"Darkness cannot drive out darkness: only light can do that. Hate cannot drive out hate: only love can do that."
-Martin Luther King Jr.

Lisa lag uitgestrekt op Anna's bed, haar vriendin beende onrustig door de kamer. Ze was met Anna's hulp onder de danslessen van Thomas uit gekomen. Dat had ze niet aangekund, de gedachte van Jonathans handen op haar middel had haar koude rillingen gegeven. Niet zolang Thomas' vingerafdrukken daar nog waren. Onrustig draaide ze zich om op Anna's zachte bed.

Omdat ik van je hou! 

Die woorden hadden door haar hoofd gespookt sinds hij ze had uitgesproken. Net zoals het antwoord dat ze niet over haar lippen kon krijgen.

Ik ook van jou.

Ze zou blij moeten zijn, ze had Thomas gevonden. Maar toch wilde haar hart niet stoppen met protesteren. Ze zou willen dat Thomas hier was, dat hij zijn armen rond haar zou slaan zoals de vorige nacht. Dat hij wederom al haar zorgen zou wegnemen.

Anna stopte abrupt met ijsberen en plofte met haar rug tegen de limoengele muur. Ergens geloofde ze dat Anna al een vermoeden had gehad over de gevoelens van haar broer.

Toen Lisa van het dak af was gekomen was ze haast automatisch Anna's kamer binnengevallen en had ze zich op het bed gesmeten. Anna's protest was onmiddellijk gestopt toen ze haar tranen had gezien. Ze had haar vriendin alles verteld, Anna had enkel kort en verwijtend geknikt. Lisa had zonder het te beseffen Jonathans hart gebroken. Misschien was Anna daarom zo kwaad geweest over haar relatie met Thomas.

'Hij komt er wel bovenop,' was het enige wat Anna zei. Ze wenste dat ze dat kon geloven.

Anna schraapte haar keel en tikte haar schouder aan. 'Je hebt geen jurk,' zei ze om van onderwerp te veranderen, Lisa keek haar niet-begrijpend aan. 'Voor het bal van morgen,' verduidelijkte ze.

Dat trok Lisa terug naar het hier en nu, het was tijd om een schaduwjager te zijn. Ze stond recht een streek haar ongekreukte kleren recht. Anna had gelijk, het zou indiscreet zijn als ze in een tenue naar het bal zou gaan. Maar het enige jurkje dat ze had was niet geschikt voor een bal. Alsof Anna haar gedachten kon lezen, zei ze dat ze een idee had. Het volgende moment werd Lisa de kamer uitgetrokken.

*

Een paar minuten later werd Lisa in een oude jurk van Marianne gewurmd. Ze had geluk dat Anna's moeder nog oude galajurken had liggen en bijna even groot was als haar. Maar Marianne was ook onmogelijk slank. Lisa hapte naar adem toen Anna de linten aan de achterkant aantrok.

'Hij past perfect.' Lisa wilde daar volmondig tegen protesteren, totdat Anna haar voor de spiegel duwde. De muntgroene jurk zat strak om haar middel en kwam volledig op de grond, ze zou er dus makkelijk wapens in kunnen verstoppen. Ze raakte het kanten bovenstuk aan, de jurk was strapless en haar magere schouders werden ontbloot. Lisa vond de jurk te spannend om haar lichaam en te diep uitgesneden, maar Anna klapte bemoedigend. Lisa draaide zich met een zucht om naar haar.

'Kun jij niet gaan in mijn plaats?' Ze was zich bewust van de kinderachtige toon in haar stem, maar dat kon haar nu niet schelen.

'Ten eerste, je kan Jonathan niet blijven ontlopen. Dat zou hem enkel nog verdrietiger maken,' zei ze streng. 'Ten tweede, jullie twee zijn de enige die kunnen gaan! Cassius zou nooit verwachten dat ik met mijn broer op date ga.' Lisa kreunde en liet zich op Marianne's bed vallen. Vermoeid wreef ze in haar ogen, waarop Anna zuchtte en naast haar kwam zitten. Lisa liet een snik ontsnappen toen Anna haar armen rond haar sloeg.

