"When I have a little money, I buy books; and if I have any left, I buy food and clothes."
-J.R.R. Tolkien

Ze zaten nog steeds in Ambrosia te wachten op hun eten. Olivia moest zo nodig de opmerking maken dat ze in een benedelingen restaurant toch wel een snellere service had verwacht. Ze hoorde Arthur's maag luid grollen, iedereen keek blij op toen een ifriet hun bestelling bracht. Hij had witte hoorns uit zijn hoofd steken en lachte vriendelijk naar hen.

Lisa herinnerde zich een fragment uit de codex over ifrieten: het waren heksenmeesters die wel een heksenmeestersteken hadden, maar geen krachten. Ze kwamen bijna nooit onder de mensen want ze konden zichzelf niet verbergen met een spreuk. Het zou nogal raar zijn als mensen plots een man met hoorns door de straat zagen lopen. Lisa had zoals altijd een broodje met kaas en ham besteld en begon er snel van te eten. Het was nog te vroeg om het middageten te noemen, maar het zou er maar voor moeten doorgaan.

'Dus,' begon Arthur, 'zijn jullie familie?' Hij priemde met zijn vork naar haar en Anna. De twee meisjes wisselden een blik voordat Lisa antwoordde.

'Niet echt,' aarzelde ze, 'onze families kennen elkaar al heel lang. Ik woon al vele jaren gewoon bij hen in.'

Olivia pikte nu ook mee in met de nieuwsgierigheid van Arthur. 'En Lotte en Maxim? Ze lijken niet op jullie.' Olivia keek met onpeilbare ogen naar Anna.

'Die lijken meer op Marianne,' zei Lisa voor haar vriendin kon antwoorden. Ze praatte graag over de Starkweathers, zo voelde ze zich toch een beetje deel van hen.

'En jouw ouders dan?' Olivia wees beschuldigend met haar mes naar Lisa. Daar praatte ze minder graag over, ze voelde dat Anna haar spieren opspande. 

Lisa zuchtte stil: 'Mijn moeder woont in Idris, ze is een deel van de Raad van de Kloof en kon daarom dus niet hier komen wonen.'

'Dus zij doet daar gewoon wat politieke zakendingentjes en laat jou hier achter?' vroeg Olivia zonder veel emotie in haar stem, 'leuk'.

'Het was mijn keuze om in het Instituut te komen wonen, daarvoor woonde ik samen met mijn moeder in een landhuis in Wijnegem,' zei Lisa schouderophalend.

Arthur draaide zich abrupt naar haar toe, met plots veel belangstelling. 'En je vader dan?' mompelde hij, zijn mond vol met brood.

'Die- Ik heb hem nooit gekend.' Lisa keek naar haar sandwich, zonder dat ze het merkte ging haar hand naar de ring om haar nek. Zoals altijd keek iedereen direct gegeneerd naar zijn eigen bord. Behalve Moira, zij glimlachte bemoedigend naar haar. En Olivia bleef haar aanstaren, alsof ze wachtte op een vervolg, Lisa wendde haar blik af. Normaal kon ze mensen redelijk goed lezen, ze kon hun gevoelens en gedachten gewoon voelen. Maar bij Olivia lukte dat niet, ze was heel onvoorspelbaar en dat irriteerde Lisa. Ze wierp een blik op Anna, die ook raar naar Olivia keek.

Anna.

Lisa had maar blijven denken aan wat ze haar verteld had. Ze had wel een paar signalen gekregen van Anna, dingen die ze zei, die ze deed. In de hoop dat Lisa het zou snappen zonder dat ze het tegen haar zou moeten zeggen. Ze had zich al duizend keer voor de kop geslagen dat ze het niet had gezien. Al leek Anna er niet kwaad om te zijn. Ze had twee extra broodjes besteld voor Lotte en Maxim, maar die moesten eerst les volgen van Marianne. Plots greep Olivia naar haar glas water en sloeg het in één slag achterover.

'Heet,' zei ze ademloos. Lisa keek naar haar broodje, volgens haar was dat de Solare, een broodje met hete chilis. Ze zag Jonathan zijn lach inhouden en Anna gaf hem een klop tegen zijn arm.

