'We kozen voor jullie kant omdat we wouden vechten. We altijd al naast elven hebben gestaan, zij hielpen ons met bomen planten voor het bos. En, ons bondgenoten koos deze kant. Ons leger staat al klaar. Ik leid de roedel naar de oorlog, Laurenz doet de verdediging.'
Dat klopt niet. Elven haten weerwolven. Onzeker kijkt Selene naar Amelie.

Ze lopen naar een tent. Ik moet die Alfa in de gatem houden.

'Laurenz? Zou het kunnen dat niet alle weerwolven deze kant keizen?' Amelie, Selene, Alfa Remix en Laurenz zitten in de woonkamer.

'Jazeker America. Ik hoorde via geruchten dat aommige de kant van de heksen hebben gekozen.'

'Hier kunnen we niet aanvallen. Dan verliezen we meteen!'

'Rustig Laurenz. Maar je hebt wel gelijk. Als we hier heen verplaatsen, dan...'

'Eh, Sella. Kan ik je even onder 4 ogen spreken?'

'Ja hoor.' Amelie en Selene staan op. 'Als je ons even wilt excuseren.'

Ze lopen door allerlei paadjes en struikjes, tot ze voor een grot staan. Het begint te regenen, snel lopen ze naar binnen.

'Ja?' Vraagt Selene als ze alleen zijn, ver genoeg van de regen.

'Ik wil twee dingen zeggen. Een, ik ben verlieft op een weerwolf.'

'Aah, zo cute. En het tweede ding?'

'Je weet toch wel dat boek vol Mythes en Legendes? Je sprookjesboek?'

'Ja, wat is daar mee?'

'Heb je die bij je?'

'Ja natuurlijk altijd,' Selene haalt een oud boek te voorschijn. 'Waarom eigenlijk?'

Ameluw zucht en kijkt voor zich uit.
'Ik vertrouw ze niet.'

'Begrijpelijk,' zegt Selene nadenkend.

'Nee niet zo, lees eens dat stuk voor over gevecht tussen weerwolven en vampiers bij het meer.'

'Oke.' Vragend zoekt Selene de goede bladzijde op. 'De twee groepen stonden tegen over elkaar. Fenestia probeerd de weerwolven nog over te halen. Maar Algebra was koppig en luisterde niet.'

'Zeg de laatste zin nog eens.'

'Algebra was koppig en luisterde niet.'

'Ja, Algebra luisterde niet, Fenestia deed het goede. De oorlog is dus begonnen door Weerwolven.' Selene kijkt Amelie nadenkend aan en knikt.
'Maar ga verder.'

'Ze vochten dagen tegen elkaar voor de voet van de poort, zonder duidelijke winnaar. Beide wezens waren sterk en gaven niet op. Toen, na 10 dagen en 9 nachten, gaf Algebra de opdracht aan Alfa, de sterte weerwolf, en Luna, de wijze weerwolf, om de poort in te gaan.' Selene stopt met lezen. 'Algebra wist dat hij niet kon winnen, dus deed hij het anders!'

'Hij vocht niet, maar stuurt ze op de poort af.' Roept Amelie bijna.

Snel leest Selene verder. 'Algebra wist niet te kunnen winnen, dus deed hij het sluw. Helaas, Alfa en Luna werden ontdekt. Toch bleven ze doorvechten. Zo kwamen ze aan bij de poort. Drie vampiers, tweeling Celestia en Cole, de wijste vampier en de hardste vampier, en Demon, de sterkste vampier? stonden op hen te wachten. Ze vochten Alfa tegen twee, Luna tegen een. Toen kwam de fatale fout van de vampiers. Ze gingen vechtend de poort in.'

'Pas hier gaan de Vampiers de fout in.'

'Er kwam een grote bliksem, iedereen op het slagveld stopte. Fenestia zag Luna er doorheen gaan en rende naar de poort. Maar ze was te laat. De poort sloot zich en de 5 wezens uit Fantasia waren voorgoed in de andere dymensie.'

'Amelie, je hebt gelijk! Het is niet de schuld van de vampiers, maar van de weerwolven.'

'Inderdaad. En aangezien jullie in ons territorium zijn, zullen jullie dit niet kunnen na vertellen.' Alfa Remix komt de grot in lopen.

'Maar, je zei dat je de kant van ons had gekozen.'

'Beste America, je vertrouwt meteen op mijn woord? Niet zo slim.'

'Waarom vecht je met de heksen?'

'We wouden vechten tegen bloedzuigers. Aangezien zij nog geen kant hebben gekozen kiezen wij het beste pad. De heksen hebben spionnen nodig, en dat zijn wij. Het contact is zo slecht dat je pas heel laat kan welke kant de bloedzuigers hebben gekozen.'

'En naast de Elven staan?' Amelie kijkt Alfa Remix boos aan.

'Ooh, we staan naast de Elven. Maar het is meer tegenover elkaar. De Eleven willen het bos voor zichzelf. Dat help gedoe was verzonnen, jullie moeten eens wat meer lezen.'

'Eleven zijn veel beter, zij genezen, jullie verwonden. Jullie willen pas het bos voor jullie alleen. We werden meteen ondervraagt toen we langs de grens sliepen. En daarnaast, lezen we veel meer dan jij je kunt inbeelden!' Selene kijkt kalm naar Alfa Remix, wetent dat ze heeft gewonnen.

'En onze bondgenote, ach die is al dood. Genoeg gekletst. Jullie gaan met mij mee. Grijp ze.' Achter Alfa Remix komen nog drie weerwolven lopen.

'Ik neem de witte en bruine, neem jij de grijze en de Alfa?' Fluistert Amelie onopgemerkt.

Selene knikt lichtjes. 'Denk je echt dat we vrijwillig mee gaan?'

'Nee.' De bruine wolf springt meteen op Amelie af. Snel draait ze zich om en trekt haar zwaard. De wolf let niet op en wordt doorboord door het zwaard. De witte wolf staat gereed en gaat in de aanvals houding staan.

'Laurenz,' fluisterd ze wanneer ze zijn ogen ziet.

Hij kijkt haar aan met een treurige blik. Ik kan je niet verwonden, zegt zijn blik.

'Denk je echt van mij te kunnen winnen? Val haar aan.'

De grijze wolf springt op Selene, maar ze draait snel op haar zij. Wanneer ze overeind komt, staat de grijze wolf al gereed. Kom maar op. Selene pakt haar zwaard. De grijze wolf springt, maar ze is sneller. Snel haalt ze zijn poot open. De wolf jankt van de pijn.

'Blijkbaar moet ik het zelf doen!'
Alfa Remix komt met grote snelheid op haar af, snel duikt ze. Helaas heeft hij dat door en valt op haar.

'Nog steeds vol vertrouwen?' Vraagt hij spottend.

'Altijd.' Selene steekt haar zwaard in zijn zij.

Alfa Remix jankt van de pijn. Hij kijkt haar aan met zijn rode ogen vol woede. Net wanneer hij haar wilt aanvallen, komt iemand anders tegen hem aan. De twee weerwolven cirkelen om elkaar heen, zwart en wit, goed en kwaad. Dan valt de zwarte aan, maar de witte is sneller en zet zijn tanden in de pijnlijke zij. Hij veranderd terug.

'Hoe durf je je tegen mij te keren!'

'Ik deed dit onder gezag van een prinses. Dacht je echt dat ze zouden vertellen wie ze zijn? Ik luister niet meer naar jou, je hebt de wette overtreden. Je hebt mij mate aangevallen! Nu ben ik de Alfa.' Laurenz bijt Remix in zijn nek.
'Bedankt.' Dankbaar kijkt Amelie hem aan.

'Ik kan gewoon niet zonder jou. Ik hou van je. Ik ben namelijk niet Beta Laurenz. Ik ben Léon, de wolvenprins, je vriend die je lang geleden bent verloren. Amelie Zonnestraal.'