Vrijdagmiddag.
Mijn eerste week als Nora zit er gelukkig op. Wat zou ik er wel niet voor over hebben om weer in Lea te veranderen en niet op te vallen.
Iedereen wil ineens bevriend met me zijn, telefoonnummers uitwisselen en bij me thuis huiswerk maken.
Al wil de helft van de meiden dit alleen maar om dan bij mijn broers in de buurt te komen. Een aantal probeerde zelfs met mij af te spreken, omdat ze ineens een oogje op Alastair hebben. Hoe kom je erbij om in iemands eigen huis haar vriendje van haar af te willen pakken?
We hadden ze moeten laten komen, genoeg plekken in het bos om een lijk te verbergen.
Helaas komen ze nooit zonder er eerst over op te scheppen.

Ondanks alles hebben we een paar meiden uitgenodigd, we gaan vanavond voor het eerst met zijn allen uit in de stad en zij weten zogenaamd de beste discotheek te vinden. Ook al heb ik het gevoel dat ze me zo vlug mogelijk dumpen zodra ze bij de jongens in de buurt kunnen komen, maar ik vind het allang grappig om te zien hoe zij zich voor schut zetten, en hoe mijn broers en Alistair zich hieruit proberen te wurmen.

En dan te bedenken dat onze broers normaal zo snel mogelijk een paar meiden willen versieren.
Ja, maar ook zij hebben smaak.
En ze houden ervan om een beetje moeite te moeten doen.

Het is al donker als we bij de discotheek aankomen. De herrie en de geur van verschaald bier en zwetende lichamen, samen met een overdosis aan parfum komt naar buiten gerold zodra de deuren voor ons open gaan.
Mijn broers en Al zijn voor me uitgelopen, en zodra zij uit het zicht zijn verdwenen, laten de meiden mij in de steek om achter hen aan te gaan.
Doei vriendinnetjes!
Ja... we zullen jullie missen...

De opdracht voor vanavond is simpel, we moeten eruit zien als een stel rijke feestbeesten die geen maat weten te houden. Pa is de eerste avond nooit royaal met informatie, want hoe minder we weten, hoe natuurlijker het eruit zal zien.
Helaas moeten er twee straks terug naar huis rijden, dus ik hang het verveelde en verantwoordelijke meisje uit, dat echter wel duidelijk maakt dat ze morgen weer terug komt om de achterstand in te halen. Nathan hangt aan de andere kant van de discotheek rond met een fles water.
We merken dan vanzelf wel wie er overdreven veel interesse toont en er morgen weer is.

Tegen de bar leunend, kijk ik op mijn gemak om me heen. De muziek staat hard, al is het nauwelijks te verstaan boven het gedreun van de bas uit.
Al vind Wisteria het gevoel dat het in mijn lijf geeft wel prettig, zelf voel ik me er minder bij op mijn gemak, omdat het voelt alsof mijn zintuigen allemaal worden verdoofd.
Door de donkere zaal en de rook, kan ik de overkant niet eens zien. Door de lichtflitsen die elkaar in een hoog tempo opvolgen, wordt mijn hoofdpijn alleen maar erger en dan heb ik niet eens gedronken.

Dit voelt goed, het trilt tot in mijn binnenste.
Tot in je ziel?
Wacht, heb ik een ziel?
Ik denk het niet, of jij moet mijn ziel zijn. Maar dan kan ik het wel vergeten.
Wat kun je vergeten?
Mijn kansen om naar de hemel te gaan, als er een demoon in mij huist.
Maar dat is toch een voordeel? Dan ga je naar de hel en blijf je altijd bij me.
Of we maken een hel van de aarde. Wie gaat ons tegen houden?
Wij hebben zulke goede ideeën!

"Kan ik jou op een drankje trakteren?" hoor ik een hese stem zeggen, zijn warme adem raakt mijn oor.
Als ik naar hem kijk, vallen zijn lichtblauwe ogen op. Hij is ongeschoren, maar gaat wel netjes gekleed. Ook ruikt hij fris, in tegenstelling tot de meeste mannen die hier rondlopen.
"Misschien morgen, vandaag ben ik degene die iedereen veilig thuis moet brengen," wimpel ik hem met een glimlach af.
"Een cola dan? Anders kan ik vanavond niet tegen mijn maten opscheppen dat ik het mooiste meisje hier heb getrakteerd op een drankje," zegt hij meteen.