'Au,' zei hij dramatisch, 'waarom moet je mij altijd slaan?' Hij wreef met zijn hand overdreven tegen zijn bovenarm. Voor Anna daar antwoord op kon geven ging Lisa's telefoon af. Ze keek op het schermpje en zag dat het Marianne was. Snel gaf ze de telefoon aan Anna, wetende dat ze de hare weer thuis was vergeten. Anna nam de telefoon op.

'Mam?' Lisa hoorde de stem van Marianne door het toestel, ze klonk kwaad. Lisa slikte, als Marianne kwaad was op hen, was ze meestal alleen kwaad op Anna en Jonathan, ook al was het soms haar eigen schuld. Ze zag Jonathan zijn zus onderzoekend bekijken. Lisa vroeg zich af of hij Anna ook zo goed begreep als zij. Ze wierp een blik op Anna, die lichtjes haar hoofd schudde naar haar. Lisa ontspande weer een beetje, Marianne was dus niet boos.

'Ja, mam, ja, oké, tot straks.' Anna legde op en gaf de telefoon terug aan Lisa. 'We moeten terug naar het Instituut' zei ze als antwoord op alle vragende blikken. Anna at snel haar broodje op en Jonathan stond recht.

'Ik ga wel even afrekenen.' Hij liep naar Nyssa, de zogenaamde sexy serveuse. Lisa rolde met haar ogen. Olivia had alle pepers uit haar broodje gevist en was het nu snel aan het opeten, Arthur en Moira waren al klaar. Lisa keek vragend naar Anna, die toch lichtjes gestrest leek.

'Weet je nog die examens die we vorige week hebben gedaan?' zei ze, alsof ze wist wat Lisa dacht. Lisa knikte, ze hadden van Marianne een aantal verplichte examens moeten doen, de punten ervan gingen direct naar Idris en waren heel belangrijk. Ze hadden examens van talen gehad, zoals Latijn en Chthoniaans - een demonentaal - maar ook van demonologie en vechten. Ze had een examen afgelegd met haar boog en serafijnendolk, maar ook een man-op-mangevecht. Lisa slikte moeizaam, ze bleef haar vriendin aankijken, wachtend om haar uitslag te horen. 'Ze heeft niets gezegd over punten, maar daarom moesten we wel terugkomen.' 

Moira stond recht. 'Goed ik ben er ook vandoor, want ik heb nog een afspraak met een belangrijke klant. Ik betaal jullie straks wel terug,' zei ze met een zijdelingse blik op Jonathan. Ze zwaaiden haar na, Arthur het enthousiaste van allemaal. Het was soms raar om met Moira om te gaan, dacht Lisa. Ze had de twee wereldoorlogen meegemaakt, maar ze ging met hen om alsof ze even oud was als hen, en zo zag ze er ook uit. Lisa ging ervanuit dat ze wilde meegaan met de tijd. 

Jonathan kwam terug en keek verdwaast in het rond. 'Is Moira nu weer onzichtbaar geworden?' vroeg Jonathan, hij keek om zich heen. Anna zuchtte en trok hem bij zijn kraag mee naar de deur. Lisa holde achter hen aan met een brede glimlach. Olivia zuchtte openlijk terwijl ze naar buiten liepen.

'Wat is er?' hoorde ze Jonathan, die achter haar liep, vragen.

'Ik had verwacht dat het leven van een schaduwjager wel wat spannender zou zijn. Met meer bijna-doodervaringen en zo,' verzuchtte Olivia.

'Ben je dan daarnet niet bijna gestikt in die chili?' vroeg Arthur haast nieuwsgierig. Olivia gooide haar armen in de lucht, Lisa moest haar lach weer inhouden, ze sloegen de straat rechts in.

'Trouwens, demonen komen meestal 's nachts, ze kunnen niet tegen daglicht,' verdedigde Jonathan. Hun discussie ging verder, maar Lisa had er geen aandacht meer voor. Ze staarde doelloos voor zich uit.

'Gaat het wel?' fluisterde Anna naast haar, ze keek haar bezorgd aan. 'Je bent nogal stil.'

'Ja hoor, alles is goed,' zei ze met een scheve glimlach. Ze wist dat ze niet kon liegen tegen haar, maar ze hoopte dat Anna zou begrijpen dat ze er gewoon niet over wou praten.

______________
Wat vond je van het hoofdstuk? Laat het zeker weten in de comments!

Wat denken jullie? Wie gaat erdoor zijn op zijn examens? (Ik zou niet op Jonathan gokken)
Lees snel verder! -->
En onthoud: Vertrouw niemand