( Zeynep'in hastaneden çıkması ile her şey yeniden başlıyor . Melis ile buluşuyorlar ve en       yakın arkadaşının hareketlerine anlam veremiyor .. ) 

Doktorun yaptığı tetkikler sonucunda hastaneden çıkmıştı . Ancak doktor onu defalarca uyardı . '' Sakın sinirlenme ve hobiler edinmeye çalış . Ayrıca çok yakın arkadaşım olan Psikolog Emre Bey'in numarasını annene verdim . Onunla da görüşmende yarar var .'' dedi . Bu pek kolay olmayacaktı onun için . Çünkü aileden gelen genetik bir şeydi sinir ..

Zeynep'in gözleri babasını aramış ama yine hüsrana uğramıştı . Annesi tek başına çıkış işlemlerini hallederken , Babası yine ortalarda yoktu . Kim bilir nerelerde diye düşündü ama annesine sormadı bunu . Her ne olursa olsun doktorun tavsiyesine uymaya ve mümkün olabildiğince sakin kalmaya gayret etmeliydi . En azından annesi için .. 

Hastanenin kapısının önünde derin bir nefes çekti içine Zeynep . Belki de tüm sinirini , hastalığını , üzüntüsünü , kızgınlığını geride bırakırmış gibi bir nefesti bu ..

Taksiye biner binmez eline telefonunu alıp Melis'i aradı . Bir çok konuyu merak ediyordu . Hatta düşünmeden edemedi . Bu kadar iyi bir ailesi varken ve bu kadar neşeli bir kız neden evden kaçmış olsun . Bildiği kadarı ile de bir sıkıntısı ya da problemi de yoktu . O zaman NEDEN !! 

Z : '' Alo .. '' 

M : '' Efen.. dim .. '' 

Z : '' Sen ağlıyor musun ? ''

M : '' Zeynep sonra konuşsak olur mu ? '' 

Z : '' Peki . Sen neredesin ? '' 

M : '' Yarım saat sonra otogarda olacağım . Yolu biliyorum eve gelirim .. '' 


Zeynep bir şeyler daha sormak istedi ama Melis telefonu kapatmıştı bile . Aslında böyle durumlarda Zeynep çok sinirlenir hatta uzun bir süre konuşmazdı Melis'le . Ama bu durum farklıydı . Gerçekten önemli bir mesele olduğunu bu kadar içten ağlamasından anladı Zeynep . Kendisini üzmemesi ve sinirlenmemesi gerektiğini çok çabuk unutarak en yakın arkadaşını karşılamaya gitti ..

Zeynep , annesini eve bırakmış ve zor da olsa onu dışarıda biraz yalnız kalıp hava almak istediğine ikna etmişti . Melis'in geldiğini tabi ki söyleyememişti . Daha henüz kendisi bile bu durumu hazmedememişti . Otogara mümkün olduğunca erken gitti . Çünkü Melis'i kaçırmak istememişti . Vardığında giriş kapısında onu beklemeye başladı .. 

Çok geçmeden peşi sıra Batman - İstanbul otobüslerinin terminale yanaştığını görünce bunlardan birisi mutlaka o olmalı diyerek kendisini toparladı . Arabadan inen herkese dikkat kesilmişti . Tam ümidini kestiği anda , arabadan en son inen kişi Melis oldu .. 

Z : '' Hoş geldin .. '' 

M : '' Aşk olsun . Sana gelmemeni söylemiştim .. '' 

Z : '' Dayanamadım :) ''

M : '' Peki .. Sen nasılsın bu arada ? '' 

Z : '' Önemli bir şey yokmuş . Biraz önce hastaneden çıktım .. '' 

M : '' Bunu duyduğuma sevindim .. '' 

Z : '' Peki sen nasılsın ? '' 

M : '' Hiç iyi değilim .. '' 

Son cümlesinin ardından Melis hıçkırarak ağlamaya başladı . Zeynep , ona sıkıca sarılarak bir müddet ağlayıp içini boşaltmasına müsaade etti . Melis'in elinde tuttuğu küçük çantayı kendisi aldı ve daha önce Rojin ile birlikte oturdukları kafeye doğru yola koyuldular ..

Melis'in her halinden bitkin olduğunu anlamıştı Zeynep . Hatta uzun süren yolculuğu boyunca
( Zeynep'in tahminine göre ) şişen gözaltı torbaları onun uyumadığını da ele veriyordu . Sorunun ne olduğunu çok merak etse de , önce arkadaşının karnını doyurmalı ve onun ve kendisinin dinlenmesini sağlamalıydı ..

Kafede , geçen geldiklerinde olduğu gibi bir yoğunluk yoktu bu sefer . Sanki bu iki yakın arkadaşın dertleşmesine ve kafa dinlemesine ayarlanmış gibiydi her şey . Ya da Zeynep'e öyle gelmişti . Bu sefer bir cam kenarı buldular . Uzaktan da olsa kız kulesini görebiliyorlardı . Biraz bir şeyler yiyip , içtikten sonra .. 

Z : '' Konuşmak ister misin ? '' 

M : '' Hem de çok .. Sana çok ihtiyacım var .. '' 

Z : '' Bir sıkıntı mı var ? '' 

M : '' Evet . Ama bunu seninle paylaşamam . Sadece yanında olmak istiyorum . Lütfen soru sorma .. '' 

Z : '' Peki . En iyi arkadaşlar bugünler için değil midir zaten .. ''

Melis en yakın arkadaşının gözlerinin içine bakarak yalan söylemişti . Hoşlandığın çocukla konuşuyorum ve beni buraya o davet etti diyecek cesareti kendinde bulamamıştı ..