Walang salitang bumaba ako ng kotse ni Archer. I heard him calling my name but I ignored it.

The siren is all I can hear. Nakapalibot sa lugar ang mga pulis. I saw a car in the middle of the yellow barricade tape. Napasinghap ako nang makilala kung kanino ang kotseng iyon. My mouth fell opened as my tears started rolling down my cheeks when I saw the car. My heart pounded beneath my ribcage. I clutched my chest as I gasped for air. Napatakip ako sa aking bibig gamit ang aking palad at tahimik na lumuha.

Dasher's car was a wrecked. Nakabangga sa poster ang kotse niya at tadtad iyon ng bala. Basag ang bintana ay mukhang binangga rin ang likurang bahagi dahil sa laki ng sira roon.

My knees wobbled as I tried to walked near his car but a policeman stopped me. "Ma'am, bawal po sa loob."

I looked at the crime scene inspector inside the barricade. He's busy inspecting Dasher's car.

Naramdaman kong may tumabi sa akin. I turned and saw Archer looking at the crime scene with his jaw clenching as his eyes darkened.

"Arch." Hilam ang mga matang tumitig ako sa kanya. "Magiging maayos siya 'di ba?"

"Archer," I pulled his suit when he didn't answer.

Marahan niya akong hinila patungo sa kanyang dibdib at doon na walang tigil na bumuhos ang aking mga luha. "He'll be alright, Sweetie," He whispered like he's also convincing hisself.

"Attorney Fonacier." Bahagya akong lumayo kay Archer nang marinig ang tumawag sa kanya.

I saw the inspector, he's now in front of us, directly looking at Archer.

"Inspector Soliman," Bati ni Archer at kinamayan ang inspector.

"I assumed Dr. Alterio's your client."

Archer nodded. "What happened? Did you saw something?"

"Sira ang preno." Bahagya pang napabaling ang inspector. "May nakita 'kong baril sa loob ng kotse, mukhang lumaban si Doc." Mariin akong napapikit at isinandal ang ulo sa balikat ni Arch.

"He definitely would," Archer whispered.

"Kung ganoon ang nangyari sa kotse, malabong mabuhay ang kliyente mo, Attorney." Nagpanting ang aking tainga dahil sa narinig. I heaved a sarcastically, audible breath.

I immediately faced the inspector as I slapped his face. "Astrid!" Archer held my arms. Para bang natahimik ang paligid at ang tunog lang ng aking sampal ang nangibabaw sa lugar.

Namimilog ang mga matang tinitigan ko ang inspector. I pointed my finger on him. Si Archer naman ay pigil nang pigil sa akin. "How dare you say that!" I shouted. "You aren't a doctor so shut the fuck up!" Marahas kong pinalis ang mga kamay ni Arch na nakahawak sa aking braso.

Matalim kong tinignan ang inspector bago bumalik sa loob ng kotse ni Archer. Marahas kong pinalis ang aking mga luha at ikinalma ang sarili. It took me a few minutes before I finally calmed down.

Bumalik si Archer sa kotse. His eyes darted at me. "You okay?"

Tango lang ang naisagot ko sa kanya.

He started the engine as he maneuvered the car.

"Kapag nalaman ko kung sino ang gumawa noon kay Dash." The side of Archer's lips rose. "Magkamatayan na." His voice became firm and dangerous.

A frown creased on my forehead. "I thought its Devaughne?"

He quickly glanced at me. "Huh? May sinabi ba 'kong Devaughne?"

I blinked. "You told me over the phone."

"Ang sabi ko, posibleng Devaughne. You didn't let me finish. Posibleng Devaughne, posibleng Stonesteel, posible ring Rozelli o Amherst, iyon dapat ang sasabihin ko kung hindi mo lang ako binabaan ng tawag." He looked at me with a mocking face.

I just rolled my eyes on him. Then it's not Davaughne. Hoax was about to tell me he didn't but I didn't listen and cutted his words. But still, we're not sure about that.

Ilang minuto lang ay nakarating na kami sa ospital kung nasaan si Dasher.

I saw Dasher's parents as well as Mirae and Creed outside the emergency room. Tita Mella's crying while Tito's comforting her.

"Tell me what happened to the investigation?" Mirae demanded.

Natahimik ang mga naroon na para bang nagaabang sa aming sasabihin.

Archer licked his lower lip and answered. "Tinadtad ng bala ang kotse ni Dash. Sira rin ang brake kaya siguro bumangga sa poste."

