"Je kunt kiezen El, je vult nu je bord en verlaat de tafel, of ik ga."

Het mens leert het ook nooit. In stilte begint Nora haar bord vol te scheppen, terwijl we om de beurt de schalen aanreiken. Allemaal weten wat er staat te gebeuren en proberen we niet te lachen.

Als het bord goed gevuld is, kijkt Margaret haar zelfvoldaan aan. "Dat is veel te veel. Geef de helft ervan maar aan Alastair, we willen niet dat je nog dikker wordt."

Dikker... als we wel ergens geen aanleg voor hebben, is het wel dik worden.
Zelfs vanaf mijn plek kan ik zien hoe het donkerblauwe van Nora's ogen verschiet naar paars. Maar tot nu toe houdt ze haar onder controle.

Alsof Al een zwerver is die alleen maar restjes krijgt, zo wordt de helft van Nora's bord op zijn bord geschraapt.
Zo negatief denkt Margaret ook over hem. Hij is niet haar stiefzoon én durft Nora ook nog eens leuk te vinden. Veel lager kun je in haar opzicht niet zinken.
Tevreden knikt Margaret haar toe. "Mooi, morgen hoef ik je bij het avondeten ook niet te zien."

Nora kijkt echter onze kant uit en als pa haar met een knipoog toeknikt, zet ze het bord voor Margaret neer. "Eet smakelijk Margaret en laat de kok maar weten wat je morgen op je kamer wil eten."
"Jij brutaal verwend nest!" schiet Margaret uit haar slof. Haar kalme en minachtende houding gaat spontaan in rook op. "Ga naar je kamer, nu meteen!" Maar als Nora zich niet verroert, kijkt ze pa aan. "Jonathan, zeg er iets van. Je dochter luistert weer eens niet naar mij en heeft een brutale houding!"

Laat haar zwijgen, je hoeft alleen maar haar hals dicht te knijpen.
Ik voel hoe mijn handen zich samenknijpen, maar weet mijn ademhaling te kalmeren en mijn hoofd leeg te krijgen.
Zuchtend staat pa op, "Margaret, je gaf haar twee mogelijkheden. Zij moest haar bord vullen en dan de tafel verlaten of jij zou gaan. En aangezien zij ervoor kiest om te blijven zitten, heeft ze niks fout gedaan."

Met een driftig gebaar grist Margaret het bord van tafel. Twijfelend kijkt ze naar de kleine portie die er nog maar op ligt. Deze is ook voor haar veel te weinig, maar ze besluit dat ze nog enigszins met een opgeheven hoofd de kamer wil verlaten.
Zodra we haar slaapkamerdeur, niet al te zacht, dicht horen vallen, beginnen we allemaal vrolijk te kletsen en op te scheppen.

"Waarom bent je nog met haar getrouwd? Jullie slapen zelfs gescheiden van elkaar. Je kunt ons niet wijsmaken dat je van haar houdt," vraag ik aan pa.
Ik had haar allang in haar slaap gewurgd. Of terwijl ze wakker is en ons aankijkt terwijl haar ziel haar lichaam verlaat.
"Tja, scheiden kost me nu teveel energie en dan moet ik tegelijkertijd op haar blijven letten tot alles geregeld is. Misschien als ons werk hier gedaan is. En het is een stuk makkelijker als ze eerst een paar feesten geeft en zelf verliefd word. Dan zal ze er niet zo'n groot probleem maken als ik haar laat gaan. Het liefste terwijl ik haar betrap op vreemdgaan ofzo," antwoord hij. En na een korte pauze voegt hij eraan toe: "En voordat je het me weer vraagt, het antwoord is nee. Ik kan niet nog een verdwenen of overleden vrouw verantwoorden, na een aantal gaat het opvallen, dus jullie moeten nog even geduldig zijn."

"Maar pa, al die tijd blijft ze met onze oudste broers flirten, het is gewoon misselijk makend om te zien. En ze blijft Nora maar kleineren en lastig vallen. Als je er niet bij bent, is het nog erger, zojuist hield ze zich nog in," antwoordt Chris vanaf de andere kant van de tafel.
"En daarom ben ik ook zo blij dat jullie het voor haar opnemen en haar niet laten vallen. Nog even volhouden jongens. Hoe ging het vandaag op school?"
"Goed, de voorbereidingen zijn afgerond. Vandaag was de laatste confrontatie in de gang. Ik weet zeker dat hij morgen toeslaat zodra ik alleen met hem ben," antwoordt Nora.

