"And from the whole she deduced this useful lesson, that to go previously engaged to a ball, does not necessarily increase either the dignity or enjoyment of a young lady."
-Jane Austen

Het was ongemakkelijk stil in de taxi onderweg naar het bal. Lisa en Jonathan hadden al de hele rit elkaars blikken ontweken. Jonathan staarde uit het raampje terwijl ze voor de zoveelste keer de uitnodiging bekeek, om negen uur in kasteel Den Brandt. De chauffeur draaide af en Lisa rilde van de koude. Ze was niet voorbereid op het koude winterweer in haar dunne jurk en vest. Anna had haar haar opgestoken en ze voelde even of alle speldjes nog goed zaten. 

Lisa kon de spanning in de auto voelen hangen terwijl ze weer een zijdelingse blik op Jonathan wierp. Omdat ik van je hou. Die zin hing nog steeds onuitgesproken tussen hen. Ze zouden wel moeten overeenkomen vandaag, hun missie moest koste wat kost slagen.

'Hier is wel goed.' Het was het eerste wat ze Jonathan hoorde zeggen sinds ze waren vertrokken. De banden piepten toen de wagen tot stilstand kwam, Lisa duwde wat geld in de handen van de fronsende chauffeur en samen stapten ze zo snel mogelijk uit. Ze stonden op de grote oprit van het kasteel, ze staarde naar het grote witte gebouw en Jonathan draaide zich naar haar om. 

'Wat is het plan?' Lisa keek weg van zijn blauwe ogen om te controleren of haar wapens nog op hun plaats zaten. Ze had twee dolken op haar onderbenen gegespt, meer kon ze niet meenemen. Ze wist ook dat Jonathan onder zijn blazer een wapenriem droeg.

'We mengen ons zo onopgemerkt mogelijk tussen de gasten en sluipen dan weg om door Cassius' spullen te snuffelen.' Ze begon de oprit af te wandelen en keek naar de prachtige fontein terwijl Jonathan achter haar liep.

'Dat is een verschrikkelijk plan,' lachte hij, 'we zullen opvallen met de runen en ook omdat we niet uitgenodigd zijn.' Lisa rolde met haar ogen en versnelde haar pas, de oprit leek kilometers lang te zijn. Ze vond het spijtig dat ze geen Poort hadden kunnen nemen, maar Anna had opgemerkt dat het niet in hun "onopvallend" plan zou passen.

'Dit is het ideale moment om in het huis van de Hoge Heksenmeester te geraken. We zouden nooit kunnen inbreken en hij laat ons zeker niet zomaar binnen.' Lisa draaide zich om naar Jonathan toen ze de trap bereikten. 'We zoeken gewoon informatie over de scepter en de oude taal die Moira niet kan vertalen en dan smeren we hem.'

Jonathan zette een brede grijns op en boog zijn arm, Lisa zuchtte en haakte in. Ze beklommen de trap en drukten beleefd op de bel. Een gebochelde man met vleermuizenvleugels deed de massieve deur open. Het was Achiel, het slaafje van Cassius, van hem hadden ze het mythologische boek gekocht op de schaduwmarkt. Lisa lachte ongemakkelijk en gaf hem de uitnodiging. Achiel keek van het papiertje naar hen met een opgetrokken wenkbrauw.

'Naam?' zei hij met een krakende stem.

'Lisa Cartwright en Jonathan Starkweather,' zei ze snel. Hopelijk was hij dom genoeg om te denken dat ze welkom waren op het feestje.

'Starkweather?' riep een stem vanachter de deur. Cassius verscheen voor hen en duwde Achiel aan de kant. De ietwat corpulente man grijnsde van oor tot oor. Lisa vond het moeilijk te geloven dat hij één van de machtigste heksenmeesters van de streek was. 'Als dat niet mijn favoriete schaduwjagers zijn!' Hij gaf Jonathan een klopje op zijn schouder, ze zag dat hij zijn vuisten balde. 'Komen jullie mijn feestje verpesten met Kloofzaken?'

'Nee, we komen hier gewoon om te genieten van de festiviteiten,' zei Lisa met haar meest onschuldige glimlach. Cassius leek niet overtuigd en fronste zijn voorhoofd. Lisa dacht snel na en sloeg dan haar arm om Jonathans' middel, die zijn spieren spande. 'Dit is onze eerste date,' verklaarde ze. Cassius lachte zoals de kerstman dat zou doen, met twee handen op zijn buik en schokkende schouders. Tot haar opluchting was het geen spottende lach, hij zette een stap aan de kant.

'Goed dan, ik heb niets tegen onbezonnen koppeltjes.' Met een brede armzwaai leidde hij hen naar binnen en begon Achiel te vertellen over wat waarschijnlijk zijn eerste date was. Opgelucht liet ze Jonathan los en keek nieuwsgierig in het rond.

Een orkest speelde klassieke muziek, waarop de gasten stonden te dansen. Lisa liet haar blik dwalen over de menigte. Ze zag alle soorten benedelingen, elfen met bloemen in hun haar stonden samen te kletsen, heksenmeestervriendjes van Cassius waren aan het dansen in de zaal, ze zag ook enkele vampiers van Edwyns clan. Lisa legde haar hoofd in haar nek en keek naar de gouden kroonluchters toen Jonathan haar begeleidde naar de dansvloer.

'We zijn hier nier voor ons plezier,' siste ze. Jonathan pakte haar linkerhand vast, zijn andere hand legde hij op haar rug en hij begon nonchalant te dansen. Toen ze kwaad omhoog keek, zag ze hem wenken naar iets achter haar. Hij zwierde haar rond en ze zag waar hij naar keek. Cassius was hen in het oog aan het houden. Lisa sloot haar ogen en vloekte in stilte, onopgemerkt wegglippen zou nog niet zo simpel zijn. Ze luisterde naar de muziek, het was Für Elise, ze stelde zich voor dat Anna het voor haar aan het spelen was. Van die gedachte werd ze rustiger en ze opende haar ogen.

'Kom.' Lisa trok hem weg van de dansvloer, het kon haar niet schelen wat Cassius dacht. Ze kwamen uit op een tafel vol met fruit en hapjes, Jonathan keek er hongerig naar. Ze rolde met haar ogen en nam twee glazen champagne van de tafel en duwde er één in zijn handen.

'Ik denk niet dat het een goed plan is om dronken te worden,' zei Jonathan nuchter. Cassius keek nog steeds hun richting uit terwijl hij stond te praten met een elf, haar huid had een even donkerrode kleur als het glas wijn in haar handen. Een koude rilling liep over haar lichaam, had de heksenmeester hen door?

Zonder na te denken nam ze een slok van haar glas, de vloeistof smaakte bitter in haar mond. Jonathan keek haar grijnzend aan en nam ook een slok. Ze wist dat Jonathan goed tegen alcohol kon en keek toe hoe hij de volledige inhoud naar binnen sloeg. Ze gaf hem een harde tik op zijn arm toen hij nog een glas wilde nemen. Zijn wangen kleurden rood, ze hield zich voor dat het van de champagne kwam.

Samen keken ze weer naar Cassius, die zijn glas hief in hun richting. Lisa haalde opgelucht adem, hij was overtuigd. Lisa nam nog een slok en zette toen het glas iets te hard op tafel. Een weerwolf gaf hen een geïrriteerde blik toen ze Jonathan meetrok en een gang in glipte. Ze voelde haar licht in het hoofd en adrenaline stroomde door haar lichaam. Als ze nu betrapt werden, zouden ze geen goede verklaring hebben.

'Waar zoeken we eerst?' Jonathan kruiste zijn armen en keek haar hoopvol aan. Zij had dus duidelijk de leiding.

'We moeten de bibliotheek, of zijn bureau weten te vinden. Laten we boven beginnen.' Jonathan knikte instemmend en ze liepen de trap op. Wat niet makkelijk was voor Lisa, haar voeten knelden in de hakken.

Op goed geluk trokken ze een deur open, hij leidde naar een prachtige smaragdgroene zitkamer. Met een zucht sloot ze de deur weer en botste tegen Jonathan op. Geschrokken keek ze op, het was de eerste keer die dag dat ze hem recht in de ogen keek. Zijn pupillen waren groot, omringd door lichtblauw, waardoor ze een krop in haar keel kreeg. Ze wou net opzij stappen toen hij zijn hand door haar haar haalde, er liep een rilling over haar rug.

'Je bent heel mooi,' fluisterde hij zacht. Ze kneep haar ogen dicht in een poging zijn woorden af te blokken. 'En het spijt me,' zijn stem klonk hees, kwetsbaar, 'ik had je keuze voor Thomas moeten respecteren.' Ze opende haar ogen, zijn woorden klonken oprecht. Het brak haar hart.