Gatver, die was wel heel erg ingestudeerd.

Ja, maar ondanks onze diepzinnige gesprekken, verveel ik me. Zullen we hem bezig houden?

Laat maar komen!

"Wat een vleierij, maar is dat je beste openingszin? Dat valt me een beetje van je tegen hoor," zeg ik lachend.
"Als jij een cola van mij aanneemt, zal ik mijn andere openingszinnen op je gebruiken. Mag jij aangeven welke je het beste vind." Met een grijns kijkt hij me aan.
"Prima," geef ik toe.
Meteen besteld hij twee cola. Om me heen kijken probeer ik mijn broers en Al te zien.
Nathan staat aan de andere kant tegen de muur geleund naar ons te kijken. Tony en Ben zijn bij hem in de buurt. De rest staat te dansen en probeert de meiden kwijt te raken.
Dankje. Nog maar een paar uur te gaan.

"Ben ik toevallig in de hemel beland? Jij ziet er namelijk uit als een engel," zegt hij in mijn oor.
Daar gaan we niet eens op reageren.
Mijn enige reactie is het schudden van mijn hoofd.
"Zo erg? Okay, deze dan. Kom je op mijn schoot zitten, dan praten we over het eerste wat opkomt."
Zei hij dat serieus?
Maar zelfs Wist is sprakeloos. Geschokt kijk ik hem aan. Hij wiebelt overdreven met zijn wenkbrauwen en ik schiet er spontaan van in de lach.
"Gebruik die alsjeblieft nooit meer. Hij is gewoon te slecht," zeg ik lachend.
"Maar hij werkte wel. Je lacht en praat weer met me. Hier is je cola," zegt hij, een glas aanreikend.
Met een grijns neem ik het drinken aan en neem een slok. Hij smaakt vreselijk, soms vraag ik me af of ze alles in een discotheek aanlengen met water, want de prik is er al haast uit verdwenen.

"Probeer eens een betere?" stel ik voor, het glas in mijn handen draaiend voordat ik weer een slok neem.
"Ik ben nieuw hier in de stad, kun jij me de richting naar je huis wijzen?"
Beter, maar nee.
"Je gaat de goeie kant op," zeg ik met een glimlach.
"Ow ja, waar woon je dan?" vraagt hij ad rem.
Maar ik schud alleen maar mijn hoofd en houdt mijn wijsvinger op naar hem om aan te geven dat hij even moet wachten. Met een grijns knikt hij me toe.
"Zo, hier ben ik dan. Wat zijn je andere twee wensen?" zeg ik met een knipoog.

Terwijl hij waarderend zijn hoofd kantelt, neem ik een slok van mijn cola.
"Toegegeven, die was beter dan die van mij. Maar eh, heb je een naam, of kan ik je de mijne noemen?"
"Soepel! Nora, en hoe heet jij dan?" vraag ik.
Hij buigt zich dichter naar me toe, alsof ik hem anders niet kan horen over de muziek heen.
Dan had ik zijn slechte openingszinnen ook moeten missen, dwaas.
Hij is echt slecht he? Ik hoop maar dat onze broers nooit zulke slechte openingszinnen gebruiken, want dan krijgen ze nooit seks.

"Bobby," zegt hij, waarna hij de pen van de barman afpakt en ineens een kruis op mijn hand zet.
"wat doe jij nou?" vraag ik, half lachend en half verontwaardigt.
Hij geeft me echter een dikke knipoog. "Nou, ik heb mijn schat gevonden," zegt hij en pakt mijn hand vast.
En ondanks dat het helemaal niet zo grappig is, voel ik hoe mijn mond zich omhoog krult en ik begin te giechelen.

Ik neem een grote slok om het droge gevoel in mijn keel weg te werken.
De rook begint irritant te worden.