'Ik ga met Olivia trainen, kom je mee?' Lisa haalde haar schouders op en volgde Anna de gang in. 'Ik hoop enkel niet dat je in die kleren gaat vechten?' Anna wees naar de lange jurk. Lisa bloosde en zei dat ze zich even ging omkleden.

Ze haastte zich naar haar kamer en gooide de deur dicht. Met één hand leunde ze tegen het deurkozijn. Lisa vroeg zich af waarom ze zich zo rot voelde. Na een minuut kwam ze terug in beweging en liep naar haar kast om een tenue te pakken. Op dat moment werd er op de deur geklopt en kwam Thomas zonder meer naar binnen. Zijn blik gleed over het lichtgroene kleed en bleef bij haar hals hangen. Er verscheen een brede grijns op zijn gezicht.

'Daar ga je die oude Cassius wel mee kunnen verleiden.' Lisa stapte met brede passen naar hem toe, zodat ze bijna tegen hem aangeplakt stond en kruiste haar armen.

'Het is niet de bedoeling dat ik hem verleid. We mogen gewoon niet opvallen tussen de andere gasten,' zei ze streng. Hij legde zijn handen op haar heupen en een lach speelde nog steeds op zijn lippen.

'Jij zult altijd opvallen.' Lisa proestte, maar Thomas keek haar serieus aan. Haar hart leek op te zwellen in haar borst toen ze op haar tippen ging staan. Hun lippen bosten hard tegen elkaar. Thomas maakte een ietwat geschrokken geluid, zijn handen gleden over haar blote schouders en rug. Zijn schoonheid benam haar nog steeds de adem.

Thomas' aanrakingen waren als stroomstootjes, waardoor ze de wereld rond haar vergat. Zijn kussen gingen langs haar hals en verzekerden haar ervan dat ze Jonathan niet nodig had.

Hijgend trok ze de rits van zijn tenue open en gooide het op de grond, zijn donkerbruine ogen keken haar peilend aan. Lisa negeerde zijn blik en liet haar handen over zijn borst vol littekens glijden. Hij wilde haar naam zeggen, maar ze smoorde zijn waarschuwing door haar lippen tegen de zijne te drukken. Ze wankelde onhandig achteruit en trok Thomas mee.

Hij viel boven Lisa op haar bed en ze slaakte een kreetje. De stof van de jurk was zo dun dat het leek alsof hun huid elkaar raakte. Thomas duwde zich recht op zijn ellebogen.

'Lisa, je bent niet aan het nadenken.' Hij maakte zich van haar los en gefrustreerd stond ze recht. Ze dacht altijd alles door, ze kon zich toch één keer laten gaan?

'Straks scheurt je jurk.' Thomas' haar zat in de war, al zag hij er beheerster uit dan Lisa zich voelde. Ze streek haar jurk terug glad, hij had gelijk. Ze had geen controle over zichzelf.

'Help me dan om hem uit te doen,' zei Lisa gefrustreerd, als een kind dat geen lolly kreeg. Ze kon net niet bij de ristsluiting van de jurk komen. Thomas stond recht van haar bed en kwam achter haar staan. Behendig riste hij de jurk open, tot net aan haar onderrug. Lisa rilde en zag dat hij zich beleefd omdraaide. Ze trok snel haar tenue aan en vouwde Marianne's jurk netjes op. Thomas draaide zich terug om en stak zijn hand uit.

'Als ik u mag begeleiden naar de trainingsruimte?' Lisa legde giechelend haar hand in de zijne.

*

Anna had zich samen met Olivia afgezonderd toen Lisa met haar zogenaamde vriendje was binnengekomen in de trainingszaal. Ze kon de pijnlijke blik in de ogen van haar broer niet aanzien.

Olivia concentreerde zich volledig op Anna's zwaard toen ze haar aanval pareerde. Met al haar kracht bracht Oliva haar zwaard naar beneden, Anna kon haar slag niet tegenhouden. Ze was afgeleid geweest door de discussie tussen Jonathan en Thomas. Haar zwaard vloog uit haar hand en kletterde op de grond. Haastig liet Olivia haar zwaard ook vallen en pakte Anna bij de schouders.

