Vlak na thuiskomst had pa al gebeld met onze contactpersoon bij de politie. Grey liet weten dat ze in de ochtend met Nora willen praten en het steegje gaan onderzoeken. Hij had aangegeven dat we het beste de bebloede kleding konden bewaren en stuurde meteen een medewerker uit het ziekenhuis langs geweest om bloed, speeksel en urine te verzamelen van Nora, zodat ze haar uit kunnen sluiten als dader.

Nadat de deurbel gaat, hoor ik hoe pa tegen Grey begint te praten. Ondertussen loop ik Nora's kamer in.
"Ben je er klaar voor?" vraag ik, terwijl haar blauwe ogen me aankijken.
Met een halve glimlach loopt ze naast me naar beneden.
"Mijn hoofd voelt alsof ik een gigantische kater heb, wat gaan we komend weekend doen?" vraagt ze.
"Grapjas, jij komt de komende weken het huis niet meer uit," zeg ik, de woonkamer inlopend.

"Hoe voel je je Nora?" vraagt Grey aan haar. Een vrouwelijke collega staat naast hem.
"Om eerlijk te zijn? Klote, ik heb vaag gedroomd over bloed en een dokter, maar ik kan er geen touw aan vastknopen,' zegt ze, over haar ogen wrijvend laat ze zich in een stoel vallen en trekt haar benen op tegen haar borstkast, waarna ze haar trui eroverheen trekt.
Ze ziet er jong en kwetsbaar uit, met een bleek gezicht en wallen onder haar ogen.

"Helaas is er gisteravond bij de discotheek een moord gepleegd. We hebben het vermoeden dat het slachtoffer jou eerst heeft gedrogeerd en mee heeft genomen een steegje in. Maar dat iemand, of meerdere personen, hem hebben opgewacht. Jij werd veilig terug gebracht, maar je kleding zat onder zijn bloed.
Vannacht heeft een arts je onderzocht en je bleek GHB in je systeem te hebben. Hierdoor kun je je waarschijnlijk niks meer herinneren, maar voor het geval je toch iets te binnen schiet, willen we je vragen wat jij je kan herinneren van gisteravond," zegt Grey professioneel.
Hij doet alsof hij niet wekelijks met pa en mij in het geheim overlegd, zijn collega weet daar immers niets vanaf.

"Het spijt me meneer, ik kan me herinneren dat een man, Bobby, met me zat te flirten en me een cola gaf. Maar dat is het laatste wat ik me herinner tot Nathan me vanmorgen wakker maakte," vertelt Nora.
"Een barman herkende je, hij gaf aan dat je ook iets te maken had met een ander slachtoffer dat vorige week vrijdag op zaterdag is gevonden. Een scheikundeleraar van jullie school. Zegt jou dat iets?" vraagt de vrouwelijke agent.

Nora schudt haar hoofd. "Nee mevrouw, mijn vliegtuig is vrijdag pas laat geland en als verrassing hadden mijn broers een feestje georganiseerd in huis. Afgelopen maandag was pas mijn eerste schooldag. Deze week hebben we geen scheikunde gehad omdat ze geen vervangende leerkracht hebben gevonden."
"Je bent niet samen met de rest van je familie hierheen gekomen?" vraagt ze.
"Ze heeft haar stage afgemaakt op een manege in onze vorige woonplaats. U kunt het eventueel op school navragen, we hadden iedere dag wel klasgenoten van onze jongere broers over de vloer. Iedereen verbaasde zich vrijdag op het feest en maandag op school erover dat we een zusje hadden," leg ik uit.

"Zijn er verder jongeren op je school die je lastig hebben gevallen de afgelopen week?" vraagt Grey, het gesprek een andere kant uitsturend.
"De enige die me hardnekkig blijft lastigvallen is een jongen, Jerry? Maar ik weet niet wat zijn probleem is, hij blijft beweren dat ik een andere meid ben," zegt Nora.
Meteen kijkt Grey naar zijn notitieblok. "Jerry zei je? Hij is de barman die jou aan beide doden linkte."

Nu kijken beide agenten elkaar aan. "En hij was steeds degene die beide mannen met een jonge meid zagen praten voor ze dood gevonden werden. Van het ene meisje weet niemand iets af, en Nora heeft hij bewust gedrogeerd weg laten lopen met een vermoedelijke veelpleger. Misschien moeten we hem maar wat langer ondervragen."
Met die laatste opmerking, staat hij op en bedankt ons voor onze tijd. Bij de deur aangekomen, blijft Grey nog even wachten terwijl zijn collega naar de auto loopt.

"Hou je zus in de gaten Nathan, er gaan mensen dood in deze stad, en er wordt gefluisterd dat zij de reden van de doden is. En je weet hoe snel de roddels de rondte gaan. Ik kan die Jerry de komende tijd wel even uit jullie buurt houden."
"Dankje Grey, we houden ons een paar weken rustig voor we er weer op uit gaan, anders durven de viezerikken niet meer," zeg ik.
"Maar zorg ervoor dat ze een duidelijk alibi heeft als jullie het volgende stuk ongedierte opruimen," zegt hij, me aankijkend met zijn bruine ogen die kort naar een felle kleur rood verschieten.

Halverwege de auto draait Grey zich nogmaals om. "Nathan? Ik kan niet wachten op een volgend cadeautje, misschien kun je hem goed inpakken voor me?"
Hmm, dat geeft nog eens ideeën voor de volgende kakkerlak die we moeten verdelgen.

Een strak getrokken lint om een hals...