Ze wist niet hoe, maar het volgende moment stond ze op haar tippen en raakte haar mond de zijne. Jonathan maakte een geschrokken geluidje en hield haar voorzichtig haar middel vast. Ook al stond ze op haar tippen, hij moest nog steeds naar voren buigen. Jonathan tilde haar op en duwde haar rug tegen de muur, zodat ze op gelijke hoogte kwamen. Haar hele huid tintelde toen hij geschrokken haar naam fluisterde. Zijn lippen smaakten naar appels en de champagne van daarnet. Ze voelde zich nog steeds licht in haar hoofd, alsof ze aan het dromen was.

Maar die droom werd doorbroken door de gedachte aan Thomas, zijn gezicht flitste voorbij. Lisa maakte zich even snel los van hem als dat ze hem had omhelsd. Plots hoorden ze een al te bekende lach.

'Hohoho.' Jonathan nam razendsnel een stap achteruit en ze keken ongelovig naar de oude man. Cassius haalde zijn hand door zijn witte baard en keek hen aan met een grijns. Hoe lang stond hij daar al? Lisa voelde haar wangen nog roder kleuren en ze hoorde Jonathan naast haar hijgen. Ze hoopte dat hij hem niet ging vermoorden. Dat zou onsubtiel zijn.

'Jullie schaduwjagers zijn zo loszinnig,' lachte hij en hij wees naar de deur naast hem. 'Hier is nog een vrije slaapkamer.' Hij knipoogde naar het duo en liep dan lachend en hoofdschuddend verder. Lisa moest haar best doen om hem niet vanachteren aan te vallen.

Toen hij weer weg was liep ze naar de deur tegenover die van de slaapkamer en trok hem open.

'Lisa-' Jonathan kwam haar achternagehold en nam haar pols vast. Ze rukte zich los en schudde haar hoofd. Ze wou hier niet over praten. Nooit.

Ze draaide haar hoofd weg van Jonathans teleurgestelde gezicht en stapte de kamer in. Het leek erop dat ze Cassius' kantoor hadden gevonden.

'Bingo.' Lisa begon de lades van het massieve bureau open te trekken en Jonathan doorzocht met enige tegenzin de kasten. Na een dikke minuut zoeken lagen alle papieren verspreid over het houten bureau. Niets over de scepter, niets over een oude taal. Ze begon de hoop al op te geven, was al deze moeite dan voor niets geweest?

'Lis.' Ze kromp ineen bij het horen van de bijnaam die hij daarnet tegen haar mond gefluisterd had. 'Volgens mij heb ik iets gevonden.' Jonathan snelde naar haar toe en legde een boek op de tafel. In zijn enthousiasme boste zijn arm tegen haar schouder en ze moest haar ogen sluiten om kalm te blijven. Ze zon zichzelf duidelijk niet vertrouwen rond hem.

Had hij haar gekust omdat hij te veel alcohol op had, of omdat hij Cassius had horen aankomen? Ze schudde haar hoofd en opende haar ogen weer.

Jonathan wees naar het boek en ontweek haar blik. Het leek wel een woordenboek te zijn, en tot haar genoegen herkende ze enkele woorden uit de tekst. Hiermee zou Moira het kunnen vertalen. Ze klapte het boek dicht en drukte het tegen haar borst, alsof het een baby was dat ze moest beschermen.

'We moeten hier weg.' Ze opende een raam en keek naar beneden. Een normalo zou niet zonder kleerscheuren uit een val van deze hoogte komen. 

'Zou Cassius zijn boek niet missen?' Lisa schudde haar hoofd, aan de stoflaag kon ze zien dat het al lang niet meer gebruikt was. 'En waarom heb je het raam opengedaan?' vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Lisa grijnsde en gooide Jonathan haar hakken toe, die hij opving met één hand.

'We kunnen niet langs Cassius ontsnappen,' zei ze schouderophalend. Lisa deed haar ketting af, waardoor haar vleugels uit het niets tevoorschijn kwamen. Jonathan keek haar nog steeds argwanend aan. Ze stapte uit het raam en gebruikte de vleugels als parachute, ze landde zacht in het gras. Lisa hoopte dat niemand het zou opmerken en deed snel haar ketting weer om.

Een seconde later verscheen Jonathans gezicht door het raam. Hij gooide haar hakken naar beneden en kort daarna volgde hij. Ze landden allebei in een struik en Lisa lachte toen hij verfomfaaid rechtstond.

'Laten we wegwezen,' zei ze bibberend van de kou. Jonathan pakte haar hand en ze liepen zo snel weg als ze konden. 

______________
Wat vond je van dit hoofdstuk? Laat het zeker weten in de comments!

Ze hebben het boek gevonden, maar zal de kus ook een emotionele tol eisen?
Ontdek het in het volgende hoofdstuk! -->
Onthoud ook: Vertrouw niemand