Het ene moment zit ze aan de bar verveeld om zich heen te kijken en even later lacht ze met een onbekende man.
Doordat ze er ontspannen bij blijft zitten, hebben we niet direct door dat er iets niet klopt. Tot ze ineens van haar plek verdwenen is.

"De vrouw die hier net zat, zwart haar, blauwe ogen, heb jij gezien waar ze heen ging?" vraag ik aan de barman, terwijl Ben naast me om zich heen kijkt.
"Blauwe ogen? Ik heb er wel eentje gezien met paarse kleurlenzen, ze ging net wat frisse lucht halen met een man die haar aan het versieren was. De domste versiertrucs ooit gebruikte hij, maar zo te zien werkte het wel, want ze ging met hem mee."
Wisteria.
Maar waarom? De opdracht was om aan de bar te blijven zitten, waarom zou Wisteria het overnemen en naar buiten gaan met een vreemde?
"Waar ging ze heen?" vraagt Ben.
De barman wijst naar de nooduitgang. "Die kant, het steegje wordt vaker gebruikt voor een vluggertje."

Voordat we naar de deur kunnen lopen, gaat hij echter al open en loopt Nora naar binnen.
Ze ruikt naar vers bloed.
En haar ogen zijn nog steeds paars.
"Shit, we moeten haar onopvallend naar buiten begeleiden," mompelt Ben in mijn oren.
Samen lopen we op haar af.
Bij Nora aangekomen veeg ik voorzichtig haar haren achter haar oren vandaan, waardoor ze zoveel mogelijk haar gezicht en schouders bedekken. Door de schaduwen die nu over haar gezicht vallen, zijn de bloedvlekken minder goed te zien.

"Wisteria liefje, waarom zie ik Nora niet?" vraag ik voorzichtig, haar rechter hand vastpakkend en haar achter me aan trekkend.
Ben grijpt haar middel vast en zorgt dat niemand haar per ongeluk aan kan raken en zorgt dat de bloedvlekken niet opvallen. Ondertussen zie ik hoe hij het mes uit haar linkerhand neemt en inklapt. Daarna verdwijnt het in zijn broekzak.
"Hij was zo saai. Drogeerde ons met GHB. Ik heb me jarenlang niet meer zo goed geamuseerd," zegt ze met een brede grijns.

Haar hand vasthoudend, vis ik mijn telefoon uit mijn zak. Nathan neemt op zodra hij de eerste keer over is gegaan.
"We hebben haar, maar Wisteria heeft het overgenomen. Ze komt uit de steeg en zit helemaal onder. Kun jij het nakijken?"
"We lopen buitenlangs, zet haar maar in mijn auto," antwoordt hij.
"Ze heeft de deur aangeraakt, regel jij dat?"
"Komt goed," zegt, hij, de verbinding verbrekend.

Bij de hoofdingang aangekomen, blijkt het best druk te zijn buiten, iedereen wacht ongeduldig tot de portier ze binnen laat.
De bedoeling was dat we een paar uur door moesten brengen tot de topdrukte bezig was, en deze begint nu pas.
Hierdoor valt het in ieder geval nauwelijks op dat wij naar buiten lopen.
Steek de discotheek in brand, dan is er geen bewijs meer te vinden.
Er bevinden zich onschuldigen mensen binnen.
Ik zei toch niet dat je de uitgangen moest afsluiten? Maar een goed plan, er zitten vast ook schuldige mensen tussen.
Nee.
Oneerlijk. Wisteria heeft wel haar plezier gehad.

Alsof ze ons innerlijke dialoog heeft gevolgd, steekt Wisteria haar tong uit. "Je kunt eventueel het lijk in brand steken?" giechelt ze.
Samen met haar ga ik op de achterbank van Nathans auto zitten. Gelukkig is het nog redelijk vroeg en is niemand van ons dronken, want het is geen goed plan om Wisteria te laten rijden.
Dit hebben we één keer eerder geprobeerd, maar onze demonen lijken een doodswens te hebben achter het stuur.

Als de deur aan de passagierskant open gaat, neemt Ben ook plaats in de auto. Snel trekt hij zijn shirt uit en geeft hem aan Wisteria.
"Trek dit shirt aan, je zit onder het bloed. Nathan vind het niet leuk als je vlekken maakt in zijn auto," zeg ik.
De bebloede kleding bewaren we wel, onze contactpersoon weet er vast wel een geschikt verhaal van te maken, zolang ze het mes maar niet vinden.