Lalong napaiyak si Tita dahil doon.

Nahuli ko ang patagong pagbigay ni Archer ng phone ni Dash kay Mirae. She slightly leaned on him and whispered something.

"Tita, Tito, I'll go ahead. May aasikasuhin lang ako," Paalam ni Mirae bago tuluyang umalis.

I walked near Tita Mella and sat beside her. "Astrid, anak," She sobbed.

I gently held her hand. Bahagya ko iyong pinisil. "Dasher will be okay," I muttered as I gave her a reassuring smile.

Dasher's doctor went out of the emergency room after six hours. Mirae's already here. Inabot ang operasyon ng halos maguumaga na. Si Archer naman ang umalis kanina at hinala ko ay may ipinapagawa si Mirae sa kanya.

"Family of the patient?"

Agad namang tumayo si Tita Mella. "How's my son?"

"I'm sorry, Dr. Alterio's in a coma." Bahagyang umiling ang doktor. "When he recovers, there's a big possibility that he can't walk any longer."

Muling napahagulgol si Tita dahil sa idineklara ng doktor. I tried comforting Tita Mella while Tito Jax's caressing her back. Si Creed naman ay tahimik na nakikinig malapit sa amin. "You can visit him after he's transferred in a room."

"Doc, can I talk to you in your office?" Napatingin ako kay Mirae dahil sa sinabi niyang iyon.

The doctor nodded at her. "Sure, follow me."

Tuluyan ng umalis ang doktor kasama si Mirae. Si Creed naman ay sumunod sa dalawa.

Ilang minuto ang lumipas nang nagdesisyon si Tito na puntahan ang kwarto ni Dasher. Si Tita ay patuloy sa pagiyak.

Pagdating sa tapat ng room ay sila Tita ang pumasok doon habang ako ay nagpaiwan sa labas.

Ilang sandali ay lumabas si Tito. "Astrid," Tito called.

"Can you look for Mella for me? I'll buy food so you two can eat something."

I nodded as I entered Dasher's room. Tita's seating beside the hospital bed where Dasher is in. Kasabay kong pumasok ang isang nurse. Kinausap niya si Tita tungkol sa kondisyon ni Dasher. After checking Dasher, she injected something on him. Matapos ay lumabas na siya.

I started walking near them. Mariin akong napapikit nang makita ang sitwasyon ni Dasher. My chest tightened when I heard Tita talking to Dash, telling him to wake up. Habang ako ay nanatiling pinapanood ang dalawa.

I was about to sat beside Tita when I stilled. Tita Mella went frantic as I heard the sound coming from the electrocardiogram. Si Tita ay agad na kumilos upang magbigay ng signal sa mga doctor habang ako ay hindi makagalaw sa aking kinatatayuan.

All I can hear is Tita Mella calling the doctors and asking her son to wake up while I was just watching Dasher as his heartbeat's slowly turning into a flat line. Tears are rolling down my cheeks and I can't move.

The doctors came with Tito Jax. Agad kaming pinalabas ng kwarto. Kung hindi pa ako hilahin ng isang nurse ay hindi ako makakagalaw sa aking kinatatayuan.

Nang makalabas ay marahas kong pinalis ang aking mga luha at umalis upang hanapin si Creed at Mirae. I tried dialing her number but she's not answering.

Bumagal ang aking lakad nang makita ang bulto ni Creed. He's hugging a woman when I cleared my throat. Agad na napalayo ang babae kay Creed at lumingon sa aking direksyon. I started walking near them.

"S-sorry," Sambit ko nang makilala ko ang babae.

I turned to Creed as I stammered. "Creed, D-dasher." Iyon lang ang nasabi ko at nagsimula na namang tumulo ang aking mga luha.

Doon naman naalerto si Creed. "What happened?"

"H-he-" I sobbed. Hindi na ako makapagsalita ng maayos dahil hindi ko alam kung paano ko sasabihin iyon at dahil na rin sa sunod-sunod na paghikbi.

"Puntahan niyo na, Creed," His ex-fiancee muttered.

Creed nodded at her.

"Susunod ako, I'll just get something."

Tinalikuran ko na ang dalawa at muling sinubukang tawagan ang numero ni Mirae. Ilang sandali lang ay nasa tabi ko na si Creed at nakasabay sa aking paglalakad.

Mirae's phone is ringing. Ilang segundo pa ang aking hinintay bago niya tuluyang sinagot iyon.

