Het was stil, mistig en nog donker in de haven van Amsterdam. De bemanning van Willem en Bernard hadden zich vroeg verzameld bij de snellevaart, het schip van kapitein Willem. De wind was nu gaan liggen, blijkbaar zouden ze niet door een storm te hoeven varen. Er was niemand te vinden bij de andere schepen omdat het eerste paasdag was. De bemanning deden de laatste dingetjes op het schip, en toen was het klaar om te vertrekken. Het schip gleed even later langzaam over het nu stille water van het kanaal. De zon kwam nu op. Willem stond aan het roer en schreeuwde zijn bevelen uit.  Zo voeren ze nog een tijdje totdat ze op de zee uitkwamen. Volle zijlen!' schreeuwde Willem zijn bevel. De wind kwam van de zeekant. Het schip gleed steeds sneller door het water. Ze hielden koers naar het noorden totdat ze de kust niet meer zagen. Toen maakten ze koers naar het westen om vervolgens om Oost-Europa heen te varen. De wind stond hen nu goed in de rug. De zeilen werden bol van de wind en het schip voer nu echt met een snelle vaart. Willems haar wapperde in de wind. Hoeveel hij ook hield van varen, hadden hij en Bernard besloten dat Bernard overdag zou varen zodat hij goed de snelle routes kon uit stippelen. Overdag kon hij alles makkelijk overzien. 'Bernard!' riep Willem. 'Neem jij het roer vanaf hier maar over en doe je werk,' zei hij vriendelijk. De vijandschap tussen hen twee was voor nu even vergeten. Voor een handelsreis waren ruzies even niet gewenst. Bernard die al die tijd over de reling hing, kijkend naar de horizon knikte en nam het roer over. 'Aye kapitein,' zei hij met een grijns. Hij hield van varen. Het roer in zijn handen voelde als een verlenging van zijn arm. Het voelde alsof hij één was met het schip. Hij snoof de zout zeelucht op. O, wat hield hij toch van dit soort tochtjes. Willem keek nog een tijdje toe en liep toen naar zijn kapiteinshut. Hij zou gaan slapen om het 's nachts van Bernard over te nemen. Willem had besloten om Frederik in dienst te houden. Hij een Frederik zouden om de nacht varen. Dat was bovendien een stuk prettiger, want elke dag slapen en 's nachts varen is niet goed voor je. Willem schreeuwde nog wat bevelen naar luie matrozen en verdween toen in zijn hut met deur achter zich dicht knallend. De planken om hem hen kraakten en piepten. Hij ging op zijn bed liggen en sloot zijn ogen. Door de deiningen van het schip viel hij al snel in slaap.