'Zal ik anders wat eten bestellen? Ik heb echt razende honger.' 

Emily knikt met haar hoofd. Ik glimlach. 'Mooi zo. Dan zal ik wat bestellen.' 

Ik loop naar de plaats wat de keuken moet voorstellen en zie dat er een groot, grijs, modern ding staat met een scherm erop. 

Ik loop ernaartoe en druk op het scherm. Dat is het enigste wat ik me kan bedenken wat ik ermee zou moeten doen. Ik heb dit nog nooit eerder gezien.

Het scherm licht op en ik zie dat er allemaal opties zijn voor het avondeten.

Nieuwsgierig kijk ik er naar.

'Hmm...' Ik weet niet wat ik zou nemen. Dan zie ik het knopje 'lasagne' staan en ik klik erop en selecteer dan twee porties. 

Ik heb nog nooit eerder zoiets gezien en ik vind het al meteen heel handig. Je hoeft maar op een paar knopjes te drukken en je krijgt al meteen eten. 

Er flikkert iets op het scherm en ik lees wat er op staat. Er staat dat het eten pas om 18:00 kan geleverd worden omdat dat het vaste uur is waarop iedereen mag eten.

Ik bekijk de andere knopjes en zie dat de maaltijden allemaal om een vast uur worden geleverd.

8:00 ontbijt, 12:00 middageten en 18:00 avondeten. Vanaf 20:00 moet iedereen in zijn compartiment blijven en mag je niet meer naar buiten gaan. 

Tussen de maaltijden door zijn er verschillende activiteiten die je in het dagelijkse leven ook zou doen. Zoals bijvoorbeeld gaan sporten.

Er zijn een paar grote fitnessruimtes waar je kan gaan sporten. Als je wilt lezen kan je ook naar de twee boekenkamers gaan waar een grote voorraad boeken zijn. En er zijn ook nog cinema's voor als je films wilt zien. 

De mensen willen er echt voor zorgen dat we ons zo veel mogelijk thuis voelen en op ons gemak te stellen door ontspannende activiteiten te voorzien. 

Je mag natuurlijk ook altijd in je eigen compartiment blijven.

Ik kijk op mijn horloge en zie dat de wijzers vijf voor zes aanduiden. Nog even en dan komen ze met het eten. 

Ik besef dat ik al de hele dag nog niets gegeten heb en dat ik razende honger heb. Alleen al bij de gedachte aan lasagne krijg ik nog meer honger.

Tot mijn opluchting wordt er niet kort erna op de deur geklopt en maak ik hem open. Er staat een deftige geklede jonge vrouw met een karretje met allemaal maaltijden op. 

'Goede avond mevrouw, u hebt twee porties lasagne besteld?' vraagt ze terwijl ze de twee bordjes van het karretje haalt. 

'Ja, dat klopt', zeg ik met een glimlach. De geur dringt mijn neus binnen en ik wil niets liever dan meteen beginnen eten. 

'Alstublieft juffrouw', zegt ze vriendelijk en ze overhandigd me de bordjes. 'Nog een fijne dag verder.'

'Bedankt', zeg ik nog, waarna ze weer verder gaat.

Ik doe de deur dicht en zet de bordjes op de keukentafel. Als ik de deksel eraf haal, komt er een heerlijk ruikende damp van. 

'Ooh, Emily, het ruikt zo lekker.' 

Ik merk dat ik tegen mezelf praat en ga dan naar Emily die nog steeds op het bed zit. Stacy ligt naast haar te slapen. 

'Ga je mee eten? Het ziet er heel lekker uit.' Ik glimlach. 'Je zal vast honger hebben.' 

Emily staat op en ik begeleid haar naar de tafel.

Tijdens het eten komt Stacy onder de tafel lopen en ze strijkt haar staart om mijn been. 

Ik kijk even naar haar en zodra ze merkt dat ze mijn aandacht heeft, begint ze te miauwen. 

'Ooh. Ik weet wat jij wilt', lach ik. Ik kijk naar mijn bord lasagne en zie dat er nog wat op ligt. 

Ik zet mijn bord op de grond en Stacy begint er meteen gulzig van te eten. 

Nadat we beide ons bord hebben leeg gegeten, breng ik Emily terug naar haar bed. 

'Wil je al slapen? Het is al vroeg om te gaan slapen, maar je zult vast moe zijn van deze hele dag. Zal ik je al instoppen?' 

Emily knikt en ik ga naast haar op bed zitten. Als ze neer ligt, leg ik haar deken goed en stop haar goed in. 

En dan merk ik dat er iets ontbreekt. 

Ik frons en kijk haar aan. 'Zijn we niet iemand vergeten?' vraag ik speels. 

Ze kijkt me vragend aan. 

'Blijf hier. Ik ben zo terug.' Ik sta recht en ga naar de rugzak die ik daar had achtergelaten. 

Als ik door de spullen ga, kom ik Emily's geliefde schaapje tegen. Ik glunder van blijdschap. 

Ik ben zo blij dat ik die in mijn rugzak had gestoken. Speels steek ik haar knuffelschaapje achter mijn rug en ga dan voorzichtig naar haar toe. 

'Weet je wie ik bij heb...?' Ik stap op een sluiphouding naar haar toe. 

'Schaapje!' zeg ik en enthousiast steek ik het knuffeldier naar haar uit. 

Ze begint voor het eerst te lachen en grijpt naar haar witte knuffeldiertje. 

Ze lacht nog steeds als ik bij haar op bed kom zitten. 

'En ga nu maar slapen. Schaapje zal altijd bij je blijven.' 

Ik geef haar een kus op haar voorhoofd. 'Slaapwel.'