"Where are you, Mirae? S-si Dash," Bungad ko nang makabalik kami sa tapat ng kwarto ni Dasher. Tita and Tito's outside, waiting for the doctors.

"What happened?"  Bahagyang tumaas ang kanyang tono.

"H-he flat line--we're on room five zero six, ICU. We need you here, Mirae." Hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa pagiyak.

"I'm coming," Mariing sambit niya bago tuluyang pinatay ang tawag.

Bumaling ako kay Creed. "H-he's okay a while ago when a nurse injected him something, Creed."

His jaw tightened as he cursed. Napatakip ako sa aking bibig gamit ang aking palad at tahimik na lumuha.

Ilang sandali ay dumating si Mirae at si Creed ang kanyang kinausap.

Ilang minuto lang ay lumabas ang doktor ni Dash.

Mariin akong napapikit nang makita ang ekspresyon nito. Agad itong sinalubong ng mga magulang ni Dash.

"How's my son? Tell me he's okay!" Tita Mella sobbed. Nasa likod niya si Tito at pilit siyang pinapakalma.

Diretsong tumingin ang doctor sa magasawa bago nagsalita. "I'm sorry, the patient didn't make it," Anunsyo ng doktor.

Doon na 'ko natigilan at lalong napaluha habang nakatingin sa kawalan. Ang boses ni Tita ang nangibabaw sa lahat.

"No! Bawiin mo ang sinabi mo!" Galit na sambit ni Tita. Hindi na ito nagawang pigilan ng asawa.

"I am a doctor too. I know in my son's case that he can survive. What happened?" Tito Jax asked.

Umiling si Doctor Mariano bago sumagot. "Hindi ko hawak ang buhay ng mga pasyente ko. I'm sorry for your loss," Sambit nito bago kami lagpasan at umalis.

"Fuck!" Creed cursed. Galit na humarap ito sa pader at malakas na sumuntok doon bago umalis.

Napaupo si Mirae habang naguunaunahang tumulo ang kanyang mga luha.

"Tita!" Ilang minuto ang lumipas ay napasigaw ako nang biglang himatayin si Tita Mella na agad namang nasalo ni Tito.

Inilagay si Tita sa katabing kwarto ni Dash. Hinimatay ito dahil na rin siguro sa pagod. Its already five in the morning at walang tigil ang pagiyak nito simula kagabi noong mabalitaan ang nangyari kay Dash.

I sat on the chair beside the hospital bed where Tita's lying. Bakas ang mga tuyong luha sa pisngi niya.

I held her hand as I leaned on the bed. Ipinatong ko ang ulo sa gilid ng kinahihigaan ni Tita. Nasa ganoon akong sitwasyon hanggang sa naramdaman ko ang pagbigat ng aking mga talukap.

I woke up when I felt someone caressing my hair. Nagangat ako ng ulo at nakita si Tita na diretso sa akin ang tingin. Si Tito ay nakaupo na sa gilid ng kama ni Tita.

"I lost him, Astrid." Tita gave me a small smile. Hindi umabot sa mga mata ang ngiti niyang iyon. "How am I supposed to live without my son?" Nabasag ang kanyang boses. Mukhang magsisimula na naman siya sa pagiyak.

"Mella, you need to rest," Marahang sambit ni Tito. He leaned on Tita Mella as he planted a soft kiss on her head and whispered. "I can't lose you both." A tear escaped his eyes.

If only I can do something to help them but I can't.

Bigla kong naalala ang nurse na naginject kay Dash.

"Tito, Tita, I'll be back. I just need to find something." Paalam ko at nagmadaling tumayo upang makalabas ng silid.

Iginala ako ang aking tingin sa paligid. Agad kong nilapitan ang nurse na aking nakasalubong. "Miss, do you know who's the nurse assigned on room five zero six?"

Bahagyang natigilan ang nurse na para bang inaalala kung ano  ang sagot sa aking tanong.

"I want to ask something about her patient," I continued.

Matapos ay tumango siya. "Si Karylle, Ma'am."

"Karylle what? May I know her surname? Para madali ko siyang mahanap." I gave her a smile to convinced her more.

"Karylle Damaso, nakita ko siya sa right wing kanina, Ma'am."

I can't help but smirk. "Mali na ang Cosmos ang kinalaban mo," I whispered.

"Huh?" Bakas ang pagtataka sa mga mata ng nurse.

I just gave her a nod and I smiled. "I'll go ahead, thank you."

__________