Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als ik een boek lees of film/serie kijk, hecht ik me toch altijd op één of andere manier aan bepaalde personages. Sommigen mag ik absoluut niet, anderen zouden zo mijn beste vriend(in) kunnen zijn. En alles er tussenin natuurlijk. 

Zo zag ik enkele jaren geleden alweer (in 2012 denk ik) de musicalfilm Les Misérables, gebaseerd op de gelijknamige roman van Victor Hugo, één van mijn helden, uit 1862. Zij die geen spoilers willen over dit boek/deze film/deze musical/dit toneelstuk/weet-ik-veel-wat-er-nog-van-dit-verhaal-gemaakt-is , lezen misschien best niet verder, omdat ik niet echt kan uitleggen wat ik bedoel zónder een stukje van de plot te verraden. Sorry!

Oké, ik zag dus die film en toen ik enkele weken later op vakantie was in Frankrijk, zag ik het boek staan in sterk ingekorte versie. Toen was ik nog geen studente Frans, maar ik had al wel een sterke liefde voor de taal, dus besloot ik dat boek te kopen en heb ik het diezelfde week nog uitgelezen. In sterk ingekorte versie, zoals ik al zei, want ik heb intussen ook de uitgebreide versie en ook die wil ik ooit nog lezen. Er is maar één ding dat me voorlopig tegenhoudt: ik heb geen tijd om het dikke meesterwerk uit te lezen. Het verhaal begint op pagina 15 en eindigt op pagina 1648. Hier zie je de cover van het boek, dat nu mooi in mijn boekenkast staat te pronken:

Na het zien van de film, had ik toch wel wat Aha! en WAAAAAAAAAAAAAAAT?! momentjes in het boek. Als je graag wilt weten wat ik juist bedoel, mag je me altijd een privéberichtje sturen. Ik wil namelijk geen eventuele helden van hun voetstuk gooien door te vertellen hoe anders ze in het boek overkomen en van die dingen.

Af en toe luister ik nog wel eens naar de muziek. Meestal niet de versie van de musicalfilm uit 2012 (zie bovenaan), maar de playlist die op Youtube 'Les Misérables - French original concept version' heet. Jammer genoeg kan ik hier geen playlists invoegen, maar wel liedjes. Voor nu ga ik het op één bepaald liedje houden - de rest komt waarschijnlijk later, in een Les Misérables 2.0 of zoiets. Hier ging het namelijk ook over een band met personages. Ik kan ook héél wat zeggen over het verschil tussen de originele Franse versie van de musical en de Engelse versie (en hoe de laatste de nieuwe Franse heeft beïnvloed/naar mijn mening verzwakt). Dat verschijnt misschien binnenkort wel, als het jullie ook interesseert. Ik kan heel enthousiast zijn over Franse literatuurdingetjes, maar ik kan me inbeelden dat dat niet voor iedereen het geval is ;-)

Nu goed, ik dwaal af. Ik was dus de originele Franse liedjes aan het beluisteren, in volgorde, en zo kwam ook dit:

https://youtu.be/QiEeVaHH14s

De scène waarin de kleine jongen Gavroche sterft. Hij was één van de 'lichtpuntjes' in het verhaal, een leuk personage dat onschuldig overkomt maar het helemaal niet is. Zijn ouders zijn herbergiers, één van zijn twee zussen heet Éponine, zijn twee broertjes 'wonen' bij hem - voor zover je bij een straatjongen kan wonen - en noemen hem wel eens papa (één van die dingen die ik helemaal niet uit de film kon opmaken).

Dit liedje begon dus te spelen en spontaan sprongen er tranen in mijn ogen. Terwijl ik niet pas nog de film gezien heb, noch het boek gelezen, want dat is ook alweer een aantal jaren geleden. En toen besefte ik wat een verhaal met mensen kan doen, wat personages kunnen betekenen en hoezeer je met hen kan meeleven.  Soms, bij een écht goed boek (en dan heb ik de volledige tekst nog niet eens gelezen) kunnen ze onder je vel kruipen en laten ze je niet meer los. Ze worden een beetje echt. En wauw, wat heb ik bewondering voor de schrijvers die zoiets klaarspelen. 

Ik kan nog zoveel meer vertellen over Les Misérables en scènes die me raken. Nu heb ik er alleen de ergste uitgekozen. Maar ik heb geen idee of dat anderen ook interesseert. Ik ben er wel echt fan van. Ooit wil ik de musical eens live zien, ofwel ergens in het Frans, ofwel in het Engels in Londen. De Nederlandse teksten ervan vind ik niet zo mooi, om eerlijk te zijn. 

Voor nu ga ik ermee stoppen. Als je met me wilt praten over Les Misérables (of totaal andere dingen), is een reactie of privébericht altijd welkom! 

A la prochaine! 

P.S.: Ik weet ook niet in hoeverre mijn studentenleven jullie interesseert, maar het volgende stukje wordt wellicht een soort verslag van donderdagnacht tot donderdagnacht, omdat ik een drukke (maar leuke!) week gehad heb ;-)