Dan gaat de bestuurdersdeur open en stapt Nathan de auto in. Zonder een woord te zeggen rijd hij weg.
O ow, iemand heeft problemen.
Dat is waar. Aan zijn witte knokkels te zien, klemt hij zijn stuur veel te hard vast. Dat betekent niet veel goeds.

Thuis aangekomen vliegt de voordeur open zodra de twee auto's achter elkaar parkeren. Pa kijkt ons geschrokken aan. "Heeft niemand hem gebeld?" vraag ik aan Ben.
"Jawel, om te zorgen dat Margaret op haar kamer is," antwoordt hij.
Wisteria is de eerste die uit de auto stapt en naar pa toe loopt. Door het licht dat vanuit het huis naar buiten straalt, zien we pas hoe ze eruit ziet. Haar rok en blote benen zitten onder het bloed, en het komt zelfs door het shirt van Ben heen.

Ook zonder dat we haar ogen nu zien, weten we wie de leiding heeft. Wisteria loopt een stuk uitdagender, ze beweegt haar heupen meer en haar kin steekt arrogant verder omhoog dan normaal, alsof de rest van de wereld minder waard is.
Dat zijn ze ook.
"Nora... Wisteria, kom naar binnen," zegt hij, haar hand vastgrijpend. De paarse flitsen van zijn ogen zijn altijd te zien als zijn emoties hoog zitten en hij, letterlijk, de neiging krijgt om iemand in elkaar te slaan.

"Ben je in orde?" vraagt pa zodra we allemaal in de keuken zitten.
Wederom stralen Wisteria's ogen alsof ze de beste avond ooit heeft gehad. "Hmm, super," zegt ze met een gelukzalige glimlach.
"Kan ik met Nora spreken?"
"Nope, die is momenteel niet aanwezig. Laat een bericht achter na de piep, al zal ik het niet aan haar doorgeven, piep..." zegt ze giechelend.

Nu kijkt pa ons kwaad aan. "Welke drugs heeft ze te pakken gekregen?"
"Wat ik begreep was het GHB, hij heeft haar meegenomen naar een steegje, verder weet ik niet wat er is gebeurt, al kan ik het me wel voorstelen als ik naar de hoeveelheid bloed op haar lichaam kijk," leg ik uit.
Dan gaat pa's blik naar Nathan, hij is degene die er altijd voor zorgt dat er geen bewijs achter blijft, dus hij moet meer gezien hebben.
"Ze heeft een duidelijke boodschap achter gelaten. Zijn lul is afgesneden en in zijn mond gestopt. Op zijn voorhoofd staat 'GHB' gekerfd. En met zijn darmen heeft ze "lafaard" geschreven."
Giechelend voegt Wisteria eraan toe, "schrijven met darmen is best moeilijk. Ze blijven niet braaf liggen zoals je verwacht. Hier moet ik meer mee oefenen."
Allemaal kijken we haar geschokt aan. Aan de paarse ogen van Nathan, kan ik zien dat zijn stem hem andere dingen influistert die hij kan doen met darmen.

Gelukkig houdt Morado niet zo van ingewanden en bloed, dat scheelt weer.
"Zijn er vingerafdrukken achter gebleven?" vraagt pa, een hand over zijn gezicht halend.
"Nee, de enige bloederige handafdruk stond op de klink van de nooduitgang, maar die heb ik weggeveegd. Mochten er haren achter gebleven zijn, kan dat worden verklaard doordat hij haar zat te versieren en om haar heen hing. Hier zijn getuigen van. Is de planning nu erg door de war geraakt?" vraagt Nathan.
"Nee, zijn soort was wel een doelwit, al had ik verwacht dat het langer zou duren voordat eentje zich zou laten zien, anders had ik Nora wel gewaarschuwd. Ga allemaal maar slapen, dan bel ik Grey. Ik zal hem zeggen dat Nora onder het bloed uit het steegje kwam, hij zal het verder afhandelen. Wisteria jij gaat douchen, je stinkt, al ben ik blij dat je veilig eruit bent gekomen."