Chapter 51: Like

Mag-iisang taon na ako rito sa Death University at ngayon ko lang nalaman na si MK ang nag-iisang Dark Damier Syracuse, ang presidente. I'm so dumb not to figure it out in the first place!

Nung una naming pagkikita, yung tawag sa kaniya ng naka-cloak ay "Mr. Pres" and right then and there, halatang "president" iyon at nagbigay-pugay pa sa kanya ang naka-cloak. It's very obvious in the first place but I didn't consider it.

I can't help but to recall the memory.

"S-Sino ka? Bakit mo ako niligtas?" Tanong ko sa kanya at bumuhos na ang mga luha ko.

Akala ko mamamatay na ako.

"Hindi kita niligtas. Sayang ka naman kasi. Bago ka palang dito tapos mamamatay ka na." He said with a smirk. Umiling siya pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang binitawan niya. Mukhang arogante ang lalakeng ito!

"Mr. Pres, tama na po 'yan. Baka mapahamak po kayo. Kami na ang bahala sa nakahilatang lalakeng iyan." Sabi ng isang naka-cloak at yumuko ito sa lalakeng lumigtas sa akin.

I didn't realize that he's the president not until now. I thought of another memory.

"Huwag mong matawag-tawag na asshole ang boyfriend ko!" Sabi naman ng babae at tangka niya akong sasampalin nang may kamay na pumigil sa kanya.

I turned my attention to the one who stopped the girl from slapping me. And shit! My heart, beated so fast. It's him again! Si savior-slash-officer!

'Yung mga estudyante na nakatingin ay sobrang nataranta.

Nataranta ang babae. "S-Sorry po,"

"A-Alis na po kami." Nanginginig na sabi ng boyfriend ng babae.

"Not so fast," Pigil ni Savior-slash-officer sa pag-alis ng magkasintahan at itinuon niya ang atensyon sa lahat ng tao sa drinks' station. "Don't you mess with this girl right here. Because if you do, you are all dead... You hear that, people?"

Shit, why did he say that?! My heart beated, faster.

"O-Opo." Sabay-sabay na sabi ng mga estudyante.

"Now, go to your classes!" Mariin niyang sabi sa mga estudyante at agad naman nagsi-alisan ang mga ito.

Kaya takot na takot sa kanya ang mga estudyante dito kasi siya ang presidente. And he tried to disguise as an officer! At
isa rin akong tanga na naniwala sa pakulo niya! And that proves it that he intentionally lied to me. Kasi sana sinabi niya na sa akin na siya ang presidente pero tinago niya yung pagkatao niya.

My heart beated so fast when he protected me from the couple I had a mess with on the Drink Station. And the feeling that everytime he's there, my heart beats erratically. But now, my heart is not beating like how it was. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon.

There's pain I can feel. I trusted him with all of me. I felt comfort when he's there, to be honest. But he lied to me about himself. Ang sakit-sakit sa pakiramdam. Yes, I also lie especially to my best friend pero iba kasi yung pagsisinungaling ni MK sa akin, eh.

He damn lied to me about who he truly is! And I bet he's hiding more from me... I had enough of this. MK already lied about who he truly is at nararamdaman kong hindi lang ito ang lihim niya sa akin. And what is the meaning of "MK", anyway?

I recalled another memory, "It's for you to find out,"

Fuck you! Just fuck you, Dark!

I shouldn't call him "MK" anymore. Dark Damier is his name and I better address him that... Maraming gumugulo sa isipan ko ngayon.

I am thinking of the unknown person who danced with me at the mascarade ball a long time ago, at yung lalakeng nag-alaga sa akin nung time na nagkasakit ako. Who could that be? Could that be MK—Dark too? O ibang tao ba 'yon? Pero kung ibang tao iyon, sino?
Iisang tao lang ba ang sumayaw sa akin sa mascarade ball at yung nag-alaga sa akin nung nagkasakit ako?

These questions I have in my mind are killing me! Baliw na nga ako, mas-nababaliw pa dahil sa mga katanungang nasa isip ko!

I decided to go to the dorm. And I have anger in me. She didn't tell me about her brother. And another memory rushed back to me.

"W-Who's that guy? Y-Your boyfriend?" Tanong niya at tumayo siya ng maayos.

"Boyfriend?! No! Hindi ko siya boyfriend!" Tanggi ko. Grabe talaga ang pag-react ko kasi hindi totoo. At ang layo nun sa katotohanan.

"W-What happened to him? Is he drunk or d-drugged?" Natatarantang tanong ni Julia pero nakikita ko sa mga mata niya, may pag-aalala.

But I think it's normal for her to worry. Sino ba ang hindi mag-aalala kung may tao dito na walang malay?

"He's fucking drunk... Kilala mo ba siya, Juls?"

"No I don't!" Sagot niya kaagad. "Ikaw ba, kilala mo siya Zee?"

She fucking lied to me! Kaya pala may pag-aalala sa boses niya at nauutal siya dahil kuya niya si MK at lasing na lasing ito nung panahong pumunta ito sa dorm namin!

Oo, may time rin na nakapagsinungaling rin ako sa kanya pero napakasakit nitong ginawa niyang pagsisinungaling sa akin! Pinagtatakpan niya ang kapatid niya! Pinagmukha nila akong tanga all this time!

Pagkabukas ko sa dorm ay wala pa siya. Maybe she haven't finished her grocery yet. I don't want to see her face right now pero hindi maiiwasang makita ko siya dahil nasa iisang dorm lang kami.

