Hoofdstuk 4
"Haleoterranen zijn rovers," legde Tholy uit. "Piraten!" benadrukte hij. "Ze leven van roven en stelen. Op hun schepen varen ze het hele continent door om kleine dorpjes aan de kust te beroven. Ze nemen dan alles mee wat ze kunnen vinden en branden de rest plat," vertelde hij.
Hij nam een slok van zijn gerstenat.
"Tegen ons durven ze niet meer. Nee nee, Odat heeft daar goed voor gezorgd. Onze kustplaatsen zijn te goed beveiligt. Waarom zou je levens riskeren als het ergens anders makkelijker kan?"
Hij keek ons omstebeurt aan.
"Normaal hebben haleoterannen één schip vol bemanning nodig om de wacht van een klein dorpje uit te schakelen. Maar hier moeten ze wel wat meer moeite doen."
De herbergier knikte vriendelijk gedag naar een vent die naar binnen kwam gelopen. "Ik kom zo bij je!" riep hij naar de man.
"Maar ik begin me dan ook sterk af te vragen hoe jij hier met hun gif bent beland. Hun gif is heilig voor hun. Ze zullen het recept nooit verkopen. Wat ons dan op het punt brengt dat er wel inderdaad weer Haleoterranen hier in de buurt zijn."
"Bedoelt u, dat Astol gevaar loopt?" vroeg Kelvo.
"Dat zou heel goed kunnen. Of ze voeren iets anders in hun schild uit," antwoordde Tholy. "Misschien moet een van ons Strijdmeester Gulan in Yorto gaan inlichten. In ieder geval voor de zekerheid," zei hij toen.
De broers keken elkaar aan.
"Ik wil wel gaan," zei Kulvo. "Dan blijf jij bij moeder."
Kelvo knikte.
"Strijdmeester," herhaalde ik. "Wie zijn dat?"
"Ooh, daar wil je geen ruzie mee maken," zei Tholy. "De Strijdmeester is een militaire orde, die handelt namens de koning. Er zijn altijd twintig Strijdmeesters. Verspreid door het hele land, in de grote steden. Zo houden ze elk deel van het land in de gaten," zei Tholy. "Zeer goed getraind zijn ze. Ze kunnen elk wapen hanteren en hebben een goed denk vermogen. Wanneer er problemen optreden mogen ze het stadsleger en soms zelfs het koninklijke leger aanvoeren."
"Wat deze beste man niet verteld heeft is dat hij zelf ook een Strijdmeester is geweest," zei Kelvo en hij klopte Tholy op zijn schouder.
Ik had ineens hele erge bewonderingen gekregen voor deze herbergier. Nu ik dit wist, zag hij er ook ineens veel gespierder uit. "Maar als ik vragen mag. Waarom bent u er eigenlijk mee gestopt?" vroeg ik aan hem. "U ziet er nog vrij jong uit."
De man begon te lachen.
"Jongen, ik kreeg een pijl in de knie. Toen besloot ik ermee te stoppen," zei Tholy.
Automatisch keek ik half onder de tafel door naar zijn knie. En de man begon te bulderen waarna Kelvo en Kulvo meededen.
"Geen zorgen, jongen. Een pijl in de knie krijgen is een gezegde hier in Wrultar. Het betekent dat ik door de knieëen ben gezakt voor de liefde van mijn leven. Bovendien hebben we een kleine gekregen en heb ik besloten dat ik geen tijd meer had om een Strijdmeester te zijn. Wil je een strijdmeester zijn? Dan moet je niet aan een privéleven denken."
Op dat moment kwam een vrouw in paniek vanuit een kamertje van achter gerend.
"Tholy! Er was een man gekleed in zwart. Hij nam Audrey mee! Voordat ik het wist was hij uit de straat verdwenen!" bracht ze in paniek uit.
Zo snel als hij kon stond Tholy op waardoor zijn stoel naarachter viel.
"Waar ging hij heen?" vroeg hij.
De dame haalde haar schouders op. "Zoals ik al zei, hij verdween als een dief in de nacht. Ik ging met Audrey naar het marktje. We liepen terug door het steegje tussen de smid en de bakker, en toen kwamen we hem daar tegen. Hij trok haar bij me vandaan, gooide haar over zijn schouder en klom evengoed nog soepel het dak op," zei ze half op adem komend.
De kerels die voorheen nog hun gerstenat aan de bar zaten te drinken, maakten gebruik van de situatie en stonden langzaam op om zonder te betalen weg te glippen.
"Dat flikken jullie me niet nog eens, Rody en Ponto!" riep de waard, die hun in de gaten had. Als verstijfd bleven de mannen staan. Het laatste wat ze wilden was ruzie met Tholy. "Liefje, blijf jij hier! Ik ga haar zoeken! riep hij. "Kulvo, en jij," zei hij, en hij keek me aan. "Kom mee. Jullie kunnen me een handje helpen." Hij legde een hand op Kelvo's schouder. "Kelvo, neem mijn paard. Je weet waar hij staat. Rijd zo snel mogelijk naar Yorto en licht Gulan in!"
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro