Meisha's Pov.

Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin ako kinakausap ni Xander, gusto ko man siya kausapin pero, naiisip ko baka galit pa siya kaya 'di ko na muna siya kinausap at kung gusto niya ako kausapin ay siya mismo ang lalapit sa 'kin.

Gustong-gusto ko na kausapin si xander dahil nahihirapan din ako, dahil buong linggo na 'yun ay busy rin siya tungkol sa school fair. If he wants a explanation, ibibigay ko sa kaniya.

"Nasaan ang Kuya mo?" Tanong ko kay trisha na ngayon ay busy sa kaka-type sa cellphone niya. Sino kaya ka-text nito?

"Nando'n yata sa secret room nila, alam mo naman 'yun, 'di ba?" Sagot niya, kaya tumungo na ako.

Naglakad na ako papunta ng secretewan na 'yon, sa likod ng gym nang may narinig akong nag-uusap doon sa loob ng bakanteng classroom... Dahil nga na curious ako kung sino 'yun ay dahan-dahan ako naglakad papunta roon.

Damn, ibang-iba na ang Meisha na nakikita ko sarili ko. Gosh, I'm a kind of maarte talaga at walang pakialam sa paligid but, bakit ako naglalakad ngayon at chismosa na yata.

"Tita, ayaw ko na umuwi riyan, dito na ako!" Rinig kong sigaw nung babae. But her voice is sounds familiar...

"Tita, bakit ba gusto niyo umuwi pa ako riyan? Hindi pa ba sapat ang halos ilang taon pagkakakulong ko r'yan!" Rinig ko pang-sigaw ulit ng babae. Nang makalapit na ako roon ko nakita ang babaeng nakatalikod sa gawi ko, si Amy!

See? Sabi ko na sounds familiar talaga!

"Tita, ano? May sakit si Mommy? Tita, hindi ako pwede umuwi ngayon na nangako na ako sa lalaking mahal ko na 'di ko na siya iiwan!" Sigaw pa ni Amy. What? omy gosh!

Lalaking mahal? Si cyrill ba ang tinutukoy niya? But, she's too young for that kind love, actually all of us, if ako ang nasa situation niya, I'll choose my mother over that man I really love but, hindi ako siya, at hindi ko alam ang kwento niya.

"Tita... Kayo na po muna bahala kay Mommy.... Please Sige po kapag naka-graduate na po ako.... opo sige po bye..." Aniya saka humarap sa gawi ko, kitang-kita ko ang pagkagulat sa mukha niya nakita niya akong nasa likod niya...

"M-Meisha..." Nautal niyang sabi.

"Amy... Aalis ka? Kaya ba tinanong mo kami kung ano'ng gagawin namin pag-umalis ulit ang taong nang iwan na noon?" Sunod-sunod kong tanong.

"Meisha, please 'wag mong sasabihin sa kanila 'to lalo na kay cyrill." Pag-mamakaawa niya.

Aha! 'Di ba? Si Cyrill nga.

"Si Cyrill ba ang mahal mo?" Tanong ko kahit halata naman.

Dahan-dahan siyang tumungo.

"Natatakot kang iwan mo ulit siya at wala kanang balikan pa?" Tanong ko ulit dinig kong bumuntong hininga siya saka tumungo.

"Ano'ng gagawin mo?" Tanong ko ulit.

"Hindi ko alam, Meisha." Naiiyak niyang sabi.

"May sakit si Mommy at kailangan niya ako. Pero ayaw kong iwan ulit si Cyrill, dahil na nangako na ako sa kan'ya dahil mahal ko siya, natatakot ako baka kapag umalis ulit ako wala na talaga akong balikan baka may mahal na siyang iba pag-balik ko rito." Paliwanag niya saka tumulo ang luhang kanina pang gusto tumulo.

Randam ko ang sakit na nararandaman niya dahil kahit ako ay natatakot na umalis pero kailangan kong gawin 'yun dahil nangako rin ako.

"Amy..." Nakayakap kong tawag sa kanya hinayan ko siyang umiyak dahil nararamdaman ko 'yung nararadaman niya. Hindi ko akalain ang babaeng masigla at masaya sa harap ng ibang tao ganito ang nararamdaman, nasasaktan at nahihirapan.

"May past kayo ni Cyrill, 'di ba?" Tanong ko tumungo lang siya habang na iyak pa rin.

"Mahal mo, 'di ba?" Tanong ko ulit.

"Sobra..." Sagot nito.

"Pero, kailangan ka ng Mommy mo Amy... Mommy mo iyon eh. Mahal ka naman ni Cyrill, 'di ba?" Tanong ko dahil kung mahal ka niya ay maintindihan kaniya dapat.

"Mahal niya ako, hindi nawala 'yun..." Sagot niya saka umiyak ulit humahagol na siya sa balikat ko ako naman ay niyakap ko lang siya.

"Kung mahal ka niya maintindihan ka naman niya 'wag kang matakot na baka pagbalik mo ay wala kang balikan..." Ani ko saka siya nginitian. Meisha, ang tanga mo ang lakas ng loob mong sabihin 'yan sa ibang tao na 'wag matakot na umalis dahil baka wala ng babalikan... Isa kanaman din sa takot na umalis dahil ayaw mo mawala ang taong mahal mo.

"Mommy ko 'yon, Meisha pero, kay Cyrill at sa pamilya niya, roon ko naramdaman ang pagmamahal at alaga..."

"Hindi ko rin alam Amy, dahil katulad mo nahihirapan din ako mag-desisyon..." Sagot ko na kinagulo nang utak niya.

"Ano'ng desiyon ang sinasabi mo, Meisha?" Nakakunot noo niya tanong habang pinupunasan ang mukha niyanh basang basa ng luha.

"Like you, kailangan ko rin umalis, natatakot ako na iwan din si Xander, mahal ko eh syempre, mahirap 'yun, natatakot na ako baka makahanap siya nang iba..."

"Meisha,  ikaw na rin ang nagsabi sa 'kin, 'wag ako matakot dahil mahal niya ako at maiintindihan niya ako. Mahal ka ni Alexander maiintindihan ka niya Meisha siguro ako roon." nakangiti niyang sabi saka ako dahan-dahan niya yakap.

"Amy... tara na baka hinahanap na nila tayo." Sabi ko kaya hinila ko na siya palabas ng classroom na bakante.

Nag-paalam ako sa kan'ya na ma-una na siya, dahil pupuntahan ko pa si Xander dahil gusto kona makipag bati sa kan'ya.

Mabilis ako kumatok sa pinto pero, walang sumagot kaya dahan-dahan kong binuksan ang pinto kita ko siyang nakaupo sa sofa at natutulog dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kan'ya at naupo sa tabi niya.

"Xander..." Mahina kong pagtawag.

"Xander." Pagtawag ko ulit doon, agad bumukas ang mga mata niya.

"Babe..." Mahinahon niya sabi saka naupo nang maayos.

"Gusto ko sana makausap ka gusto ko magpaliwanag sa 'yo." Nakayuko kong sabi. Nahihiya ako sa kan'ya, hindi ko maintindihan kung bakit.

"Shh. Babe, wala kang kasalanan okay? Alam ko ang gusto mo at ng pamilya mo ay protektahan ka kayo ng kuya mo, dahil ayaw nilang mapahamak kayo..."

"Sorry. Dahil nag-singungaling ako."

"It's okay, Babe. I understand pero, please don't try to sinungaling ulit, ha?" Malambing niyang sabi saka ako niyakap.

"Promise." Sabi ko kahit hindi ako sigurado pero titignan ko ang makakaya ko..

"I love you, please 'wag mo ko iiwan." Malambing niyang sabi saka ako hinalikan ang aking ulo.

"Mahal din kita, duibuyi." Malambing kong sabi saka siniksik ang ulo sa kan'yang dibdib...

Sorry...