'Sorry,' riep ze. Anna bewonderde altijd haar kracht en doorzettingsvermogen. Haar ogen waren zo blauw als een tropische oceaan. Ze glimlachte bescheiden naar haar vriendin. 'Je bent gewond!' riep Olivia, blijkbaar niet voor de eerste keer. 

Verwonderd keek Anna naar haar arm, waar Olivia al een iratze aan het tekenen was. Olivia's zwaard had een kleine, ondiepe snee in haar onderarm gemaakt. Anna voelde wonde branden terwijl de huid terug aan elkaar groeide. Maar ze was zich nog meer bewust van Olivia's grip rond haar pols. Anna slikte moeizaam. Ze voltooide geconcentreerd de rune en liet dan haar arm los. Anna wilde zo graag haar armen rond het meisje slaan. Maar ze hield zich in, niet met zoveel mensen rondom hen.

Ze draaide zich om, de discussie tussen Thomas en Jonathan laaide op. Gefrustreerd stapte ze op hen af, met Olivia aan haar zijde. Ze voelde met Jonathan mee, maar hij moest maar eens leren dat hij niet altijd zijn zin kon krijgen. Ze maakte zich zorgen over hun missie van morgen. Als de Hoge Heksenmeester Lisa en Jonathan zou betrappen terwijl ze in zijn spullen aan het snuffelen zijn, zitten ze diep in de problemen. En ze had op dit moment niet het gevoel dat haar vriendin en broer zo'n goed team zouden vormen.

'Wat is er aan de hand?' vroeg ze. Jonathan stond met getrokken zwaard tegenover Thomas.

'De Centurion denkt dat hij beter kan vechten dan ons,' sneerde Jonathan.

'Nee, ik denk enkel dat ik beter kan vechten dan jóú,' zei Thomas al grijnzend.

'Dan daag ik je uit tot een duel,' zei hij plechtig. Anna rolde met haar ogen. Vroeger vochten zij en Jonathan vaak voor hun gelijk. Letterlijk.

Ook al wilde ze Thomas zelf graag eens een lesje leren. Lisa was te onschuldig, te beheerst voor hem.

'Doe niet zo belachelijk,' zeiden zij en Lisa in koor. Maar Thomas had zijn twee klingen al laten uitschuiven, als de verlengstukken van zijn armen.

Jonathan zette de aanval in en haalde uit met zijn zwaard. Thomas draaide rustig weg en wachtte op een nieuwe aanval. Lisa wierp haar een angstige blik toe. Anna wist dat ze niet bang was voor Thomas. Jonathan maakte geen kans.

Jonathan schreeuwde terwijl hij met zijn zwaard zwaaide, hij mikte op zijn middel. Thomas kruiste zijn twee dolken om de aanval te blokkeren. Ze zag dat Lisa moeite had om zich niet tussen de twee in te gooien.

Thomas sprong vooruit en draaide ongelofelijk snel rond. Zijn dolken als een dodelijke boemerang. Haar broers zwaard werd uit zijn handen gekatapulteerd en belande aan haar voeten. Thomas' kling bleef een paar millimeters van Jonathans keel hangen. Lisa liet een gesmoorde gil ontsnappen en rende op hen af. Thomas liet zijn arm zakken en blies zijn donkerbruine haar uit zijn ogen.

Zelfvoldaan schonk hij Lisa een blik, maar ze controleerde of Jonathan in orde was. 

'Dat was heel kinderachtig, van jullie allebei,' beet ze hen toe. Ze keken haar aan als twee geslagen puppy's. Toen Lisa naar buiten wilde stormen, greep Jonathan haar vast.

'Je bent te laat Jonathan!' riep ze. Anna zag de wenkbrauwen van Thomas en Olivia in een frons vertrekken. Op dat moment kwam de onwetende Arthur vrolijk binnengewandeld. Hij werd omvergelopen door Lisa en daarna nog eens door Thomas.

Ze was er zeker van dat Lisa en Jonathan het goed zouden maken, al hoopte ze dat dat voor hun missie zou gebeuren.

______________
Zal de spanning tussen Lisa en Jonathan voor problemen zorgen op hun missie?

Lees snel verder -->
Onthoud ook: Vertrouw niemand