Ave P. O. V.

"Tito! Let's play." Caleb said, yes Caleb pala ang pangalan ng batang makulit.
Umiling si Kenzo dahil may kausap pa ito sa telepono at mukhang seryosong bagay.

Napapangiti ako habang pinapanuod si Caleb na naglalaro ng mag isa.
I love watching kid's play's, it's a glimpse into their mind, their imagination.

"Isn't he cute when he plays, reminds me of when he was little." Kenzo smiled nostalgically as Caleb.

"Pero mas cute parin ako." Sambit nito.

Napairap ako, ang hangin!

"Tinanong ko?" My tone was sarcastic.

"Bakit ba ang sungit mo sa akin attorney?"

"Eh anong gusto mo? Maging malambing akong Abogado sayo?" Inis kong sabi.

"Oo."

"Manang! Ilayo mo ako dito may mga ahas na maglalapungan!" Sigaw ni Caleb.

Takang nilingon ko si Caleb, ahas?

Tarantang tumakbo si manang palapit sa bata. May dala itong dustpan.

"Asan ang ahas?!" Sigaw ni manang habang tinitignan ang sahig pati ako napakapit sa balikat ni Kenzo.
Takot ako sa ahas, lalo na pag trial card.

"Sila!" Caleb said and pointed us.

Pakamot ulong binaba ni manang ang dustpan.

"Ikaw na bata ka ang kulit mo talaga." Sambit ni manang.

Tumawa ang bata at parang nagawa din ako sa tawa nito.

"Dalhin mo na yan sa kwarto nya manang." Utos ni Kenzo.

"Bakit? Ayoko pang matulog eh." Nakasimangot na Sabi ni Caleb.

"Sige ka, pag hindi ka matutulog ng maaga di kana tatanda." May halong pananakot ng yaya nyang sabi sa kanya.

"Matutulog kana, aahasin ko pa tong magiging Tita mo." Sambit ni Kenzo at kumindat. Siniko ko ang tagiliran nya, pero parang siko ko lang yata ang nasaktan.

Umakyat na si Caleb sa taas at nakasunod si manang, agad kong hinarap si Kenzo.

"Bakit mo ginawa yun?" Panimula ko.

"Did what?"

My  eye's drifted towards him, forming a strong contact.

"Plead guilty " I stated.

"Di'ba naniniwala kang pinatay ko ang kapatid ko."

"Lahat ng ebedinsya ay nakaturo sa akin di'ba?" He added, parang pinapamukha nya sa akin ang mga salitang binitawan ko.

"Alam kong hindi ikaw, Kaya bibitawan ko sana ang kaso, pero ito ang bumungad sa akin, inamin mo ang kasalanang ginawa ng iba." May diin kong sabi.

"Para kay Caleb tong ginagawa ko at para sayo." Sambit nito.
Nagugulohan kong tinitigan ang mga Mata nya.

"For me? Paan—"

"Because—I love you."

"W-what?"

Umiwas sya ng tingin habang ngingiti ngiti.

"Nevermind, ihahatid na kita. Gabi na." Sambit nito habang tinitignan ang relo nya.

Nauna na s'yang tamayo, at naiwan akong hindi makapaniwala sa narinig ko. Damn! He love me?

"Hey!" He shouted.

Napabalik ako sa ulirat ko dahil sa sigaw nya, marahan akong lumakad papalapit sa kanya at sumakay sa kotse nya.

Nanatili akong tahimik, nagugulohan ang isip ko dahil sa sinabi nya.

———

Huminto sya sa tapat ng bahay ko.

"Bye, sa uulitin." Sambit ko at akmang lalabas na sa kotse.

"Siguro hindi na mauulit, bukas na ang hatol sa akin." Natigilan ako dahil sa sinabi nya.

"Paano na si Caleb?"

"Hindi ko alam." Sagot nito.

"S-sige, mag ingat ka." Tanging sambit ko at lumabas na sa kotse nya.

Marahan akong lumakad papasok sa bahay.

"Boyfriend mo?" Salubong na tanong ni Papa.

"Pa.. Hindi." Inis kong sambit at pabagsak na umupo sa sofa.

"Averill, dapat mag asawa kana, kailangan ko na ng apo." Inis ko itong nilingon.

"Wag natin pag usapan ngayon yan pa, pagod ako." Sambit ko.

"Ikaw din tatanda kang dalaga."

Biglang sumeryoso ang mukha ko.

"Pa, I like someone but—"

"But?" He asked.

"He's a criminal." I whispered.

"Then marry that criminal." My world stop because of what he said.