Ik heb Chanel nooit echt gekend, ik ken voornamelijk de verhalen. Ik weet dat ze haar ouders heeft vermoord, puur voor de kroon. Hoewel dat bruut was, had ze haar redenen. Haar ouders zouden haar nooit de troon geven, hadden haar opgesloten in het kasteel en waren niet goed voor het land. Het heeft een tijd geduurd voordat Chanel werd erkent als koningin maar ze is uiteindelijk de beste geweest van de geschiedenis.

Mijn ogen glijden over de prachtige jurk. 'Je lijkt wel wat op haar wist je dat'. Chea heeft inmiddels een borstel gepakt en lijd me naar een stoel in de hoek van de ruimte. 'Waarom?', vraag ik. Chea zet de borstel in mijn haar en trekt hem er doorheen. 'Allebei sterke vrouwen, opgegroeid in een kasteel en vechtend voor jezelf'. Er zijn vragen over Chanel die ik nooit aan iemand heb durven vragen, dit is mijn kans.

'Waarom is Chanel nooit getrouwd, heeft ze nooit kinderen gekregen?'. Ik zie Chea in de spiegel glimlachen terwijl ze mijn haar begint recht te strijken. 'Chanel had geen kinderwens, ze had haar ziel verkocht aan de kroon. Er zijn een paar mannen langs gekomen door de jaren heen maar geen enkele hield het echt lang met haar vol, of zij met hun'. Ik zie de vrouw voor mij, bewoner haar.

'Leken Alisha en Chanel op elkaar?'. Van beide vrouwen ken ik enkel de verhalen, vaak lovend. Chea zucht diep bij het horen van de naam Alisha. 'In een bepaalde weg wel. Beide waren het sterke vrouwen die vochten voor hun idealen. Aan de andere kant was Chanel op een manier duister. Alisha kun je een beetje vergelijken met Celeste, sterk maar puur'. Ik knik begrijpend. 'Zijn jij en Elien nou wel of niet samen?'. Het is de vraag die niemand durft te stellen.

Chea begint te lachen. Ze schuift een speldje in mijn haar. 'Laten we zeggen dat we geen datum hebben die we vieren, geen gelofte of afspraak. We kunnen elkaar makkelijk maanden niet zien en elkaar terugzien alsof er niks is gebeurd. Je zou zeggen dat we dan vrij zijn om te doen wat we willen maar als hij iets met een ander zou doen, draai ik hem de nek om'. Chea schuift het laatste speldje in mijn haar en zet een stap naar achter, lachend.

Ik lach met haar mee terwijl ik opsta van de stoel, kijkend naar mijn eigen spiegelbeeld. Chea heeft zichzelf overtroffen, het ziet er prachtig uit. 'Laten we nog snel wat laatste make up bij je opdoen, voordat het tijd is om je naar je volgende stop te brengen', verbaast kijk ik haar aan. Ik wil haar vragen wat ze bedoeld maar ergens heb ik het gevoel dat ze me het toch niet gaat vertellen. Ze laat me terug op de stoel zitten en begint een bescheiden laag make up bij me aan te brengen.

'Zo kijk maar in de spiegel'. Ik sta op en kijk in de spiegel, een glimlach verschijnt direct op mijn gezicht. 'Het is prachtig Chea'. Chea staat achter me en schenkt me een oprechte glimlach. 'Jij bent prachtig'. Ze trekt de jurk aan de achterkant nog een keer recht voordat er een klop op de deur klinkt, verbaast kijk ik op. 'Binnen', antwoord Chea. De houten deur gaat open en mijn vader verschijnt in de opening.

Zijn ogen gaan over mijn lichaam, een glimlach siert de man zijn lippen. 'Zou mijn prachtige dochter mij willen vergezellen?'. Hij steekt zijn hand naar me uit. Ik kijk nog een keer dankbaar naar Chea voordat ik naar mijn vader loop en zijn hand aanneem. Hij lijdt me de kledingruimte uit, de gang op. 'Waar gaan we heen?', vraag ik nieuwsgierig. Mijn vader zijn lippen staan in een grijns, terwijl hij me zachtjes meetrekt.

'Je moeder heeft iets gevonden'. Verbaast kijk ik mijn vader aan. Ik stop met lopen en laat zijn hand los. 'Wat heeft ze gevonden?'. Een heel klein beetje hoop op een andere oplossing verschijnt in mijn lichaam. Zodra hij door lijkt te hebben dat ik dat denk verdwijnt zijn lach. 'Sorry Raf, het is niet wat je denkt'. Een zucht verlaat mijn lippen, daar ging mijn hoop. Ik pak mijn vader zijn hand weer vast en laat me meetrekken.

We lopen de werkkamer van mijn moeder binnen, gelijk kijk ik verbaast om mij heen. Mijn moeder, Celeste en Malia staan in de ruimte, alle drie gehuld in een prachtige jurk. Mijn vader laat mijn hand los en sluit de deur achter mij, mijn moeder zet een stap naar voren. 'Ten eerste, gefeliciteerd', ze glimlacht vriendelijk. Ik knik dankbaar. 'Ten tweede heb ik misschien een vreemd verjaardagscadeau maar wel één waarvan ik denk dat je hem waardeert'.

Ze houdt een flesje in haar hand, gevuld met een diepblauwe vloeistof. 'Wat ik hier in mijn hand heb is een mengsel van kruiden en magie. Het dood Yin misschien niet of houd je hier, het verzwakt hem wel zodanig dat je je herinneringen terugkrijgt als je daar bent. Vanaf jongs af aan zal je vlagen krijgen waarin je je eigen verhaal en de verhalen van ons terugkrijgt. Misschien zal het lijken als je eigen fantasie maar uiteindelijk zal je erachter komen dat het wel degelijk waar is. Het laat toe dat je in je achterhoofd met ons kan blijven communiceren, nogmaals waarschijnlijk niet beseffend wat je meekrijgt'.

Vol verbazing kijk ik mijn moeder aan, niet bevattend wat ze zei. Er was ergens een kans dat ik een deel van mijn herinneringen zou houden maar nu is het een gegeven, ik kan mee blijven krijgen wat er gebeurt tijdens mijn vertrek. Misschien niet geheel bij bewustzijn maar dat kleine beetje zekerheid is genoeg om erg blij te zijn met het aanbod. Voor ik het zelf goed en wel doorheb vlieg ik mijn moeder om haar hals.