Na vijf minuten laat mama mij los. Tranen staan in de ogen van mijn moeder. Het doet me pijn om haar zo breekbaar te zien. Vroeger, tenminste dat vertelde Louise een keer, had mama hele blauwe ogen die leken te stralen. Dat was vroeger, voordat mam werd meegenomen door James en Niels. Nu zijn de blauwe ogen van mama dof en niet meer mooi blauw zoals de blauw die Louise beschreef.

'Hoe gaat het met je?' haalt mam mij uit mijn diepe gedachten. Ik kijk haar aan. Tegen haar kan ik wel eerlijk zijn toch? Ik laat mijn hoofd rusten tegen de borst van mijn moeder. Zwak kijk ik haar aan.

'Ik denk dat ik al wel weet hoe het met je gaat...' lijkt mam mijn gedachten te kunnen lezen. Ik glimlach kort en druk een kleine kus op de wang van mijn moeder. Ze glimlacht en drukt een kus op mijn haren. 

'Ik hou van je, zielsveel. Weet dat we hier ooit uit zullen komen. Weet dat je dit kan overleven. Weet dat dit niet de echte wereld is, weet dat de wereld groter is dan dit gebouw. Weet dat er iemand is die van je houd en van je blijft houden voor altijd,' zegt mam zacht.

'Ik hou ook van jou...' zucht ik. Mam drukt mij nog dichter tegen zich aan. 

'Probeer deze ellende te overleven voor mij. Louise en Sjoerd komen om de dag langs, dan zie je mij ook weer. Alleen dan... Het doet me pijn dat ik niet gewoon iedere dag bij je kan zijn. Het doet me pijn dat ik niet gewoon voor je kan zorgen zoals mijn moeder voor mij zorgde tot mijn vijftiende. Een kind hoort de liefde van zijn moeder te voelen, niet de pijn die 2 mannen veroorzaken. Jij hoort alle liefde van de wereld te krijgen.' mam krijgt weer tranen in haar ogen. Ik ook, van haar woorden.

'Ik zal het proberen, voor jou. Voor de wereld buiten dit gebouw,' zeg ik zacht en ga nog dichter tegen mam aanzitten. Ik wil haar niet meer loslaten. Nooit meer. Nooit wil ik nog wel uit deze veilige armen. Alleen in deze armen voel ik me veilig, vertrouwt. Alleen in deze armen voel ik me zoals ik eigenlijk hoor te zijn. Alleen in deze armen, de armen van mijn moeder. De beschermende armen van iemand die van me houd, om me geeft.