CHAPTER V: FIRE ON FIRE

I was quietly reading the book and I already found it interesting, when I felt someone gazing at me. And that someone was Damian...

Napaangat tuloy ako ng tingin sa kaniya. "Sorry... I've become quiet..."

Umiling naman siya sa akin at ngumiti pa muli. "It's alright. You look like you're enjoying the book you're reading."

Napangiti na rin ako sa sinabi niya. Pagkatapos ay unti-unti akong tumango. At pagkatapos pa ay napatingin naman ako sa oras sa wall clock na nandoon sa loob ng coffee shop. "Oh... It's getting late. Anong oras ba sila nagsasara?" Napatanong ako kay Damian.

"It's okay. If you're still enjoying reading that book here, I'll ask them to stay open for us." He said and smiling like an innocent boy.

"What?" Umawang naman ang labi ko. Pero napaisip din ako na posible iyong mangyari sa lugar na ito. After all it's Damian Delgado I'm with right now.

Nanatili siyang nakangiti sa akin pero umiling naman ako sa kaniya. "I think it's time to go home now..." I said.

Nagkatinginan pa kaming dalawa bago siya tumango na rin sa akin.

And so we went out of that cafe library. At medyo nakakaramdam na nga rin ako ng antok at humaba na nga nang tuluyan ang gabing ito. It's very unlike my other nights. Hindi rin kasi ako palapuyat talaga. No matter how much I love reading books ay hindi naman sa puntong nagkukulang na ako sa tulog sa pagbabasa. I still prioritize my sleep and my health. But these days I had to sacrifice some hours of sleep and rest since I started with my revenge plan on this man...

Tiningnan ko siya. He looked completely clueless about me and what I'm about to do to him...

"You left this." Binigay sa akin ni Damian ang isang libro na siyang binabasa ko kanina sa loob ng cafe.

Bahagya naman umawang ang labi ko at umiling ako sa kaniya. "No. This book belongs to the cafe..."

Umiling din naman sa akin si Damian. "It's fine. I already bought that book. You like it, right?" Ngumiti lang siya sa akin.

And my lips still parted as I looked at the book in his hand now na binibigay nga niya sa akin. I couldn't believe it. The book looked like you cannot just get it anywhere. And it's even limited edition. So how... But then again he's Damian Delgado. "Pero hindi naman nila binibenta ang mga libro nila roon?" I asked, a bit confused. Because at the cafe you can borrow and read their books on display but they're not selling it. Mukhang mga limited edition lang din kasi ang mga libro nila roon.

Bahagyang umiling at ngumiti lang din muli sa akin si Damian. "It's really alright, Kali."

Medyo natigilan ako...

He smiled more at me. "I know you will take care of this book, so it's in good hands."

Sa huli ay unti-unti ko na rin tinanggap ang libro galing kay Damian...

Pagkatapos ay pinagbuksan niya na ako ng pinto ng kotse niya. At pumasok naman ako sa loob ng sasakyan. Then he went in the driver seat as well, before he drove us home...

Hinatid ako ni Damian sa bahay. He insisted na ihatid ako. At dahil gabi na at pagod na nga rin ako kaya naman nawalan na rin ako ng energy na makipagtalo pa at pumayag na lang din ako sa paghatid niya sa'kin.

"Thank you, Damian." I said and also about the book he gave me as we're already in front of my still dark house dahil hindi pa nabubuksan ang mga ilaw sa loob ng bahay at kakauwi ko lang.

Lumabas ng sasakyan niya si Damian at tiningnan niya rin ang bahay sa likod ko. Napatingin din tuloy ako sa luma naming bahay pero maayos pa naman ito at nakaramdam lang din ako ng konting consciousness. As I thought that when compared to my family's old home I'm sure he's been living in a mansion.

Ngumiti naman siya sa akin nang muli kaming tumingin sa isa't isa. "You're welcome." He said.

