Oke. Ik weet niet hoe het komt, maar Wattpad doet raar. Steeds als ik iets publiceer, krijg je een klein stukje, dat ik de vorige keer heb opgeslagen, te zien. Iemand enig idee waarom?
Even tussendoor, voor het geval je het nooit begreep. Het paleis waar Selene en Amelie logeren, in die groet, is onderwater in een grot. Om daar te komen moet je testen afleggen. Die heeft Selene gedaan. Wanneer je in het paleis bent, kun je weer lopen. Dan ben je niet meer onderwater.

In de kast zit een prachtig versierde boog en een klassiek pijlenkoker met pijlen met een donkerblauwe veer. En 2 zwaarden die blinken alsof ze iets geweldigs zijn. Langzaam haalt Selene de boog uit de kast. Ze pakt een klein kettinkje. Een Amulet. Het JagersAmulet. Ik was het meisje.

Selene kijkt naar de boog. Waarom? Waarom heb ik die boog? Ze pakt een pijl en bestudeert hem.

'Licht, goed in balans, mooie blauwe veer. De punt is vlijm scherp.' Keurt ze hem goed, 'Je zou als ervaren boogschutter geen moeite hebben.'

Selene pakt de koker en doet hem om. Dan sluit ze de kast. Het Amulet schittert op haar hals, met een simpele spreuk, die ze tenminste kan, laat ze het Amulet verdwijnen. Dan loopt ze de deur uit, op zoek naar Amelie.

'Amelie? Amelie? Waar ben je in godsnaam?' Roept Selene, nadat ze de hele grot had onderzocht.

'Hier.' Amelie komt aanlopen.

'Laten we gaan.'

Groenhart knikt en zwemt naar binnen. Selene en Amelie volgen haar naar binnen en pakken snel D.E.N.O.O.D.T.A.S (De Eenvoudige Nuttige Onzichtbare Ozo Dringende Te Aanbevolen Supertas.) en N.I.E.T.S.N.E.L. (Natuurlijke Interactieve Echt Top Super Nodige Eh Loltas.)

'Eens zien, wij zijn nu....' Selene kijkt de kaart door en wijst op een stuk zee. 'Hier. Dus we moeten hier naartoe volgens Groenblad.'

Ze zwemmen snel de grot uit, de open zee op. Op zoek gaan naar iemand. Maar wie eigenlijk? Goeie vraag. Amelie weet het antwoord niet. Ze zwemmen snel door, zwemmend in de grootste oceaan van heel Elementum.

'Het is prachtig. Dat jij hier kan wonen.'

'Bedankt,' Selene glimlacht. 'Onderwater is het meestal harmonieuz en vreedzaam. De heksen kunnen niet bij zeeën.'

'Gelukig niet. We hebben altijd de hulp van wateren gerespecteerd.'

'Zeker dat het niet komt omdat ik een prinses van een zeerijk ben?'

'Misschien,' glimlacht Amelie geheimzinnig.

Amelie probeert snel te zwemmen, maar dat lukt niet echt.

'Ik moet echt beter oefenen. Eens zien waar we zijn,' ze pakt de kaart uit haar tas, 'hier dus. En we moesten... ah daar naar toe.'

Ze zwemmen door. Dan komen ze aan bij een prachtig versierde schelpenhuis.

'Is het hier?'

Selene knikt.

Amelie klopt aan. Een jonge vrouw doet open.

'Ja?'

'Hallo, wij zijn Amelie en Selene. 'Kan u ons vertellen over een verhaal? Een verhaal dat ons kan helpen met de zoektoch. Ze zeiden dat u een verhaal kende dat we moesten weten. Hierna zouden we graag richting Zoutbaai willen.'

De vrouw kijkt geschrokken Amelie aan. 'Ga daar niet naar toe, het is voorbij het rijk van Goed. Je moet daar echt niet naar toe gaan. Het is te gevaarlijk,' de vrouw kijkt Amelie en Selene treurig aan, 'er zwemmen monsters van de heksen rond. Het is in Zwarte Zee, het enige water wat de heksen onder controle kunnen krijgen. Al het andere water staat onder jouw bescherming.' Wijzend naar Selene.

'Waarom?'

'Kom binnen, dan vertel ik het treurige, maar wel prachtige verhaal.' Zegt de vrouw.

Ze zwemmen naar binnen. Het is veel groter dan het van buitenaf leek. Ze nemen plaats tegen over de vrouw.

'De heksen hebben eeuwen geprobeert macht te krijgen over de vier sterkste elementen.'

'Aarde, een groot element. Vuur een vals element. En de machtigste twee lucht en water.' Selene luistert geconcentreert.

'Precies, de heksen probeerden het dus. Maar het lukte niet. Want de vier elementen werden beschermt door vier beschermers.' Zei de vrouw.

'Tellus, een jonge man met groen haar en groene ogen. Beschermer van aarde. Ignis, een vrouw met donker bruine ogen en roodhaar. Wacht eens. U bent Nova, een van de raadsleden der elementen. Voordat het werd vernietigd.' Selene kijkt verbaast.
Nova knikt treurig.

'Inderdaad Selene. De andere twee werden beschermt door Aqua en Aeris. Aqua was een beeldschone vrouw, ze had lichtblauw haar en donkerblauwe doordringende ogen. Aeris daarentegen, had lichtpaars haar en witte ogen, die zo stormachtig en mysterieus waren. Samen beschermden ze Elementum. Zij hebben ook de raad der elementen opgericht. Maar de heksen bleven doorvechten en namen steeds meer stukken land in. De jageressen probeerde alles, maar het hielp niet altijd. Toen besloten Tellus, Ignis, Aqua en Aeris dat het niet anders kon.

Ondertussen waren ze verliefd op elkaar. Tellus en Ignis. Aqua en Aeris. Aqua en Ignis lieten allebei een kind op de wereld toe. Eerst bemoeide ze zich met de kinderen. Maar toen die net oud genoeg waren. Wisten ze een klein deel van hun geheugen. En toen, vertrokken ze naar de heksen. De strijd duurde 3 jaar. En de vier won. Maar wel in ruil voor een prijs. Elk van hen had een stuk dat nu bezeten was met kwaad. De vier verdween, en niemand die hen ooit terug zag.'

Amelie zit aandachtig te luisteren.
'En zo bestaat er dus een klein stukje duistere zee?'

Nova knikt. 'Jullie moeten gaan nu. Bedenk dit verhaal maar eens. En. Geloof in jezelf.'

Nova duwt Amelie en Selene het huisje uit.

'Jullie lijken zoveel op jullie dappere ouders,' fluisterde Nova zo zacht, dat ze het zelf amper hoorde.

Sorry, maar het is zo leuk om verhalen uit het verleden te schrijven. Waarschijnlijk komt dit niet meer zo vaak voor, maar he. Jullie willen weten wat de gehiem krachten zijn van Amelie en Selene. Maar ik denk dat jullie dat inmiddels kunnen raden. Een hint:
Een mysterie uit de oudheid,
Los je op door wijsheid.
Kijk naar het Griekse Delphi,
En bedenk dan wat en wie.

xxx SelinaVuurvlam