I went to the bedroom at pasalampak akong naupo sa kama ko. I don't feel hungry right now. Ang nararamdaman ko ngayon ay ang sakit, galit, at poot.

Walang ano-ano'y bumukas ang pintuan ng kwarto at nakita ko si Julia. "Nandito ka na pala, Zee. Magluluto muna ako—"

"Explain," I said firmly, looking at her with hurt and anger in my eyes.

"W-What?" Naguguluhan niyang tanong.

"Bakit mo tinago sa akin na kapatid mo si MK? Yung lalakeng pumunta dito sa dorm natin na lasing na lasing, bakit sinabi mong hindi mo siya kilala? Pinagmukha niyo akong tanga!"

Shock and guilt was evident on Julia's face. "I'm s-sorry I kept i-it, Zaya."

"At first, nalaman mong tinatago ko ang libro at nagalit ka, and now, nalaman ko naman ang tinatago mong sikreto. How funny, right? All along, hindi pala tayo tapat sa isa't-isa. We are hiding lots of secrets from each other." I said with a sarcastic smile and tears began to fall from my eyes again.

"Z-Zaya I did this because my brother doesn't want you to know who he really is."

"Bakit? Ano bang pakulo itong ginagawa niya? Gusto niyang pagmukhain akong tanga? Well then, he succeeded!" Sambit ko at hindi ko mapigilan ang nag-uumapaw kong emosyon.

"N-No it's not that, Zee. My brother w-wouldn't do that to you." I saw a glint of sparkle in her eyes. I know that it's tears.

"Eh ano naman itong ginagawa niya? Is this some kind of joke? Well if it is, it's not funny!"

"Zaya, this is not a joke! Hindi mo ba nakikita, ha?! Ayaw niyang matakot ka sa kanya! You might stay away from him kapag nalaman mong siya ang presidente! He wants you to think of him as a normal guy. He wants you to feel comfortable when he's around!"

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Tama ba ang narinig ko? MK wants me to be comfortable around him? But why?

"Just like when we first met, I am so thankful that you came into my life. Kasi hindi ka lumayo sa akin nung nalaman mong kapatid ako ng presidente. Pero iba kasi si Kuya, eh. He's the president at ayaw niyang matakot ka sa kanya kasi kinatatakutan siya rito." Sambit niya at hindi na niya napigilan ang kaniyang mga luha. "Kuya Dark wants you to be comfortable when he's around you."

"P-Pero kahit na, Julia! Pinagmukha niyo akong tanga! Hindi mo alam kung gaano kasakit itong nalaman ko! Kung hindi ko sana siya nakita sa fountain area kasama si Reena, hindi ko pa nalaman—"

"A-Ano? S-Si Reena?" Gulat na putol ni Julia sa akin.

"O-Oo. May gusto siya kay
MK—D-Dark." Sabi ko at napayuko ako.

I felt a little stab in my heart and I can't help but to get angry at myself! Why am I feeling this?! Hindi pwede 'to! Pilitin ko mang iwaksi itong nararamdaman ko sa isip at puso ko, wala eh. Nandiyan pa rin. Wala akong magagawa sa nararamdaman ko para sa kanya!

Nanlaki naman ang mga mata ni Julia dahil sa sinabi ko. "Paano mo nasabi?"

"She confessed her feelings for your brother. I heard her. At doon ko nalaman na siya ang presidente dahil sinambit iyon ni Reena." Sabi ko habang nakatingin na sa kanya.

"So that's why she changed..." Nalilinawang sabi ni Julia.

"Ano pa ba ang mga tinatago niyo sa akin ng Kuya mo, Julia? Sabihin niyo na sa akin! Huwag niyo akong paglaruan!" My voice raised.

I saw anger in her eyes. "Hindi ka namin pinaglalaruan, Zaya! Hindi mo ba nakikita? Bulag ka ba o sadyang manhid ka lang?!"

"What are you implying?" Tanong ko sa kanya. What is she trying to say to me?

"My brother likes you, Zaya. Can't you see it? He damn likes you! And he's the one who gave you the beautiful roses you got from the fountain area!"

Fuck, what?

Flashback

Nang makalabas na ako, pumunta ako sa fountain area because it's the place I need to be in. Parang 'don palagi gumagaan ang loob ko.

When I went in, I saw a bouquet of white roses on the bench.

Umupo ako sa bench kung saan ang mga rosas. Wala naman sigurong masama kung hawakan ko at amoyin ang magagandang bulaklak na ito? I love roses. Especially these white ones.

Hinawakan ko ang bouquet at sabay nilapit sa ilong ko para amoyin. And gosh, it smells so good!

Kaya ang paborito kong mga bulaklak ay rosas dahil may samot-saring kulay at masarap sa ilong ang amoy ng mga ito.

Sayang naman kung hahayaan ko na lang ang mga rosas na ito rito. Saan kaya ang may-ari nito? Kawawa naman kasi baka umulan at mabasa ang mga rosas na 'to.

This roses seems to be so new. Parang bagong balot. At ang fresh pa. Wala naman siguro talagang masama kung kukunin ko ito at iuwi? There's no sign of the owner.

Then moments later, I decided to bring these flowers with me. I will surely take care of these beautiful flowers.

Nags-sink in na sa utak ko ang sinasabi ni Julia. The roses were meant for me? And it was from MK! But why didn't he give it to me personally? He should have given it to me directly!

My heart beated faster. He likes me? Pero... bakit ako? Kay dami-dami ng babaeng maganda na nandito sa unibersidad.

Why me, MK? Why me, Dark?

-