Chapter 30: Black

"Y-You... Y-You really mean it?" Nauutal kong tanong. Hindi talaga ako makapaniwala!

"Yes, Miss Dawnt. I mean it." Seryoso niyang tugon sa akin. "You don't believe me?"

"I believe you, I was just surprised." I said as I continued to caress Coal's—I mean Onyx's black smooth skin.

"Miss Dawnt, wait, what did you just say about the owner of that horse?" He asked with a smirk on his face.

Pinuri ko 'yung nagmamay-ari kay Onyx, and it turns out that it's him! So, siya ang pinuri ko!

"Bakit ka napipi?" May pangungutya sa kaniyang boses.

Sandali, parang hindi siya ang MK na na-meet ko last time. Huli ko siyang nakita roon sa culinary station ng DU and hindi ganito 'yung attitude niya. "Why are you like this, all of a sudden?"

He raised a brow then said, "What do you mean? Tell me about it."

"The last time we met, probably a week ago, hindi ka naman ganito, ah? You were... nice." Pinuri mo pa nga ang cake ko!

"Well, guess what? People change constantly."

Sa sinabi niyang iyon, ako'y nagulat at parang may kirot akong naramdaman sa puso ko. Parang bigla akong nanghina sa sinabi niya. I shouldn't even feel this kind of feeling...

I stood straight and looked at him in the eyes. "Yeah right, people change. And actually si Coal—I mean si Onyx lang talaga ang pinunta ko rito. Eh nandito ka naman na may-ari niya, so I should just go."

After I said those words, umalis na kaagad ako at hindi ko na hinintay ang sasabihin niya. I'm so pissed right now! I will never talk to him again. It's much better to be distant! Bahala siya!

Zaya, he was just nice to you before because he wanted o taste your damn cake! Don't assume! Naging mabuti lang siya sayo dahil may kailangan siya!

Gusto ko na sanang bumalik sa dorm pero naalala ko si Julia. Nandoon nga pala siya. I know that she doesn't want to see me so I'll stay away. Mamaya na ako babalik doon.

Habang naglalakad ako, may biglang humablot sa kamay ko at dinala niya ako sa likod ng isang classroom na walang katao-tao. Nag-panic naman kaagad ako! Mamamatay na ba ako? Is it time?

When I looked at the person's face, halos mapamura ako! Si MK lang pala!

"I'm sorry... I was just pissed, that's why I acted that way." He looked sincere.

Kainis naman, oh! Ang kinang sakit at inis na nararamdaman ko sa kanya ay biglang nawala! Ang daya! Bakit ganon?!

"Hey, say something,"

"I-It's okay," 'Yan lang ang kaya kong sabihin. Ang gulo niya naman, eh! Palaging may mood swings! Hindi ko siya maintindihan!

"I shouldn't have acted like that towards you. I was just really pissed."

"Pissed with what? Pissed with me?"

"N-No. Just with someone. Just... don't ask about what I'm pissed about. You have a problem then I-I acted cold towards you."

Nagulat ako sa mga sinabi niya. P-Paano niya nalaman na may problema ako—kami ni Julia?

"H-How did you know that I have a problem?" Taka kong tanong sa kanya.

"Based on your face, Miss Dawnt." He casually said.

"Oh?" 'Yan lang ang nasabi ko. Ganon ba ka-obvious na may problema ako? Based on my face? I'm really a mess, right now!

"Tell me, how can I help?"

I was honestly stunned by him. 'Yung puso ko naman, ayaw makipag-cooperate sa'kin, ang lakas-lakas ng tibok!

"N-No... D-Don't help me. I need to face this problem of mine by myself." Nauutal kong sabi at may mga luha na namang gustong lumabas sa aking mga mata.

Bumuntong hininga siya. "Okay, fine. I can't force you, I know that. But if you need my help or something, you know where to find me. It's either I'm in the fountain area or I'm taking

"W-Well, thanks,"

He nodded. "You're welcome,"

"But really, what's with that 'MK' you wanted me to call you?" Natanong ko na lang bigla.

I'm really curious what does 'MK' stand for. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin nahuhulaan kung ano y'un! Are those his intials?

"Like I said, it's for you to find out."

"But can you just tell me why you want me to call you 'MK', instead?" Still, I insisted on knowing.

Gusto ko kasi talagang malaman kahit katiting man lang tungkol sa 'MK' na pinapatawag niya sa'kin!

"Zaya, it's all for you to find out." Nakakainis naman! Bakit hindi niya na lang sabihin? Tsk.

Nakagat ko na lamang ang labi ko.

"Stop biting your lip," Biglang sabi niya.

"H-Huh? B-Bakit?" Taka kong tanong.

Umirap siya. "Forget it,"

H-Huh? Bakit ba kasi? Ano bang meron sa mga labi ko? But then, I stopped biting my lip.

Magsasalita pa sana ako pero biglang may nagtakbuhan na mga estudyante. Bakit sila tumatakbo?

"Biglang nag-announce si Madame Selina ng kill fest! Killing will start in ten minutes!" Sabi ng isang lalake sa akin at tumakbo na siya paalis.

Naalarma naman kaagad ako. Shit, kill fest! Here it is! I can't deny that I'm scared right now. Really, I am scared! Kinakabahan ako sa pwedeng mangyari sa'kin!

