Nog één pul bier alstublieft!' riep Willem tegen de waard. Hij en een paar van zijn bemanningsleden besloten na het inladen van het schip die middag even wat te drinken in een herberg. Er werd geproost, gelachen en geschreeuwd. Tot één van Willems bemanningsleden onzeker naar Willem liep. 'Ehm eh... Kapitein, u weet toch wel dat het morgen eerste paasdag is, toch?' zei de matroos voorzichtig. 'Ja, wat wil je daarmee zeggen?' zei Willem kalm. De rest van de bemanning viel stil, geconcentreerd aan het luisteren. De spanning was duidelijk voelbaar. De matroos haatte de andere mannen om hem het woord te laten doen. Iedereen wist dat de kapitein snel geïrriteerd was. 'De andere mannen en ik zijn het erover eens dat we dan niet horen te varen. En het stormt ook,' zei de arme man in één adem. Willem keek al geïrriteerd. 'Dan zoek je maar een andere kapitein of een andere baan!' schreeuwde hij. Pasen of geen Pasen, storm of geen storm, morgen varen we uit! schreeuwde hij in de matroos zijn gezicht. Speeksel vloog in het rond. 'En ik verwacht jullie allemaal morgenvroeg op het schip!' hij keek boos de bemanning rond. Het irriteerde hem dat ze allemaal er van uit gingen dat het niet goed zou gaan.

Op dat moment vloog de deur van de herberg open en een vlaag wind waaide naar binnen. Daar kwam Bernard Fokke, een andere kapitein met een paar van zijn bemanningsleden naar binnen gelopen. Hij keek de gelagkamer rond en ontdekte Willem. 'Willem van der Decken, leuk om je weer te zien!' riep hij op een sarcastische toon. De twee kapiteins hadden een bloedhekel aan elkaar. Ze zaten elkaar altijd in de weg. Meestal gingen ze dezelfde tijd op weg naar Batavia en Barend voer het snelst van alle kapiteins. Dat wreef hij er altijd in waar Willem niet tegen kon, en er dus ruzies volgde. 'Ik hoor dat je morgen met eerste paasdag al vertrekt. Je wilt er weer als een stiekemerd vandoor gaan en als eerste winst behalen hè?' vroeg Bernard op een irriterende toon. 'Ik zou je toch wel inhalen, Willem, en dat weet je.' ging hij door. Willem liep rood aan, zijn hand greep vanzelf de knop van zijn degen vast, maar vroeg rustig: 'Wat wil je van me, Bernard.' hij keek de andere kapitein met een vernietigende blik aan. Bernard haalde zijn schouders op. 'Ik wil je alleen maar om een gunst vragen. Ik zou graag met je mee willen varen.' zei Bernard nonchalant.

'Wat? Waarom zou je met mij mee willen varen? Wat heb je bij mij te zoeken?' Willem keek alsof Bernard niet goed bij zijn hoofd was. 'Nou ja, ik eh... Ik moet je wat vertellen.' Willem kreeg een pul bier van een bediende in zijn handen geduwd en gebaarde Bernard verder te vertellen. 'Vorig jaar dat ik naar Batavia ging deed ik er ongeveer drie maanden over om daar te komen, wat normaal zes of meer maanden duurt. Mensen begonnen over mij te praten, eerst nog met ontzag maar daarna dachten ze dat ik een pact had gesloten met de duivel.' Willem schoot in de lach,' Há, een pact met de duivel,' hij grinnikte. Bernard keek hem boos aan. 'Kan ik verder met mijn verhaal?' Willem knikte maar lachte nog zachtjes. 'Maar dat is dus natuurlijk onzin,' ging Bernard verder en hij keek Willem strak aan, en ging vervolgens tevreden door. 'En nu heeft de raad van de VOC me van mijn baan ontzegt,' hij zag dat Willem weer in lachen ging uitbarsten maar hij stak zijn vinger op als teken dat hij nog niet klaar was, Willem hield zich nog net in. 'Niet omdat zij dat ook geloven maar omdat ze niet willen dat mensen ook negatief over hun gaan praten.' Willem kon zijn lach niet meer onderdrukken. 'En geef mij één goede reden waarom ik jou mee zou nemen?' vroeg hij proestend. 'Gewoon omdat ik weet hoe je zo snel mogelijk in Batavia komt. Ik weet kortere routes en de snelle stromingen. En welke routes je moet vermijden. Ik heb alles in kaart gebracht,' zei Bernard kalm. Benoem mij tot je stuurman en ik breng je er zo snel mogelijk heen,' zei hij. Nu kreeg Willem interesse. 'Afgesproken,' zei hij ineens serieus. Hij zou de geheime rooftocht voor Bernard verzwijgen tot ze daar waren aangekomen. Alleen hij wist nog niet hoe hij het de arme Frederik ging vertellen.