XV

ISANG malakas na katok ang nagpagising sa kanya.

What the hell! He muttered in his mind.

Dahan-dahan niyang iminulata ang kaniyang mga mata at tumingin sa side table niya. Its eleven in the morning, he doesn't have a proper sleep yet tapos heto at may kumakatok na sa kaniya?

She heard a moan.

Agad siyang tumihaya, and there she saw a girl on his bed. Naked.

Tatayo na sana siya ng bigla siyang pigilan ng babae. Napakunot naman ang noo niya.

What is her name again?

What the fuck! He cannot remember her name.

Hindi siya nakapag-react  kaagad ng bigla iyong dumukwang at hinalikan siya.

Marahan nitong ikiniskis ang hubad nitong dibdib sa kanya. And with that, biglang nagising ang pagkalalaki niya.

Sasagutin na sana niya ang halik nito ng marinig ulit ang katok sa pinto.

Fuck!

Who the hell is that?!

Agad siyang lumayo sa babae at nag-iinit ang ulong nagsuot ng boxer short at isang T-shirt.

Si Manang Fe ang nabuksan niya ng pinto, ang mayordoma ng bahay niya.

"May bisita ka," agad nitong sabi at tumalikod na. "Babain mo na siya dahil sadyang importante ang sadya niya rito." narinig niya pang dagdag nito bago tuluyang naglakad palayo.

Bumalik siya sa loob at nagpunta sa kaniyang closet. Maliligo muna siya.

Tinapunan niya ng tingin ang babaeng nasa kama niya na ngayon ay humithit na ng sigarilyo.

Napangiwi siya. How she hates girls who smoke.

"Please leave immediately." matatag niyang sambit at tumalikod na.

"Tsk, so the rumor is true. Na kapag tapos mo ng ginamit ang isang babae bigla-bigla mo na lang itatapon," the woman said in a mocking tone.

"Well... That true, so leave." nakipagtagisan siya ng titig dito at ito rin naman ang agad na nagbawi ng tingin.

"Fine!" the woman rolled her eyes at bumaba sa kama. Ni hindi ito nag-abalang takpan ang kahubdan at sinadya pa nitong binagalan ang pagsusuot ng damit, seducing him.

Napapa-iling siyang tumalikod at pumasok sa banyo.

So as he expected, wala na ang babae pagkalabas niya ng kwarto.

Agad siyang lumabas sa kwarto niya at bumaba na.

NARINIG ni Bridgette ang mga pababang yabag sa hagdan.

Nakaramdam siya ng kaba. Pumikit siya upang iwaksi ang kabang nararamdaman. Kailangan niyang gawin ito para sa anak niya.

"So who are you?" ang baritonong boses nito ay nagbigay sa kaniya ng kakaibang pakiramdam.

Tila siya nanigas sa kaniyang kinauupuan. Halos hindi niya magawang lumingon. Hanggang sa ito na ang lumakad papunta sa harap niya.

She saw how he was shocked, na makita siyang narito sa pamamahay niya. His face hardened, at nagdilim ang anyo nito.

Ni walang mababakas na emosyon sa mga mata nito kundi galit.

She swallow the lump on her throat. She managed to smile.

Shit! What am I doing? She asked to herself. Tila siya tinuktukan na kohol, ni halos hindi niya magawang magsalita.

"What are you doing here lady?" may diing tanong nito.

Napatanga lang siya rito. Looking at him this near makes her weak. Her knees is trembling. Mabuti na lang at nakaupo siya. Hindi niya magawang umiwas ng tingin, she was captivated with his eyes. Bubuka na sana ang bibig niya na agad niya ring itinikom.

"You lost your tongue huh?" he asked with a mocking tone.

Again, she swallowed a lump on her throat.

This is it pansit.

Kailangan niyang gawin ito para sa anak niya.

She looked away, her hands are trembling. "My son is in the hospital..." panimula niya.

Narinig niyang napatawa ito ng pagak at nagpalakad-lakad sa harap niya.

"Are you kidding me?" he asked on a mocking tone. "Baka si Philip ang dapat mong pagsabihin niyan?"

Napatingala siya rito.

Yes, she was shocked. Paanong... Paano niya nalaman?

"The internet knows all about you, so I just typed your name and then, shing, I read it." nakakuyom ang kamay nitong sambit. Napayuko siya.

"Tumayo ka dyan at ihahatid kita sa bahay ni Philip-"

"No!" sigaw niyang sagot at biglang napatayo. Frustration is eating her.

Damn! Damn!

Paano niyang sasabihin dito?

"So ayaw mong humingi ng tulong sa Ama ng anak mo?" tanong nito at saka umupo. "What do you need? Money?" nakataas ang isang sulok ng labi nito ng lingunin niya ito ng dahil sa tanong nito.

Biglang uminit ang ulo niya sa narinig. Hindi siya pwedeng lait-laitin nito. At anong akala nito sa kaniya? Poor?

Damn!

"How much do you want-" tatayo na sana ito.

"Damn you! My child needs your blood!" she shouted in frustration. A tear fell from her eyes. Tumitig siya rito sa mata. "He needs you... Please, he will die if you don't donate your blood..." she whispered as she kneel down.

Damn it!

For the second time in her life, she pleaded. She kneel down, nagmamakaawa.

Damn it!

Nanatuling nakatitig sa kanya si Jake habang patuloy sa pag-agos ang mga luha niya sa mata.

"So that is the reason..." napatango-tango ito, but his face hardened. Nagngangalit ang mga bagang at halos tumirik ang mga mata sa sobrang galit. Hinawakan siya nito sa balikat. Mahigpit. Masakit.

"Please let me go..." she whimpered because of pain. Nasasaktan siya. Isinandal siya nito sa sofa.

Sinalubong niya ang galit na titig nito. "We have a child..." Its a statement.

She looked away, as tears streaming on her face again.

Iniamba nito ang isang sampal, she close her eyes waiting for the slap. Pero wala siyang nahintay.

Agad siya nitong binitiwan at tumayo.

"We will talk later! Tumayo ka dyan at kailangan na nating magmadali!"  He shouted as he walked to the stairs. Lumingon siya sa kaniya na may poot sa mga mata. "Kapag may nangyaring hindi maganda sa anak ko, you'll gonna pay for it!" At walang-lingong umakyat ito sa itaas.

Napahikbi na naman siya.

Bakit ganito?