Być może pamiętacie moją bliską przyjaciółkę Meagan. Poświęciłem Jej tu one-shot pod tytułem: "Do Wynajęcia".

We wrześniu minie rok, jak popełniła samobójstwo... Niemal 20 lat temu, kiedy byliśmy bardzo blisko, a Ona snuła plany przyjazdu do mnie i wyrażała chęć nauczenia się polskiego, napisałem dla Niej poniższy wiersz. Miał być jeszcze dłuższy, ale nasza relacja tak się potoczyła, że nigdy go już nie dokończyłem...

* * *

Czyjeś Oczy znów po nocach mi się śnią,

Jakże chciałbym znowu ujrzeć piękną postać Twą...

Spojrzeć w Twoje Oczy lśniące,

Dojrzeć ukrytą na ich dnie złotą Iskrę drzemiącą...

Spojrzeć w Twoje Oczy wspaniałe,

W te jedynie Oczy, którym serce oddałem...

Nocami modlę się:

„Boże! Pozwól mi Ją kiedyś znowu zobaczyć.

Pokazać Jej milczeniem wymownym, gestem, wszystko to,

Czego normalnymi słowy nie da się nigdy wytłumaczyć...".

Objąć Cię, przytulić, pocałować –

Moją duszę i serce w tej bezdennej,

Cudownej studni Twoich Oczu

Już na zawsze schować...

Najpiękniejszymi prezentami Cię obdarować.

Jej piękne włosy słoneczne

Prawie co noc czuję pod palcami...

Śnię Kochanie. Śnię o tym, że tańczymy sami,

Mocno w siebie wtuleni.

Własnym szczęściem zadziwieni.

Upojeni...

I poza tą Chwilą nie liczy się nic.

Nie myślimy, co będzie potem...

Liczy się tylko ta Chwila.

Tylko Ja i Ty...