"Follow me, Zaya!" Nakaka-alarmang sabi ni MK.

I nodded and followed him. Tumakbo rin ako kagaya niya. Where will he take me?

Habang tumatakbo kami, may nakasalubong akong tatlong babae.

"Gosh, ayoko pang mamatay! I have a lot of dreams pa!" Sabi ni girl 1.

"Ayoko pang mamatay! Makakalabas pa ako rito
t-tapos... tapos... gusto ko pang makita 'yung pamilya ko!" Sabi naman ni girl 2.

"Bilisan na lang natin ang pagtakbo para hindi tayo maabutan! Dali! Ang babagal niyo!" Sigaw naman ni girl 3 na sinunod naman ng dalawang babae, binilisan nila ang pagtakbo.

Naka-heels pa sila! Siguradong mahirap iyon para sa kanila!

"Run faster, Zaya!" Utos ni MK na sinunod ko.

"Saan ba kasi tayo pupunta?!" Pasigaw kong tanong para marinig niya ako sa kabila ng sigawan.

"Just follow me! We have no time to talk!" Pasigaw niyang sagot pabalik para marinig ko rin.

Again, I just followed him.

Nakarating kami sa isang malaking dorm. Mas-malaki siya sa mga dorm namin ng ibang estudyante. Parang 'yung dorm niya ang nagsta-stand out sa lahat ng dorm! Wow, his dorm is nice! Bakit kaya yung dorm niya ay ganito ka ganda? Ganito ba kapag officer?

"Come in," Sabi niya sa akin pero hindi pa ako nakaimik nang hinablot niya ang braso ko papasok sa dorm niya.

Nang hinawakan niya ang braso ko, pakiramdam ko eh may paro-paro sa loob ng tiyan ko! And why am I even thinking about this now when our lives are in danger? Snap out of it, Zaya!

Nang makita niyang nakatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa braso ko, agad niya itong binitawan and he closed the door immediately.

"Wow," 'Yan ang nasabi ko nang makita ko ang kabuuan ng dorm niya.

Ang laki talaga tapos may chandelier pa! Why is his dorm so special? Ganon ba basta't officer ka? Ang sarap sigurong maging officer ng unibersidad nito. Pero ang problema lang sa pagiging officer, aakuin mo lahat ng responsibilidad. Pero ang may advantage naman sa pagiging officer, you'll have a huge dorm like this!

"Now, Zaya, I want you to stay here. Dito ka lang at huwag na huwag kang aalis." Seryoso niyang sabi.

"W-What? Why?" Natatakot kong tanong.

"For your own safety,"

"Hindi! Ayokong maiwan dito!"

"You stay here! I don't want you to be in danger!"

My heart is beating erratically. "E-Eh paano ka? B-Baka ano pang magyari sayo!"

"Don't get out of here no matter what. I'll be okay. Just stay here. Do you understand me?" Seryoso niyang sabi.

Ano ako, aso? Hindi ako umimik. Hind na rin siya umimik at umalis na. Nang makaalis siya eh napatingin ako sa kabuuan ng dorm niya. Wow, ang ganda talaga! May chandelier pa sa gitna tapos 'yung couch ang gara! Sandali... ang dami pang ibang officer dito sa DU, ah? It means na ganito rin ba ka gara at espesyal ang dorm nila?

Nagulat ako nang may kumalabog malapit sa pintuan ng dorm ni MK. Agad akong kinabahan. Shit. Nanginginig ang aking kalamnan. Ano kaya 'yon?!

Lumapit ako sa pintuan. Unti-unti kong inabot ang door knob.

Pero bago ko iyon mapihit nang tuluyan, naalala ko ang gintong kutsilyo na ibinigay sa akin ng kung sino. I think I brought it with me! Agad-agad kong hinalughog sa bulsa ko ang gintong kutsilyo and thank God at dala ko!

Kinuha ko agad iyon at mahigpit ko itong hinawakan.

Come on Zaya, be brave. You have to conquer your fear. Either kill or be killed.

Pinihit ko na ng tuluyan ang door knob at laking gulat ko nang may makita akong lalake na malapit sa pintuan ni MK! Shit, I think he's dead! May saksak siya sa tagiliran niya!

"Paumanhin kong gagawin ko 'to. Bless your soul." Mahina kong sabi at sinipa-sipa ko siya upang makalayo siya sa dorm ni MK.

God, forgive me for kicking the dead guy!

Nang nagawa ko nang mapalayo ang lalakeng patay na mula sa harapan ng dorm ni MK, may biglang tumakbong babae palapit sa akin at may dalang martilyo! Shit!

Parang nag-slow motion ang kapaligiran. Agad-agad kong itinutok sa babaeng papunta sa akin ang gintong kutsilyo.

Shit, you can do this, Zaya! I'm so nervous right now! Fuck! Pero kahit kinakabahan ako, agad kong isinaksak sa tiyan ng babae ang gintong kutsilyo ko.

"Ahk!" Sigaw niya sa sakit. Shit, I'm sorry but I had to do it!

Nanginginig ang aking mga kamay nabg nakita kong ang daming dugo na dumanak. Shit, I think I'm gonna pass out! I don't want to see this!

My vision got blurry at parang mahihimatay na ako. Pero bago pa ako matumba sa lupa, may mga bisig na sumalo sa'kin.

After that, my world turned black.

-