Ik druk een kus op Kate's haren en fluister geruststellende woordjes tegen haar, maar ze blijft maar huilen.

'Het is voorbij, meisje.' Ook Morgan hurkt bij ons neer en pakt Kate's hand voorzichtig vast. Ik voel dat alle spieren in Kate's lichaam zich aanspannen.

'Morgan is te vertrouwen, Kate. Ze is van de politie,' zeg ik geruststellend tegen Kate waarna ze zachtjes knikt en Morgan doodsbang aankijkt.

'Ik wil jullie wel nog meenemen naar het ziekenhuis voor onderzoek. Morgen wil ik dat jullie allebei aangifte gaan doen tegen James en en Niels zodat ze allebei voor levenslang in de gevangenis komen te zitten,' legt Morgan uit. Ik knik, maar ik weet niet of ik wel aangifte kan doen tegen die twee klootzakken. Ik zal alles moeten vertellen, alles zal naar boven komen drijven, alle herinneringen zullen in één klap terugkeren. Ik ben daar nog niet klaar voor, maar ik weet dat als ik het eenmaal allemaal vertelt heb dat ik het dan nooit meer hoef te vertellen, aan niemand. 

'Ik weet dat je geen aangifte wilt doen, maar als je het eenmaal gedaan hebt hoeft het ook niet meer,' legt Morgan zachtjes uit en ik knik.

'Laten we nu maar gaan. Jullie willen hier vast wel heel snel weg,' glimlacht ze. Ik knik en sta op en pak Kate's hand stevig vast. 

'Zal ik jou optillen? Dat is vast fijner voor je?' vraagt Morgan voorzichtig aan Kate. Even kijkt ze mij doodsbang aan, ik knik geruststellend naar haar en dan zie ik dat Kate naar Morgan knikt. Voorzichtig tilt Morgan haar op waarna we langzaam naar buiten lopen.