Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

75

75 días antes. 6:46 am.

Estoy agotado.

Me duele el alma y me pesa mi propia existencia.

No tengo mucho que decir, porque anoche  o hace una horas, más bien, dije mucho de lo que tenia por decir. Sigo repitiéndose que esto no tiene caso, no hay un sentido. No estoy mejorando con esto que siento o que quiero dejar ir.

Jungkook los llama episodios y dice que le alegra que no sean tan repetitivos pero no hay mejoría, no siento que este avanzando. Yo estoy cumpliendo con mi parte del trato, pero nada me asegura de que tu estés cumpliendo la tuya.

Hago lo mejor que puedo, a medias, porque sigo expresando mi desprecio por Yoongi cada que tengo oportunidad.

A veces solo quisiera poder llorar y dejarte ir, pero creo que no sirve de nada llorar, porque empieza siendo llanto de tristeza y termina convirtiéndose en rabia, porque no merezco sentirme así.

Solo he llorado una vez desde que decidimos terminar con nuestra amistad, fue el primer día.

Y aunque me duela y quiera sufrir esto para dejarlo ir en forma de gotas saladas, no puedo. Creo que ya perdí la capacidad de hacerlo.

No quiero ser como Yoongi, lastimarte con dudas o con escenarios imaginarios que te hacen pensar por horas y horas o con mis palabras dedicadas hacia él, que como tú dijiste, te duelen y te lastiman a ti también.

Pero a veces siento que el dolor es lo único que te va a recordar mi existencia. Entonces soy un egoísta al querer eso, porque lo que menos deseo es causarte dolor, aunque es estúpido si considero que voy a darte esto y vas a leerlo.

Quisiera llorar pero quiero que te quedes conmigo.

Aunque sea como gotas saladas.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro