De glazen met wijn gingen in tientallen de zaal in en leeg uit. Mensen dansten steeds sneller en vergaten de regels van de wals, waardoor het geheel rommelig en luidruchtig werd. Iedereen was op z'n minst een beetje aangeschoten en de kleine kinderen werden daarom snel in bed gelegd door de bedienden.

Anna danste met haar neef van vaders kant en probeerde zijn stappen hopeloos bij te houden, maar elke keer trapten ze op elkaars tenen, of zelfs gehele voeten. Het zou haar niet verbazen als ze vanochtend wakker werden met blauwe plekken.

Ze zocht de prins van Riats nog ergens in het bal, maar die was al gaan slapen. Iets te maken met een cultuur verschilletje misschien.

'Dus,' zei hij, 'wat ga jij als eerste doen?'

'Ik heb nu even geen zin in politiek,' zei ze toen ze haar derde glas champagne nam.

'Wat dacht je van iemand bestraffen, geld innen?'

'Alsof we niet genoeg hebben,' zuchtte ze.

Anna moest toegeven dat het haar wel aanstond om een peperdure kleren te kopen en meer geld zou daar wel handig voor zijn. Dat bestraffen stond haar op dit moment helemaal niet aan, tenzij ja, hij bestraft zou worden.

'Nu praat je zoals je vader,' zei hij.

'De rest haalt toch ook niet zijn geld zomaar ergens vandaan,' zei ze afkattend. Ze voelde zich gelijk schuldig aan de toon waarop ze sprak. En misschien ook wel een beetje om Julia.

'Rustig aan, zeg. Ze kunnen wel tegen een stootje,' zei haar neef dan ook licht geschrokken, maar nog steeds ontspannen.

Anna pakte haar vierde glas en dronk het in grote slokken gelijk leeg. Ze had jet nodig de drank, en meer drank.

'Wij niet dan,' zei ze met een valse lach.

'Nou moet je echt oppassen,' zei hij waarschuwend.

'O ja. Ja moet ik zéker doen.'

Ze voelde zich eindelijk als koningin zou moeten voelen. Zij regelde eindelijk de zaakjes en niemand kon ook maar iets er tegenin brengen.

Ze voelde harder getrap op haar tenen. Ze trapte brutaal terug. Die sukkel.

'Je bent niet oké,' zei hij.

'Wat bedoel je,'

En hij liet haar handen los en liep weg naar de tafel met al het eten. Anna zag hoe hij stiekempjes zat te praten met zijn broers en zussen terwijl hij naar haar zat te kijken.

'Gefeliciteerd,' zei oma toen ze voorbijkwam en aanbood om te gaan dansen.

Ze nam het aanbod aan en probeerde zo voorzichtig mogelijk met haar mee te gaan, maar oma was voor haar leeftijd verassend fit. Zij voelde zich in tegenstelling een beetje moe en suffig.

'Hoe voelt het?'

Ze nam een garnaal op smaak gemaakt met knoflook van het dienblad.

'Goed,' zei ze met de wijn in haar mond.

Na de toekomende glazen voelde ze zich steeds lekkerder en sterker. Het deed haar denken aan de ketting, maar zonder alle emotionele blokkeringen erbij. In tegenstelling, alle remmen waren los en het voelde goed.

'Je bent altijd welkom bij ons,' zei ze.

'Ik had niet anders verwacht,' antwoordde ze, 'en ik welkom je altijd hier natuurlijk.'

'Ik beveel je om bij ons te komen,' zei oma plagerig, 'niet dat we de koningin iets kunnen bevelen, natuurlijk.'

'Dat is het voordeel van die tittel,' zei Anna luid.

Het was al zover gekomen dat het haar ook niet meer uitmaakte of ze gehoord werd of rare dingen deed. Alle angst zakte weg, alle verdenkingen die ze had en het was eventjes helemaal goed. Prima.

'Schat, ik moet even weg,' zei oma verontschuldigend.

'Zie je zo,' zei Anna terug.

Normaal had ze Peter vanaf haar ooghoek op haar afzien lopen, maar nu werd ze aan het schrikken gemaakt door zijn hand op haar schouder.

'Je moet slapen,' zei hij verontrustend.

'Ik ben niet moe,' zei Anna als een jong kind.

Ze sloeg haar broers arm van haar af en nam nog een glas aan met wijn. Toen ze weer een slok wilde nemen hield Peter haar tegen.

'Je staat voor gek,' zei hij.

'Jij doet gek,' ketste ze terug.

'Kom met mee,' zei hij.

Toen Peter haar meenam, merkte Anna pas dat ze op het punt stond om haar evenwicht te verliezen en om te vallen. Het voelde als of haar hoofd maar rondjes bleef draaien, zonder dat er een einde kwam. Peter nam Anna's glas aan en liet zijn zus op hem vallen, als een soort knuffel.