'Kom, James en Niels zijn nu weg dus jullie mogen naar beneden van ons,' glimlacht Louise. Ik heb Kate nog steeds vast. Ik kan en wil haar gewoon niet meer los laten. Ik heb altijd moeite om weer afscheid van haar te nemen als James en Niels weer thuis zijn en Louise en Sjoerd naar huis toe gaan. Ik kan gewoon niet meer zonder haar. Ik kan gewoon niet meer zonder mijn eigen dochter. Mijn eigen vlees en bloed. Degene waarvan ik het meeste hou.

'Zal ik jou optillen, Kate?' vraagt Louise lief. Ze weet dat ik te zwak ben om Kate op te tillen, ze weet dat Kate te zwak is om zelf te lopen.

'Oké...' Kate slaat voorzichtig haar armen om Louise's nek. Ik kan zien dat haar hele lichaam zich aanspant als Louise rechtop gaat staan en haar armen om Kate heen slaat zodat ze niet kan vallen. Ik kijk naar de grond. 

'Ik help je,' zegt Sjoerd behulpzaam. Ik glimlach en hij steekt zijn arm naar mij uit. Dankbaar pak ik hem aan. Hij helpt me met opstaan en we lopen naar beneden. Eenmaal beneden zet Louise Kate op de bank en helpt Sjoerd mij ook om op de bank te gaan zitten.

'Willen jullie iets drinken of eten? Dit keer hebben we zelf dingen meegenomen zodat James en Niels er niet achter kunnen komen,' zegt Louise. Ik haal mijn schouders op. Kate gaat dicht tegen mij aanzitten van angst. Ik sla mijn arm om haar heen om haar gerust te stellen.

'Het komt echt ooit wel goed. Ooit komen we hier weg. Ik beloof het je,' stel ik haar een beetje gerust. Kate kijkt mij vol ongeloof aan.

'Dat kan je niet beloven, want dat is niet zo, mam,' zegt ze zacht. Haar woorden doen me pijn. Ze heeft de hoop al opgegeven dat we hier ooit wegkomen. Die hoop moet ze terugkrijgen...

'Je moeder heeft gelijk, Kate. Jullie komen hier echt wel weg. Al is dat het laatste dat Louise en ik doen,' zegt Sjoerd. Ik glimlach dankbaar naar hem. Nu maar hopen dat Kate ons geloofd.

'Ik hoop het. Ik vind het niet meer leuk...' zucht Kate. Ik trek haar nog dichter tegen me aan.

'Ik weet het... Ik weet hoe je je voelt, lieverd.' Het is de waarheid. Ik weet heel goed hoe ze zich voelt doordat ik hetzelfde iedere dag moet meemaken. Ik weet hoe het voelt om als klein kind bij James en Niels opgesloten te zitten. Ik heb dat zelf ook meegemaakt als klein kind...