Manon had zich wel een andere thuiskomst voorgesteld. Erik had haar met de taxi naar huis gebracht en Wouter was direct gekomen om mee te denken welke actie ze nu moesten ondernemen. Hij was nog geen minuut binnen toen Manon's telefoon ging.

Manon hapte naar adem en nam binnen een seconde de telefoon op toen ze zag dat het Eshter was die belde. "Esther! Waar zit je? Is alles goed?"

"Ja prima, alles gaat goed, heel erg goed. Geen zorgen," hoorde ze Esther zeggen. Manon stond met de telefoon aan haar oor gedrukt driftig naar Wouter te gebaren die direct aan kwam stuiven en zijn telefoon aanzette om het gesprek op te nemen. Erik die op de witte leren bank zat stoof direct op toen hij hoorde dat Esther aan de lijn was en probeerde het gesprek mee te luisteren.

"Waar ben je? Is alles goed?" vroeg Manon nog een keer.

"Jaaaaaa, alles okee. Maar zeg waar ik voor bel. Zeg maar tegen Wouter dat ons hele plan in de prullenbak kan. Geen politie meer, geen arrestaties, niks. Alles is okee, ze doen helemaal niet aan illegale lozingen, ik had het gewoon verzonnen. Het is gewoon het weer, joh, daar krijg je altijd algen van in het water. Dus eh.... jullie kunnen naar huis."

Manon keek Wouter met grote ogen aan en haalde haar schouders op. Op de achtergrond hoorde ze Esther zwaar ademen, maar ze hoorde nog iets. Ze kon het niet goed thuis brengen.

"Ben je alleen? Waar ben je? Esther zeg dan wat!" riep Manon uit.

"Nee joh, die zus van Esther is er niet meer hahahahaha, dat kind was nep. Nep kind zeg maar, hahahaha. Maar ik moet nu ophange..."

De verbinding werd abrupt verbroken. Manon keek naar haar beeldscherm en drukte haar telefoon uit. "Hier klopt helemaal niks van!" riep Manon, "er is iets goed mis. Hoorde je wat ze zei? Is ze dronken?"

Wouter was druk bezig het opgenomen gesprek op te slaan op een apparaatje en zette het aan. Gespannen luisterden ze met z'n drieën het hele gesprek nog een keer. "... hahaha, dat kind was nep. Nep kind zeg maar, hahahaha. Maar ik moet nu ophange..."

"Begrijpen jullie dat nou?" vroeg Manon, "waarom zegt ze nu zo iets?"

"Wouter zette het gesprek nog een keer aan en hield zijn oor vlakbij de speaker. "Ik hoor nog iemand. Iemand bij haar die zwaar staat te ademen, ik vermoed een zware roker."

"Dat kind is nep, dat kind is nep," herhaalde Erik, "kind-nep, ik denk dat ze ons probeert duidelijk te maken dat ze is gekidnapt en wel door die Joe, dat is de grootste ketting roker die ik ken. Ik kan er niets anders van maken. Ze is gekidnapt!"

Manon sloeg haar handen op haar hoofd van ellende. "Denk je het echt, maar dan... dan gaat ze misschien wel dood, wat moeten we doen?!"

◇◇◇

Esther stopte haar telefoon snel in haar bh, want zakken had ze niet. Ze hoopte dat Joe niet zo snugger zou zijn om haar telefoon af te pakken en wonder boven wonder vroeg hij er niet eens naar, het enige wat hij deed was schaapachtig proberen te gluren in haar jurk. Esther glimlachte quasi verleidelijk naar hem in een poging die gladjakker om haar vinger te winden.

"Wat was dat met zus van Eshter en neppe kinderen?" vroeg Joe toen hij uitgestaard was.

"Ach niks, ze vroegen of ik nog mijn vermomming aan had. Ik wilde ze laten geloven dat ik die allang had uitgedaan omdat er niets aan de hand is," loog ze snel. Ze keek even naar de grond. "Zeg Joe."

Hij keek verbaasd op. "Hoe weet jij mijn naam?"

Esther knipperde even en keek de hufter diep in zijn ogen. "Zeg Joe, mag ik je wat vragen? Ik mag wel je zeggen, toch?" Ze legde haar hand op een van zijn boeren hompen, hij keek er verbaasd naar. "Joe, ik durf het bijna niet te zeggen, maar eigenlijk val ik best op types zoals jij. Zo.... zo ruw en knap. Zo woest aantrekkelijk."

Joe haalde een hand door zijn vette haar en blies een wolk rook uit langs de peuk die nog in zijn mond hing. "Ik mag er best wezen ja. Jij trouwens ook. Zelfs in die soepjurk zie je er nog lekker uit."

Esther moest bijna kotsen, maar dit was de enige manier om die glibber te vriend te houden en misschien weg te kunnen komen. Joe spuugde de peuk, die bijna zijn lippen verbrande uit en rolde een nieuwe. Esther bekeek het tafreel met weerzin, de ene was nog niet uit of hij stak alweer een andere op. Wat een gek. Als hij zo doorging was hij voor volgende week de pijp al uit, wat alleen maar fijn zou zijn, uiteraard.
Geirriteerd klikte hij een stuk of zestien keer op zijn aansteker om hem daarna met veel geweld en gevloek weg te smijten tegen de deur. "Gloeiende, gloeiende..."

Hij liep op Esther af en bond haar armen weer bij elkaar en maakte die aan de ring vast. Vervolgens trok hij de deur open.

"Wat ga je doen?" riep Esther.

"Ik gaat pissen, nou goed." Met een ruk trok hij de deur dicht. Ze hoorde zijn voetstappen over het grind langzaam vervagen en in de verte een auto starten en wegrijden.

Voor een tel aarzelde ze nog. Zou hij snel terugkomen? Hij was vast een aansteker gaan halen of zo, of misschien...... nog meer enge vrienden van hem, om met haar te komen 'spelen'. Die gedachte liet haar hele lichaam trillen en ze begon zich in allerlei rare bochten te kronkelen om die telefoon uit haar bh te peuteren, wat vrij snel lukte. Het ding viel in een flits op de grond en Esther hoorde een duidelijke krak. Er zat een behoorlijke barst in haar telefoon, maar dat was wel het laatste waar ze zich druk om kon maken.
Ze bukte diep voorover en als ze hard genoeg trok kon ze er met haar vingertoppen nét bij. Omdat ze geen wifi had stuurde ze Manon maar een ouderwetste sms. Goddank had ze nog beltegoed.

<< oude boeerderjj chemish afval HELPP >>

Net op het moment dat ze op verzend drukte hoorde ze een portier dichtslaan en voetstappen op het grind. Haar hart begon nog harder te kloppen dan het al deed en vlug ging ze boven op haar telefoon zitten. Nog net op tijd, want daar vloog de schuurdeur open.