( Zeynep , Melis'in sıkıntısını çözmek için uğraşıyor . Bu sırada Yağız ilk defa onu heyecanlandıran bir hamle yapıyor .. ) 

Zeynep , hastaneden çıktığından beri kendini huzursuz hissediyordu . Dinlenmesi gerektiğini söyleyen doktor , keşke bu kadar karmaşık olayların içinden nasıl çıkılacağını da söyleseydi diye geçirdi içinden ..

Anne : '' Kızlar yemek hazır .. '' 

Z : '' Geliyoruz .. '' 

M : '' Benim hiç iştahım yok . Sen ye istersen .. '' 

Z : '' Annem sırf sen geldin diye , en sevdiğin yemekleri yaptı . Ayrıca senin neden geldiğini de hala söylemedik . Belki de sizinkiler arayıp haber vermişlerdir bile .. '' 

M : '' Ben bir şeyler bulurum sen merak etme . Sen hastasın yemek yemen lazım hadi git bir şeyler ye .. '' 

Z : '' Sensiz yemem .. '' 

M : '' Sana itiraz etmek ve annenin kalbini kırmamak için biraz yiyeyim . Ama daha fazlası için ısrar etmek yok . Tamam mı ? '' 

Z : '' Tamam .. '' 

Salona geçtiklerinde karşılarında gerçekten de mükellef bir sofra bulmuşlardı . Zeynep'in annesi , Melis'in ilk geldiğinde yaptığından  fazlasını yapmış ve harika bir sofra hazırlamıştı . Ancak sofraya oturur oturmaz , Melis sözüne sadık kalarak bir kaç lokma yiyip , Teşekkür ederek sofradan kalkmıştı .

Anne : '' Melis hasta mısın kızım Bir şey yemedin ? ''

M : '' Yok teyzeciğim iştahım yok bugün .. '' 

Z : '' Bende fazla bir şey yiyemeyeceğim annecim . Ama ikimizde sofrayı toplamak için sana yardım edebiliriz .. '' 

Anne : '' Peki madem öyle olsun . Ama bu yemekler daha sonra bitecek haberiniz olsun . Hadi davranın bakalım .. ''

İkisi de sofrayı toplamaya koyuldular . Melis ile Zeynep , en azından bu şekilde gönlünü almak istediler kadıncağızın . Sofrayı bir güzel topladıktan sonra odalarına çekildiler . Melis direk yatağa yatıp Zeynep'e sırtını döndü . Bu duruma hem çok bozuldu hem de çok sinirlendi Zeynep . Aklından '' Acaba benden neden bir şey saklıyor ?'' sorusu hiç eksik olmuyordu ..

Sabah olduğunda Zeynep doktorunun tavsiye üzerine Psikolog Emre Bey ile görüşmeye gitmek için hazırlık yapıyordu . Doktor karşısında gerçekten çok büyük problemleri olan biri gibi değil de , ufak bir kaç tavsiye almak isteyen biri gibi davranmayı kafasında şekillendirmişti . 

En sevdiği elbiselerinden birini giydi .. 

Hafif bir makyaj yaptı ..

Ardından Melis'e dönerek durumu anlattı . Dünkü davranışından sonra ona fazla ısrar etmemeyi kafasına koymuştu . Bir kere söyledi . Melis türlü bahaneler sunmak üzereydi ki , sözünü bitirmesine fırsat vermeden '' Tamam sorun yok '' diyerek kestirip attı Zeynep . Aslında onun da psikologa görünmesi gerektiğini düşünüyordu . Ama bunu ona söylemedi ..

Yola çıktığında kendi kafasında doktorla ne konuşacağını tasarlıyordu . Bu sonuçta onun ilk psikolog macerası olacaktı . Dün gece annesinden gizlice numarası alıp ( Çünkü olabilecek olumsuzlukları onun duymasını ve yanında oraya gelmesini istemiyordu . ) doktoru aradı . Ve işte şimdi tek başına yoldaydı ..

Vardığında on katlı bir binanın üçüncü katına çıkması gerektiğini öğrendi . Gerçi bunu dün akşam doktor söylemişti ama şu anda karşısında asılı olan büyükçe '' Psikolog Emre Gürkan '' yazısı görülmeyecek gibi değildi . Üst kata çıktı ve kapıyı çaldı . Kapıyı ikinci çalışında kendisi ile yaşıt bir genç kız açtı . İçeriye buyur etti . Doktor Bey birazdan alacak sizi diyerek , kendi masasının karşısında bulunan deri koltuğa buyur etti ..

Psk : '' Hoş geldiniz . Zeynep hanım değil mi ? '' 

Z : '' Evet . '' 

Psk : '' Buyurun . İçeri geçin .. '' 


Bu sırada içeriden bir önceki hastası olgun bir erkek dışarıya çıkmaya hazırlanıyordu . Adamın yüzünde belli belirsiz ifadeler vardı . Zeynep bunu Mona Lisa tablosuna benzetmişti . Adamın yüzünde hem mutluluk hem üzüntü bir aradaydı . Çekingen bir kız olduğu için bunu doktora sormak yerinde aklında geçirebildi sadece

'' demek ki buraya erkekler de geliyormuş . '' 

Psk : '' Öncelikle arkadaşım sizi bana gönderdiği için sizden bu seferlik bir ücret almayacağım . Aklınızda olan tüm sorunları ve soruları bana sorabilir , benimle paylaşabilirsiniz .. '' 

Z : '' Aslında Ben buraya fikir almaya geldim sizden .. '' 

Psk : '' Tabi Buyurun .. '' 

Bunun ardından uzun uzun konuştular . Zeynep başından geçen hikayeyi anlattı . Anlattıkça açıldı ve Doktor'un samimi ve arkadaş canlısı biri olması konuşma şevkini kamçıladı . Konuşmanın sonunda Zeynep'in dikkatini arkada asılı duran diplomanın yanındaki resim çekti ..

Z : '' Af edersiniz . Bu kim ? '' 

Psk : '' Freud . Bizim alanımızın en büyük dehası . '' 

Dost canlısı sohbetin ardından Zeynep kendini bir nebze olsun daha iyi hissederek oradan ayrıldı . Evine doğru yola koyuldu . Eve vardığında Melis hala yatakta ve sırtı dönük yatmaktaydı. Tam üzerini çıkartırken Zeynep , kapı çaldı . Melis aniden irkildi ve telaşlandı ..

Annesi kapıyı açtığından genç bir delikanlıyı kapıda gördü . Melis'i soruyordu . İçeriye doğru seslendi ve Melis'in peşi sıra Zeynep'te kafasını odanın kapısından uzattı . Zeynep beyninden vurulmuşa döndü . Kapının önünde bir buket çiçek ile dikilen Yağız'dı ..