And I watched his leaving car before I closed the gate.

Since then Damian and I met a couple of times more. When I thought that I still had to do something just for us to meet again but it was him who initiated our next meetings. Kaya naman naging madali na lang din para sa akin ang mapalapit pa ako lalo sa kaniya...

"Where do you live?" I asked him. I wanna see his home where I could find evidence of his crime...

Hindi siya nakulong kahit ilang babae na ang namatay nang dahil sa kaniya. He probably killed those women... But then because he's the grandson of a rich man kaya naman walang nagtatangka man lang na ipakulong siya...

How unfair...

Bumaling siya sa akin. The second time we met sinundo niya ako sa bahay. Maaga kaming umalis at namasyal lang na parang isang date. And I think na parang kinikilala niya rin ako...

And on our third date, aside from bringing me to other places and having meals together we also went to the mall and we shopped things even for me. I didn't ask for it pero gusto niya raw na bilhin ang mga pinamili niya para sa akin.

Then I wonder what he thinks of me...

"I live with my grandpa. But I also have a condo... Why?" He asked me.

Napakurap naman ako at naisip na baka iba pa ang isipin din niya sa pagtatanong ko sa kaniya ng tungkol sa tirahan niya. Agad naman akong umiling. "Nothing, uh, just curious." Then I just smiled at him.

Ngumiti lang din siya sa akin.

Then we went to a bar and party once again. Narinig ko kasi sa mga nakakausap niya sa phone habang magkasama kami na mukhang niyayaya na siya nilang mag-party. I don't know what he's been doing, but actually he's just with me almost the whole day these past days. Hindi ko na alam kung nakakapagparty pa rin ba siya pero base sa pangungulit sa kaniya ng mga kaibigan tingin ko ay hindi pa niya uli sila nakakasama sa bar.

"Damian! We're so happy you're back!"

Sabik pa na sinalubong si Damian ng napakarami niyang mga kaibigan.

And I almost couldn't believe it. They really do party a lot like every night? Wala bang ibang ginagawa ang mga tao na 'to? Sa bagay ay mga anak mayaman din...

I just quietly sighed to myself.

Pagkatapos ay natuon din muli sa akin ang atensyon ng mga tao roon. I was about to feel uncomfortable but Damian held me. Pagkatapos ay wala na rin sumubok pa na magtanong o kumausap sa akin.

Nagsayaw kami ni Damian tapos ay uminom din. He made me drink some cocktail. At nasarapan din naman ako pero may pait pa rin na hindi pa rin ako sanay sa lasa at sa pagpapainit nito sa lalamunan ko. It's alcohol after all.

Hindi naman talaga ako sanay na uminom. Hindi ko rin gawain noon pa man. But for the sake of my plans I had to do it, too.

"Are you alright?"

Tumingin ako kay Damian. "Yes." Ngumiti pa ako sa kaniya.

Pero dahil nga hindi ako sanay na uminom ay medyo nakaramdam na ako ng konting pagkaantok na epekto rin siguro ng alak.

At si Damian din dahil halos ngayon lang siya nagbalik kaya naman sunudsunod ang bigay sa kaniya ng inumin na alak ng mga kaibigan niya. And I think it's also taking its effect on him...

Pagkatapos ay naging mabilis na ang mga sumunod na nangyari. I felt sleepy and Damian was already a little bit drunk, too. Kaya naman niyaya ko na rin siya na umalis na kami roon sa bar.

And we went to his condo instead...

At nang nandoon na kami ay parang natauhan na rin ako. I was hot earlier because of the wild place we've been to plus I had some cocktails. Pero kumalma na rin ako ngayon. And I'm in Damian's place...

Earlier when we were still at the club, we danced and then while dancing to the deafening crowd and loud music... Damian and I also ended up kissing...

And the moment our lips met... Then we held hands as we left the party to his condo...

It was like having fire on fire...

Sometimes I still do not know what I was really doing...