We rijden de parkeerplaats van het politiebureau op.

'Moeten we dit wel doen? Wie weet wat er gaat gebeuren met Sarah en Kate als het niet lukt. Misschien loopt het dan wel heel slecht af met hun.' Angst is te horen in mijn stem. Ik ben bang dat het fout gaat, maar dit mag gewoon niet fout gaan. 

'Dit moeten we doen. Het is het beste voor Sarah en Kate. Ze zitten daar nu al lang genoeg,' antwoord Sjoerd. Ik knik en we stappen allebei uit. Sjoerd heeft gelijk, maar ergens blijft de angst dat het fout gaat, dat er iets ernstigs gebeurd met Sarah en Kate.

'U wilt aangifte doen?' een jonge vrouw van ongeveer 30 jaar zit tegenover ons aan de tafel in één van de verhoorkamers. Naast haar zit haar mannelijke collega van iets in de 40 jaar oud.

'Ja dat klopt,' zegt Sjoerd. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen, ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Na 15 minuten is onze aangifte opgenomen.

'We gaan er zo snel mogelijk heen. We willen wel dat jullie op het bureau blijven vandaag, want we gaan nu een AT regelen zodat die Sarah en Kate daar meteen weggehaald worden,' zegt de vrouwelijke rechercheur vriendelijk. Sjoerd en ik knikken.

'Sarah en Kate vertrouwen niemand,' zeg ik nog snel voordat de beide rechercheurs de verhoorkamer verlaten en Sjoerd en ik alleen achterblijven.