Geen van ons vindt het idee van de confrontatie prettig, maar gelukkig zal ze niet lang alleen met hem zijn. En zodra het tijd is, zal hij nooit meer iemand lastig vallen.
En dat moment geeft zoveel mogelijkheden.
"Mooi. Jullie weten allemaal wat de planning van morgen is? Dezelfde die jullie bij de andere scholen hebben toegepast. Hij zorgt nu ook steeds weer voor een goed alibi voor zichzelf, net zoals hij in het verleden heeft gedaan. Maar deze keer zorgt dit er ook voor dat wat er morgen gebeurt niet naar ons terug geleid kan worden," zeg ik.

Na het afruimen van de tafel maken de jongsten snel hun huiswerk. Niet dat het heel moeilijk is, aangezien ze deze stof al kennen. Om de constante wisseling van scholen gemengd met thuisscholing interessant te houden, hebben we de afgelopen jaren de meeste stof gezamenlijk behandeld. Het is nu puur een kwestie van het verplichte huiswerk te maken, want de toetsen zijn een makkie.

Met pa, Ben en Tony zitten we in de aangrenzende woonkamer naar een nieuwsbericht te kijken.
-...afgelopen maanden is het aantal vermisten meisjes enorm toegenomen.
De laatste berichtgeving van de lokale politie vertelt over een ander tragisch geval. Het gaat om een ​​zeventienjarig meisje dat een maand geleden voor het laatst is gezien toen ze vanuit haar groepswoning vertrok voor een bezoek aan haar dementerende oma. De politie sluit niet uit dat het om een ​​misdrijf...-

Ben zet de televisie uit om ons vragend aan te kijken.
"Nathan, zelfs jij stinkt naar paard en Tony zit onder het zand. Wat hebben jullie gedaan vanmiddag?" vraagt Ben, zijn hoofd schuddend. Hij is waarschijnlijk de enige van ons die zich heeft gedoucht voor hij aan tafel kwam. Al doet de rest dit normaal ook, als Margaret een normaal tijdstip aanhoudt en niet extra vroeg het eten laat opdienen.

"Ik heb de paarden geborsteld zodat Dirk in de garage kon klussen. Even mijn hoofd leegmaken met alle voorbereidingen van morgen, zonder dat zij constant in mijn buurt was," leg ik uit.
Bij Margaret in de buurt verblijven is niet goed voor je gemoedsrust. Daar krijg je wurgneigingen van, en die heb ik al teveel.
Stel je haar voor terwijl ze blauw aanloopt, met uitpuilende ogen. De aderen in haar hals die langzaam opzwellen...
De rest knikt gelukkig begrijpend en kijkt nu Tony aan.

"Samen met Alastair hebben we Nora opgejaagd. Alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat haar paard meer weg heeft van een stier. Hij maakte een beweging naar mijn kant, waardoor ik in het mulle zand mijn balans verloor en onderuit ging. Ik zweer je, het paard keek met een grijns om en begon te lachen," mokt Tony.

Als we in de lach schieten, horen we door het gelach dat vanuit de keuken weerklinkt, dat zij Tony's commentaar ook hebben gehoord.
Vijf minuten later voegen ze zich bij ons in de woonkamer.
"Als de klus klaar is, kunnen we dan samen een lange rit maken, pa?" vraagt Nora.
"Misschien kunnen we er zelfs een kampeertocht van maken. Bossen genoeg om het huis heen," stelt Chris voor.

"Jullie weten dat Margaret een hekel heeft aan de dieren en al helemaal aan kamperen," antwoordt pa.
Met een veelbetekenende blik kijken we allemaal naar hem. Hij kijkt ons echter met een onschuldige blik vragend aan, zijn wenkbrauwen iets opgetrokken en zijn blauwe ogen groot.
"Laat dat nou precies de bedoeling zijn," Tim is de eerste die de stilte verbreekt, waarna iedereen, ook pa, in de lach schiet.

De volgende morgen staat iedereen al vroeg op. Vandaag gaan pa, Ben, Tony en ik niet naar de zaak, de bedoeling is om bij de school in de buurt klaar te staan.
We weten dat hij vanmiddag na schooltijd zal toeslaan, hij slaat altijd toe vlak voor een weekend. En we hebben het vaker meegemaakt. Het enige waar we op kunnen hopen is dat Nora er zonder al te veel blauwe plekken doorheen komt.