Jinte p.o.v.

Blij stap ik de trein uit. 'Waar nu heen?' Vraagt Terrence. Ik zeg:' Volg mij maar, we kunnen er gewoon lopend maar haar huis.' Als we bij het huis van Eline zijn aangekomen zie ik dat er al een paar mensen binnen zijn. Ik doe de deur open en loop naar binnen. 'Zullen we beginnen?' Vraagt Link. Ik knik en pak de versier spullen uit de tassen.

Na een paar uur zijn we klaar en ik stuur Chloë een appje als teken dat we klaar zijn.

Ik hoor de deur opengaan. 'Gefeliciteerd!!' Schreeuwen we in koor. Eline lacht en begon te huilen. Ik stap naar voren en kus haar. Als ik los laat zeg ik:' Ben je blij?' Eline knikt heftig. Nadat ik haar heb gefeliciteerd zijn de anderen an de beurt.

Rond een uur of twaalf zit iedereen beetje te liggen en half te slapen. Alleen ik hoor Duncan en Sara nog in de keuken fluisteren. Ik zit zelf op de bank met Eline hoofd op mijn schoot, zij slaapt al. Bij mij beginnen mijn ogen langzaam dicht te vallen.

Ik schrik wakker door geschreeuw. Ik doe snel het licht aan en de rest wordt wakker. 'Moest dat?' Vroeg Harm pissig. Ik keek rond en zag dat Duncan, Jana, Eline en Link weg zijn. 'Jongens, er zijn mensen weg!' Schreeuw ik. Ze kijken om zich heen en merken het ook. Tranen komen naar boven als het echt tot me doordringt dat Eline echt weg is. Ik zie dat hetzelfde gebeurt bij Sara, Joost en Chloë. Ik adem rustig in en uit, totdat Joost opeens schreeuwt:' Kijk een brief!' Hij leest de brief voor. Er staat dat ze zijn ontvoerd en dat ze ergens waren in het ziekenhuis of zoiets. Samen gaan we op zoek naar onze vrienden.