kapının aralığından içeriyi göremese de dinlemeye çalışıyordu . Bir müddet sessiz kaldıkları için bir şey duyamadı . İçeriye de gitmeye cesareti yoktu . Ardından Annesinin sesini duydu ..

Anne : '' Zeynep gel kızım misafirimiz var .. '' 

Z : '' Şu an müsait değilim anne .. '' 

Annesi , kızından daha önce böyle bir cevap almadığı için meraklanmıştı . Odasına gidip kontrol etmek istedi . Annesinin ayak seslerini işiten Zeynep hemen kendisini yatağın üzerine attı . O an bir şeyler yapmalıydı . Annesine daha önce hiç yalan söylememesine rağmen ona bir şey geldi aklına . Yatağın içine süzüldü ve çekmecesinde duran sıcak su torbasını yanına aldı ..

Anne : '' İyi misin kızım ? '' 

Z : '' Hiç iyi değilim anne . Sanırım adet oluyorum .. '' 

Anne : '' Peki kızım . Sen yat . Kek yaptım yanında Çay'da var istersen getiririm sana .. '' 

Z : '' Canım hiç bir şey istemiyor anne . '' 

Annesini kolayca savuşturmayı başarmıştı Zeynep . Annesinin odadan ayrılması ile tekrar kapı aralığından içeriyi dinlemeye koyuldu . İçeride ne olup bittiğini göremese de , bunu Melis ile uzun uzun konuşacaklardı nasıl olsa ..

M : ''Bak .  her şeyi konuşmak için geldim buraya . Ama şuan gerçekten olmaz . ''

Y : '' Peki ama anlayamıyorum . Benden hoşlanmıyor musun ? ''

M : '' Dediğim gibi her şeyi anlatacağım . Sadece bugün , burada olmaz .. ''

Yağız önüne konan ikramları ayıp olmasın diye azıcık tattıktan sonra , müsaade isteyip kalkmaya niyetlenmişti ki , bu seferde Zeynep'in annesi mutfakta işlerini bitirip , Yağız'ın getirdiği çiçekleri vazoya koyarak yanlarına oturmaya gelmişti . Zaten oldum olası dedikoduyu ve birilerini çekiştirmeyi çok severdi ..

Anne : '' Kusura bakmayın çocuklar işlerim anca bitti .. ''

M : '' Önemli değil . Zaten Yağız'da kalkmak üzereydi .. '' 

Anne : '' Aaa olur mu öyle şey canım ? '' 

Y : '' Teyzeciğim ben müsaadenizi isteyeyim . Hem .. '' 

Anne : '' Olmaz öyle şey . Hem Melis bizim kızımız sayılır . Onun arkadaşını bizim de tanımamız lazım .. ''

Konuşma on beş dakika kadar daha devam etti . Yağız yöneltilen tüm soruları kısa ama net cevapladı . En zor durumda kalan ise kuşkusuz Melis'ti . O on beş dakika ona bir ömür gibi geldi. En sonunda Yağız kalkıp gitmiş ve Melis'te içeriye Zeynep'in yanına ağır ve düşünceli adımlarla gitmeye başlamıştı ..

Melis'in odaya geldiğini anlayan Zeynep ise yatağa bu sefer bağdaş kurup oturdu . Elinde telefonu ile oyalanmaya başladı . İkisi de uzun bir süre sessiz kaldılar . Zeynep ilk önce onun bir şeyler söylemesini bekliyordu . Aslında Melis'te bunu biliyor ama bir türlü cesaret edemiyordu . Sonunda konuşmaya ilk başlayan Melis oldu ..

M : '' Sormayacak mısın ? ''

Z : '' Neyi ? '' 

M : '' Peki . Ben anlatayım . Zaten bu mesele yeterince canımı sıkmaya başladı .. '' 

Z : '' Bana bir açıklama yapmak zorunda değilsin .. '' 

M : '' Lütfen beni dinle . Sonra istediğin kararı ver . Saygı duyarım .. '' 

Z : '' Peki .. '' 

M : '' Hatırlıyor musun ? geçen geldiğimde dövme yaptırmak için dövmeciye gitmiştik . Orada bir çocukla tanıştım . Gerçekten görünce bir anda çok hoşlandım . Ama benimle tanışmaya geldiğinde isminin Yağız olduğunu öğrendim . Beynimden vurulmuşa döndüm . Senin bana bahsettiğin çocuk olabilir miydi bu ? Ardından kendime saçmalama kızım koca İstanbul'da tek bir Yağız yok ya dedim . Ardından Batman'a döndüğümde beni İnstagram'dan bulup eklemiş . Bir anda bende aynı heyecana kapıldım . Konuşmaya başladığımızda oturduğu yeri söyleyince aklımda soru işareti kalmadı . Bu senin bana anlattığın çocuktu . Onunla konuşmayı kestim ama ben ondan uzaklaştıkça o  bana daha çok mesaj atmaya başladı . Günlerdir bu konuyu düşünüyordum . Sana bu konuyu telefonda söyleme cesaretini kendimde bulamadım . En sonunda buraya gelmeye karar verdim . Her ikinizle de konuşup meseleyi çözmek için . Tabi Yağız bugün buraya gelerek süreci hızlandırmış oldu .. '' 

Z : '' Bana konuşacak bir şey bırakmadın Size mutluluklar dilemekten başka .. '' 

M : '' Hayır . Yanlış anladın . Ben buraya onunla ilişkimi kesmeye geldim . ''

Z : '' Lütfen birbirimizi kandırmayalım . Demin kendi ağzınla ondan hoşlandığını ve devamlı mesajlaştığını söyledin .. '' 

M : '' Evet . ama bu emin olmadan önceydi . Ben en yakın arkadaşımın hoşlandığı çocuğa göz koyacak kadar aşağılık birisi değilim .. '' 

Z : '' Şu an gerçekten sana karşı çok öfkeliyim . Ağzımdan çıkabilecek sözlerle kalbini kırmak istemiyorum . Açıkçası Senden Beklemezdim bunu .. '' 

Tam Melis cevap vermeye onun gönlünü almaya hatta belki sarılıp ağlamaya niyetlenmişti ki Zeynep ayağa kalkarak üzerine montunu giydi..

M : '' Nereye gidiyorsun ? '' 

Z : '' Bu seni ilgilendirmez .. '' 

M : '' Zeynep lütfen cevap verir misin ? '' 

Z : '' Bunaldım . Hava almaya çıkacağım .. '' 

M : '' Benimde gelmemi ister misin ? '' 

Z : '' İsteseydim söylerdim dimi .. ''

Ve odanın kapısını sertçe çekerek odadan çıktı . Hızlı adımlarla annesine görünmeden kendisini bir an önce dışarı atmak istiyordu . Ama annesi kapının sesini duymuş ve ne olur diye bakmaya gelirken kızını görmüştü bile ..

Anne : '' Nereye .. '' 

Zeynep onu duymamıştı . Annesi de kızının regl döneminde olduğu için asabi olduğu düşündü . Dış kapıdan çıktığında yüzüne çarpan rüzgar  sanki tenini yakmıştı . İçi acıyordu . Gerçekten en yakın arkadaşının böyle bir şey yapabileceğini düşünememişti . Sokağın köşesini dönünce  beton bir duvarın dibine çöküp , hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı .. 

Bu sefer dudağının kenarına süzülmüş gözyaşları ile Allah'a yalvardı ..

'' BEN BUNU HAKEDECEK NE YAPTIM .. ''