Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 7

Ave P. O. V.

Three days passed, simula ng hinatulan si Kenzo. Wala na akong balita tungkol sa kanya, pero simula nung gabing hinatid nya ako sa bahay, palagi na akong may nadadatnang white roses sa  table ko, napapangiti akong hawak  ang mga puting rosas.

'Maybe I miss him.'

"Kamusta na kaya sya? Maayos kaya sya ngayon?" Parang timang na nagsasalita mag isa si Clara sa tabi ko, alam kong iinisin na naman nya ako nito.

"Siguro napapagod na si Kenzo no?" Tanong nito.

"Pagod saan?" Takang tanong ko.

"Sa kakaikot dyan sa ulo mo." Sambit nito at ginulo ang buhok ko.

Mahina ko s'yang tinulak at tinawan nya ako.

"Layuan mo na nga ako Clara, nakakainis yang pagmumuka mo!" Inis kong bulyaw.

"Bisitahin mo na kasi, wala namang batas na nagbabawal na bumisita ang isang Attorney na may pagtingin sa isang kriminal." Sambit nito, bumuntong hininga ako.

"Marami pa akong gagawin." Sambit ko at hinarap ang mga paperworks sa desk.

Inagaw nya ang mga ito at nilipat sa desk nya.

"Sige na ako ng bahala dito, Hindi nakakamatay ang first move teh, tested and proven ko na yan! Kaya go na!" Pinagtutulakan nya ako.

"Wait kukunin ko lang ang bag ko." Sambit ko at kinuha ang bag ko.

"Oh Ito, iregalo mo sa kanya  ang niregalo nya sayo." Bulyaw n'ya at hinampas sa mismong pagmumuka  ko ang mga rosas.

"Gago!" Inis kong sigaw, nilingon ako ng mga employees, agad kong tinakpan ang mukha ko Ng rose, nakakahiya! Walang filter talaga tong bunganga ko!

Narinig ko ang bulungan Ng iba at pagtawa Naman nila Koheia at Kyrie.
Marahan akong naglakad pa alis, nakarating ako sa parking lot at napangiti ako ng makitang ang kotse ko ay naka park sa pwesto nya dati, Kong saan nasugatan ko ang pisngi nya.

"Magiging Tita mo." Wala sa sariling bulong ko. Si Caleb kamusta na kaya?
I smiled, Ng napagtanto ang mga pinagsasabi ko.
I drive my way to the jail, it just few minutes I halted the car to the parking lot. I sighed before turning the car off and stepped out.

———

"Hi."  His voice was raspy and appealing, his lovely demeanor always made me feel welcomed.

"Hello, kamusta ka dito?" Tanong ko.

"Maayos naman, bakit namiss mo ako?" Nakangising sambit nito ang umupo.
Napalingon ako sa dalawang police na nasa gilid nya lang, suminyas sya na parang sinasabing 'okey na Kami dito.'
Lumipat ang tingin ng sa mga roses  na hawak ko.

"Hindi mo nagustuhan?" He pouted

Ngumiti ako at umiling.

"No, I love white roses." I whispered and glance in the roses.

"So ano? Bakit mo ka bumisita?" He asked.

"Bawal ka bang dalawin dito?" Sarkastiko kong sagot.

He chuckled. "Sabihin mo nalang kasing namiss mo ako."

Marahan kong nilagay sa Mesa ang Rosa's at hinila ang damit nya, nilapit at labi ko sa tenga nya.

"Oo namiss kita, sobra." Bulong ko at dinampihan ng halik ang pingi nya.

Umupo ako ng maayos at Nakangising humarap sa kanya.
Tinitigan ko ang mga Mata nya at napansin ko ang isang pasa sa bandang kilay nya.

"Napano yang mukha mo?"

"Wag mong sabihing nabunggo ka na Naman sa cabinet." Dagdag ko pa.

I saw a flirty smile to his lip's.

"Bakit parang nag aalala ka yata?" Tinupi nya ang balikat nya habang Hindi pa rin nawawala ang nakakalokong ngiti nya.

"Ah, eh. H-hindi ko alam." Damn! Nauutal ako?

Tumayo sya.

"Wala ka ng sasabihin?"

Tumalikod na sya.

"Meron pa!" Inis kong sambit at tumayo.

"Ano?" Nilingon nya ako, seryoso ang mukha nya.

"I t-think, I—" he furrowed  his brows

"I think I miss you." I whispered.

And my heart craves for your presence.

Dahan-dahan s'yang lumapit sa akin, nanginginig ang kamay ko dahil sa expression nya. Hinawakan nya ang kamay ko at marahang  tinapat sa dibdib nya, ang lakas Ng tibok.

"I love you too, Ave." He whispered.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro